Jökull - 01.12.1977, Qupperneq 104

Föstudaginn 16. fóru þeir á fætur kl. hálf-
fimm. Var þá alldimm þoka, en brátt hörfaði
hún undatt norðvestan kælu og fyllti héraðið
suður undan, svo að aðeins sást á liæstu fjalla-
tinda. Loft var alskýjað, og ekki þótti þeim út-
lit tryggilegt. Kl. hálfsjö lögðu þeir af stað upp
á jökulinn og tóku stefnu í V til VNV, suð-
vestanvert við Kverkfjöll. Jökullinn var harður,
svo að skíðum varð ekki við komið, enda á
brekku að sækja. Gengu tveir fyrir sleðanum,
sá þriðji gætti mælisins og las af honum, og
skiptust þeir á um það, því að sleðinn reyndist
þungur. Eftir tvær klukkustundir höfðu þeir
gengið 5 km. Þá var komin talsverð rigning,
þoka var eigi langt undan, og sást nú jökull
einn allt um kring, eftir að Hornafjarðarfjöll
hurfu sýnum.
Tafir urðu þeim brátt meiri en þeir höfðu
gert ráð fyrir. A vegi þeirra urðu gjár, er þeir
urðu að krækja fyrir, ein þeirra langmest, á að
giska 20—25 m á breidd svo langt sem augað
eygði til beggja handa. Með henni urðu þeir
að ganga þvert til hægri rúman km, en þá var
hún komin í 8 m breidd, lá þar yfir hana snjó-
brú, sem þeir komust yfir, en urðu að viðhafa
alla gát. Þá hafði ekki grunað, að færi yrði svo
þungt sem raun varð á. Ekki höfðu þeir reiknað
með að þurfa að kafa snjó, en svo reyndist, er
skammt var komið, og varð snjóvaðallinn brátt
í mjóalegg og meira innan skamms. Enginn
kostur var þeim að grípa til skíðanna, því að
sleðinn var ramdrægur i krapinu, og snjórinn
vildi líka tolla við skíðin, en skíðaáburður var
enginn með í förinni. Kl. 12 höfðu þeir gengið
10 km. Oðru hverju létti í súld og þoku. Kl. 5
voru 20 km að baki. Þá sá til fjalla norðan jökla,
Kverkfjalla og Herðubreiðar, og til Snæfells sáu
þeir bæði þá og oftar um daginn. Þeir fleygðu
yfir sig tjaldinu, hituðu sér kaffi og hvíldu sig
hálfa aðra klukkustund. Þegar upp var staðið,
var þoka með svartasta móti, svo að ekkert var
við að styðjast nema áttavitann. Klukkan 9 létu
þeir staðar numið og tjölduðu til náttstaðar,
fóru f þurra sokka og tóku til matar síns. Þann
dag fóru þeir 29 km.
Laugardaginn 17. lögðu þeir af stað um kl. 7.
Þá var veður hið fegursta, vestangola og glaða-
sólskin. Þeir höfðu sofið vel um nóttina og
voru í mjög hátíðlegu skapi, því að svo stendur
skrifað á blöðum þeirra: „Var þá fagurt um að
102 JÖKULL 27. AR
litast. Til vesturs og suðurs var að líta fann-
breiður Vatnajökuls, er voru þegar byrjaðar að
glitra af fyrstu geislum morgunsólarinnar. I
norðaustri blasti við Snæfell umkringt grösug-
um heiðum og í norðvestri Kverkfjöll með jökul
hið efra, en skriðjökultangar teygðust niður
hlíðar þeirra, uns þeir sameinuðust aðaljöklin-
um að sunnan. Þarna stóðum við góða stund
og virtum fyrir okkur hina voldugu bakverði
Vatnajökuls í litklæðabúningi með mjallahvíta
hjálma. Við gleymdum allri eldamennsku, borð-
uðum kaldan graut og lögðum af stað kl. 7.“
Um hádegi höfðu þeir farið 12 km, tjölduðu
þá, hituðu kaffi og hvíldu sig í tvo tíma. Þá
mældist hiti 8° á Celsíus móti sól. Þann dag
fóru þeir 26 km, og 3 síðustu kílómetrana gengu
þeir upp allbrattar brekkur vestur með Kverk-
fjöllum, Strax í neðstu brekku tók að brydda á
fjallahnúka. I suðri sást hátt toppmyndað fjall,
litlu vestar minni hnúkur, og skýrðust þessi
fjöll, eftir því sem ofar dró í brekkurnar. Eftir
stefnu að dæma, töldu þeir þetta fjöllin í Breiða-
merkurjökli, Esjufjöll og Mávabyggðir. Um það
bil 3 km þar frá, sem Kverkfjöll ná lengst í
vestur, tjölduðu þeir um níuleytið. Var þoka þá
að færast yfir, og fylgdi ísing. Þá sýndi mælir
1° frost. Ágerðist snjókoma og suðvestan vind-
ur, eftir jrví sem á leið kvöldið. Var komin hné-
ófærð, er þeir gengu til náða.
Ncestu nótt var þeim erfitt um svefn. Þegar
þeir voru sestir að um kvöldið, ágerðist sviði í
andliti, sem stafaði af sólbruna, en sólbruni
hafði þeim síst í hug komið á þessum slóðum
og höfðu engan áburð til varnar. Eru Norðling-
ar þeir, sem þeir hittu fyrsta norðan jökla,
minnug vitni útlits þeirra, er þeir komu til
byggða. En úr tjaldstað sínum vestan Kverk-
fjalla lögðu þeir kl. 8 næsta morgun, sunnu-
daginn 18. Dimm þoka var á og drífa, og voru
brautir þeirra frá því um kvöldið um það bil
horfnar. Enn var móti brekku að sækja, og var
nokkur hliðarhalli til vesturs. Brátt tók jökli að
halla undan fæti, óx hallinn, er á leið, og jafn-
framt tóku allstórar gjár að mæta ferðalöngun-
um. Varð nú að gæta allrar varúðar og vita
fótum sínum forráð, bundu þeir sig á streng
með 10—15 m millibili. Um hádegi hvarf allt í
einu öll þoka, og var þá komið glaðasólskin. Á
blöðum þeirra félaga er farið hátíðlegum orðum
um stórbrotið útsýni, er þá blasti við: Fyrir