Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.2014, Blaðsíða 33

Helgarblað 10.–13. október 2014 Fólk Viðtal 33
Rifinn og tættur
Hann viðurkennir að ábyrgð fjöl-
skyldulífsins hafi oft lent á herð-
um konunnar þegar hann hefur
verið á kafi í vinnu. „Þetta hefur oft
verið afskaplega erfitt. Heiða hef-
ur líka verið í miklu námi og við
með þessi þrjú börn. Ég mæli ekki
með þessari leið í lífinu. Samband
snýst um málamiðlanir en hjá okk-
ur hefur hún frekar þurft að hliðra
til svo ég geti unnið mína vinnu. En
ég reyni að vera duglegri og sýna
henni skilning þegar ég er ekki að
vinna. Þetta hefur verið ótrúlega
þroskandi og fyrst við komumst í
gegnum þetta þá er varla nokkuð
sem stöðvar okkur hér eftir. Núna
erum við farin bæði að vinna, loks-
ins er þetta farið að rúlla og mér er
í fyrsta skiptið, núna eftir Vonar-
stræti, farið að bjóðast verkefni. Ég
hef aldrei lent í því áður.
Kvikmyndagerð er skrýtin á
margan hátt, það þarf mikið að ger-
ast á stuttum tíma, skipulagningin
er svo mikil og það er ekki hægt
að hrófla við dagskránni. Það er
ekki séns að ætla að mæta í viðtal
í skólanum. Svona er bara dagskrá-
in og næstu daga verður farið eft-
ir henni. Svo getur þetta rifið mann
og tætt, næturtökur og endalaus
konflikt um smáhluti sem skipta í
raun engu. Maður verður svo sós-
aður í þessu og kemur svo heim al-
veg búinn á því, hundleiður og hef-
ur ekkert að bjóða. Það er fórnin
við þetta. Annars erum við að læra
betur og betur hvernig þetta fún-
kerar meðan á þessum tímabilum
stendur. Við höfum verið svo lengi
saman og samband okkar er á það
djúpu „leveli“ að það er skilning-
ur fyrir svo miklu. Þótt auðvitað sé
okkar samband bara eins og allra
annarra, upp og niður.“
Fram úr björtustu
dagdraumum
Baldvin skaust fram á sjónarsviðið
með unglingamyndinni Óróa en
hann leikstýrði myndinni og skrif-
aði handritið ásamt Ingibjörgu
Reynisdóttur. Þrátt fyrir velgengni
myndarinnar neitar hann að hafa
unnið undir þeirri pressu að Vonar-
stræti yrði jafn vinsæl, sem hún
varð og gott betur en myndin er
framlag Íslands til Óskarsverð-
launa. „Ég vissi að ég gæti ekki far-
ið af stað með þetta verkefni til þess
að fylgja hinni myndinni eftir. Sem
betur fer tókst mér að útiloka all-
ar slíkar pælingar. En svo þegar á
hólminn var komið og stutt var í
sýningar fór ég auðvitað að vonast
til þess að myndinni myndi vegna
vel. Þetta hafði verið mikil vinna í
langan tíma sem endaði með test-
sýningum þremur mánuðum fyrir
forsýningu. Þær sýningar bentu til
þess að myndin væri ekki hörmu-
leg svo við vorum frekar bjartsýn að
fá ágætis viðtökur en ekkert í líkind-
um við það sem myndin hefur feng-
ið. Þetta hefur farið fram úr mínum
björtustu dagdraumum og verið
æðislegt að upplifa.“
Leiðin hefur þó ekki verið auð-
veld og litlu mátti muna að Baldvin
gæfi kvikmyndadraumana upp á
bátinn.„Ég byrjaði að harka árið
2001. Þá fór ég að reyna að koma
mér á framfæri sem kvikmynda-
gerðarmaður. Við ætluðum alltaf
að flytja út en hættum alltaf við þar
sem við eignuðust fleiri og fleiri
börn. Árið 2004 vorum við komin
með tvö börn og allt í einu fannst
okkur sem við myndum aldrei láta
verða af því að flytja, ég myndi
aldrei láta reyna á drauminn og
Heiða myndi ekki fara í nám. Þess
vegna tókum við ákvörðun að sama
hvað, hvort hún kæmist í skóla eða
ég, þá færum við burt og árið 2005
fluttum við til Danmerkur.
Síðasti sénsinn
Ég sótti tvisvar um í danska kvik-
myndagerðarskólanum en komst
ekki inn. Frá 2006–2007 var ég því
algjörlega atvinnulaus fyrir utan
eitt verkefni. Þegar ég fékk seinna
nei-ið frá skólanum var ég við það
að gefast upp. Ég hafði hamast í
þessu í sjö ár en samt ekki kom-
inn lengra en þetta. En þá fékk ég
óvænt atvinnutilboð frá Íslandi sem
ég ákvað að stökkva á. Við fluttum
heim en þá kom hrunið og aftur
hafði ég ekkert að gera. Ég veit eig-
inlega ekki hvað gerðist næst en ná-
kvæmlega ári síðar var ég í tökum
á Óróa,“ segir hann og bætir við að
hugmyndin að myndinni hafi kom-
ið frá strákum sem höfðu unnið
með honum að stuttmynd ári áður.
„Ég bara óð í myndina eins og
brjálæðingur. Þetta var minn síð-
asti séns og ég lagði allt í þetta –
gjörsamlega allt. Ég var vakinn og
sofinn út af þessu verkefni í marga
mánuði,“ segir Baldvin sem fékk
60 milljóna króna styrk frá Kvik-
myndasjóði Íslands til að koma
Óróa á hvíta tjaldið. „Mér fannst
ég skulda ríkinu þennan pening ef
myndin myndi ekki ganga upp og
ég hugsaði mikið um það hvað fólki
fyndist um þennan strák frá Akur-
eyri, sem hafði aldrei gert neitt, sem
fengi allan þennan pening. Ég var
því afar þakklátur fyrir viðbrögðin
sem myndin fékk þegar hún kom
út. Ég steig í dýpstu laugina með
þessa mynd, með óreynda leik-
ara, óreyndan leikstjóra og frekar
ungt „crew“ sem voru flest að gera
sína fyrstu bíómynd, en sem betur
fer gekk allt upp. Fyrir vikið hélt ég
að nú væri harkið búið, að nú færi
boltinn að rúlla en ég var orðinn at-
vinnulaus tveimur mánuðum eftir
að tökur hættu.“
Draumur í dós
Í tökum á Óróa kynntist Baldvin
krökkum sem höfðu hugmynd
um sjónvarpseríu með bræðrun-
um Árna Pétri og Kjartani Guðjón-
sonum í aðalhlutverkum. „Ég hafði
engu að tapa og ákvað að gera þetta.
Við skrifuðum sex þætti og fórum á
sjónvarpsstöðvarnar. Órói var því
ekki kominn út áður en við vor-
um komin í töku á Akureyri með
seríu sem kostaði lítinn pening.
Sem betur fer gekk það líka upp.
Vinnan við Hæ Gosa var ótrúlega
skemmtilegt tækifæri en þar var ég
ekki að leikstýra heldur framleiða
og skrifa. Þetta var mjög lærdóms-
ríkur tími,“ segir hann og bætir við
að hann hafi tekið stóra sénsa til að
láta draumana rætast. „Það er eina
leiðin.“
Eins og áður sagði er Vonar-
stræti framlag Íslands til Ósk-
arsverðlauna. Baldvin hefur síð-
ustu mánuði fylgt myndinni um
heiminn en er nú kominn heim til
að vinna að sjónvarpsþáttaröðinni
Ófærð með Baltasar Kormáki. „Ég
er kominn í hvíld frá hátíðarúntin-
um. Nú fylgja henni eftir leikarar
og aðrir aðstandendur,“ segir hann
en játar því að hann muni mæta á
Óskarsverðlaunahátíðina ef svo
beri undir. „Það er engin spurning
en hins vegar er afskaplega lang-
ur vegur að rauða dreglinum. Ég
er stoltur fyrir hönd hópsins sem
stóð að þessari mynd, að hún skuli
vera framlag Íslands, það er draum-
ur í dós, og í eðli mínu er ég bjart-
sýnn maður en að keppa í kvik-
myndagerð er ekki eins og að keppa
í spretthlaupi. Vonarstræti kemur út
á þeim tíma á Íslandi að hún slær í
gegn. Það er ekkert víst að hún hefði
gert það fyrir þremur árum. Hvað
þá í öðrum löndum.
Undarlega fullnægjandi
Hann neitar því að vera orðinn rík-
ur af kvikmyndagerð. „Ég held að
menn verði seint ríkir af þessu. Svo
á ég líka ekki Vonarstræti þar sem
ég er ekki framleiðandinn. Ég fæ
bara mína bónusa og mín laun.
Aðspurður segir hann fólkið
heilla sig mest við bransann. „Öll
þessi flóra, samskipti við fólk og
mannlegi þátturinn, það er það
sem gerir kvikmyndagerð svona
skemmtilega. Það er svo gefandi að
vinna með fólki sem er miklu klár-
ari en þú. Það er alltaf svoleiðis. Ég
gæti ekki verið að vinna með fólki
sem væri ekki betra kvikmynda-
gerðarfólk en ég. Það eina sem ég
þarf að gera, sem leikstjóri, er að
halda mig við planið, vera einhvers
konar sameiningartákn. Það er
eitthvað ótrúlega fullnægjandi við
þetta starf á margan og undarlegan
hátt og sem betur fer því það fer svo
mikill tími í þetta. Ef þú ætlar að
vera lengi í burtu frá fjölskyldunni
er eins gott að það sé þess virði sem
þú ert að gera.“
Varð vitni að flugslysi
Hann segir móðurmissinn og ann-
að atvik sem gerðist þegar hann
var 17 ára hafa haft gríðarleg áhrif
á líf sitt en Baldvin hefur þjáðst
Baldvin Z Baldvin
ákvað 11 ára að verða
kvikmyndagerðarmaður.
MynD SigtRyggUR ARi
Með mömmu og pabba Móðir Baldvins lést eftir erfið veikindi þegar hann var aðeins 13 ára. MynD ÚR einkASAFni
nýbyrjuð saman Baldvin og Heiða voru saman í bekk í grunnskóla. MynD ÚR einkASAFni
„Ef ég er til dæmis
staddur á
einhverjum stað þar sem
allir eru glaðir og brosandi
get ég fengið kvíðakast