Jökull - 01.12.1962, Síða 34

„Sá morgunn reyndist einn
liinn fegursti, sem ég hef
nokkurn tíma upplifað á
Vatnajökli."
Ljósm.: S. Þórarinsson.
upp 12. sept. 1961. Nettó ákoman því 386 cm
á þessu tímabili.
Þann 3. júní var veður sæmilegt, logn um
morguninn, hiti um frostmark og bjart yfir
jöklinum víða. Þann dag var járnmastrið hækk-
að, svo að það stóð 780 crn upp úr snjó.
Frá toppi miðstangar að 1. gjörð 248 cm
- 1. gjörð til 2. gjarðar 132 —
- 2. - - 3. - 145 -
- 3. - - 4. - 152 -
— 4. — — yfirborðs snævar 103 —
Samtals 780 cm
Frá 4. gjörð að 5. gjörð voru 163 cm. Ytri
stengur ná 20 cm upp fyrir efstu gjörð.
Nærri mastrinu var gryfja grafin gegnum árs-
lagið og niður á 4 m dýpi. Verða mælingarnar
á henni sem og affrar mælingar ákomu, sem
framkvæmdar voru í þessari ferð, birtar í yfir-
litsgrein um 10 ára mælingar í Grímsvötnum,
sem er í smíðum.
4., 5. og 6. júní voru innisetudagar, þvi að
veður var mjög rysjótt. Var þessum dögum var-
ið til að ganga frá póstinum, sleikja frímerki
og líma og stimpla. Er þetta ærið verk.
Þann 7. júní birti til, svo að hægt var að
framkvæma hina venjulegu mælingu á hækkun
yl'irborðs milli Gríðarhorns og Depils. Síðan
mælt var þ. 11. sept. 1961, nam vatnsborðs-
32 JÖKULL
hækkun við Mósana 10.5 m eða tæpum 3 cm
á sólarhring. 2—3 km austur af Depli var boruð
hola með bor þeim, sem Valter Schytt hafði
útvegað okkur, og var þykkt vetrarlagsins þar
410 cm. Reyndist borinn betri miklu en þeir,
er við höfðum áður reynt á Vatnajökli. Tók
Magnús Eyjóífsson miklu ástfóstri við hann,
enda hefur gryfjugröftur á Vatnajökli síðustu
10 árin mætt á honum flestum fremur. Fram-
kvæmdu Magnús og Gunnar Guðmundsson all-
ar þær boranir, er gerðar voru í ferðinni, —
en borunin krefst talsverðrar lagni, einkum til
að ná upp kjarnanum í hjarni og snjó. Eggert
vigtaði kjarnana og undirritaður skráði.
Halldór Ólafsson gekk þennan dag og hina
næstu með vinstri hendi í fatla. Var sú orsök
til þess, að kvöldið áður var gleðskapur í skál-
anum að frímerkjasleikingum loknum. Voru
þar leiknir þættir úr Skuggasveini og yfirlék
Halldór svo hlutverk Ivetils í hinni frægu linífa-
brýningu, að hann skar sig svöðusári í lófann,
svo að hjúkrunarkonan okkar varð að sauma
það saman með stoppunál. Hefur jafn sterkur
og innlifaður leikur ekki sézt í þessu leikriti,
síðan Magnús Jóhannsson lék Jón sterka uppi
í Skæruliðaskála sem frægt er orðið.
Veðurspá kvöldsins 7. júní var góð, og var
ákveðið að halda til Kverkfjalla á morgni kom-
andi.-Sá morgunn reyndist einn hinn allra feg-
ursti, sem ég hef nokkurn tíma upplifað á
Vatnajökli. Er við um 6 leytið brunuðum á