Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1970, Blaðsíða 192

190
MÚLAÞING
Séra Grímur var á ferð og kom á bæ þar sem h-ann var ókunn-
ugur; 'hann barði á dyrum. Unglingsstúlka tom út og spurði
manninn að nafni, en hann kvaðst Grímur heita. Með það hleyp-
:ur hún inn, cn prestur laumast á eftir inn í göngin svo að hann
heyrði hvað hún sagði og kvað svo út af því:
Stúlkan sagði systur sinni:
,,Sá ég mann á hlaðrústinni,
brðkarklauf hann brá úr sinni
böggli eins og kristalsgler.
Kvenna-Grímur kominn er.
Sú er sjónin mér í minni,
mun ei gott >af leiða —
kvenna-Grímur kominn er til veiða“.
Hvernig á því hefur staðið að stelpunni fórust þannig orð er
ekki gott að vita. Þó eru helzt líkindi til >að hún hafi tekið séra
Grím fvrir einhvein nafnkenndan kvennaflagara og flæking
með ama nafni.
Um útlent buxnasnið sem séra Grími líkaði ekki kvað hann
svo:
Bölvað fai-i það buxnasnið
sem boruna geltri aftan við
eftir dönskum dónasið,
þó dáfallegt það þyki.
Ekkert fæ ég af þeim lið,,
nær of-an skreppa fyrir minn kvið,
danska eins og firra frið
framan í læra viki.
Kerling nokkur kom einu sinni til funda við madme Oddnýju
Árna'dóttur 'konu séra Gríms. Það var nefnt að koma til funda
við einhvern eða fara fundaferð, þegar maður var útbúinn með
gjafir af einhverri tegund handa þeim er heimsóttur var. Það
hét fundafé. Meðal annars góðgætis sem kerlingin færði Odd-
nýju >var útlent brauð, nefnt á dönsku skonrok, en á íslenzku