Jökull - 01.12.1955, Blaðsíða 29

nóttina að Selfossi. Þangað var komið kl. 08,00
en til Reykjavíkur laust fyrir hádegi.
Var þar með lokið fjölmennasta og fjölþætt-
asta leiðangri, sem gist hefur Vatnajökul.
Mælingaleiðangurinn á Vatna-
jökli vorið 1955
Eftir Sigurð Þórarinsson
Svo sem þegar hefur verið frá greint, var hið
vísindalega viðfangsefni leiðangurs þess, er hélt
til Vatnajökuls i maílok 1955, einkum það að
framkvæma þykktarmælingar á vesturhluta jök-
ulsins og á Grímsvatnasvæðinu. Þar að auki var
ætlunin að athuga þær breytingar, er orðið hefðu
á Grímsvatnasvæðinu eftir Skeiðarárhlaupið í
júlí 1954, og grafa gryfjur þar, sem því yrði við
komið, til að mæla úrkomuna frá síðasta vetri.
Auk þess tóku leiðangursmenn að sér að setja
upp mælingarmerki á nokkrum stöðum á jökl-
inum fyrir landmælingadeild Vegamálaskrifstof-
unnar í sambandi við þær nýju og nákvæmu þrí-
hyrningamælingar, er framkvæma átti um sum-
arið.
Um hádegisbilið þriðjudaginn 31. maí héldum
við úr Jökulheimum á jökulinn sjö saman, Ari
Brynjólfsson, Guðmundur Jónasson, Ingólfur
Isólfsson, Jean Martin, Jón Eyþórsson, Olafur
Nielsen og Sigurður Þórarinsson. Jean Martin
liafði þykktarmælingarnar með höndum. Hann
vann áður að slíkum rannsóknum á Grænlandi
sem samverkamaður A. Joset, þess er var mæl-
ingamaður Fransk-íslenzka leiðangursins 1951,
og reyndist sem hann ágætur mælingamaður og
hinn prýðilegasti ferðafélagi, natinn og um-
hyggjusamur. Ari Brynjólfsson, sem er eðlisfræð-
ingur, var Martin til aðstoðar við þykktarmæl-
ingar ásamt Olafi Nielsen, sem keyrði vísil Jökla-
félagsins, Jökul I, en aftan í vísilinn var tengdur
alumíníumsleði mikill, og hafði Ólafur byggt á
hann hús kassalaga með trégrind og masónít-
veggjum, og var það vinnustofa Martins. Sat
hann þar löngum á ferðalaginu og gætti hinna
viðkvæmu mælitækja. Guðmundur stjórnaði
5. mynd.
Hefur hún tekizt? —
/. Martin skoðar linurit
að nýgerðri mœlingu.
Ljósm.: S. Þórarinsson.
27