Iðjuþjálfinn - 01.11.1994, Blaðsíða 27

25
hennar með athöfnum, sem gera hana
meira aðlaðandi og gefa henni tilfinn-
ingu fyrir sjálfri sér sem slíkri. Fyrra
markmiðið má nálgast með því að
hjálpa henni til að búa til kjól handa
sér. Til þess þarf að taka mál af lík-
ama hennar. Vinna má að síðara
markmiðinu á meðan hún er að búa
til kjólinn með því að ræða það, sem
er jákvætt við útlit hennar, hvað fer
henni best o.s.frv. Jafnvel handavinnu-
verkefni eins og það að búa til skart-
grip er heppilegt í sama tilgangi með
svipuðum umræðum. Næsta skref fyrir
þessa stúlku gæti verið að taka þátt í
kvennahópi, þar sem hún gæti fengið
stuðning og álit annarra um útlit sitt.
Þar á eftir gæti hún tekið þátt í
blönduðum hópi beggja kynja, þar
sem hún hefur tækifæri til þess að
auka hæfni sína í persónulegum sam-
skiptum enn frekar.
Annað dæmi um einstaklingsbundna
iðjuþjálfun er að vinna með sjúklingi,
sem truflar teiknigrúppu með kröfu
um stöðuga athygli. Hann gerir þetta
með því að nota allt blaðið fyrir sjálf-
an sig, svo að lítill tími eða rúm er
fyrir aðra, sem verða því reiðir. Frem-
ur en að útiloka þennan sjúkling úr
hópnum og þar með endurtaka hafn-
andi viðbrögð, sem hann hefur fengið
oft áður á ævinni, þá vinnur iðjuþjálf-
inn með hann einan nokkurn tíma,
leyfir honum að nota heilt blað af
sömu stærð fyrir sjálfan sig, tjá það,
sem hann vill. Þannig fær sjúklingur-
inn þá athygli, sem hann þarfnast svo
mjög. Iðjuþjálfinn ræðir við hann
ókosti þess að krefjast svo mikillar
athygli í hópnum og útskýrir, hvernig
hann getur fullnægt þörf sinni í einka-
tímunum. Á þennan hátt er sjúklingn-
um hjálpað til að vera áfram þátt-
takandi í hópnum, bæta atferli sitt þar
og í fyrsta skipti fá hrós og stuðning
frá öðrum fyrir. Þegar hann fær
athygli með eðlilegra atferli getur
hann dregið úr hinum pirrandi aðferð-
um sínum.
Á dvalarheimili, þar sem flestir vist-
menn eru annað hvort í vinnu eða
dagsjúklingar, er þörf fyrir félaga-
samtök til hjálpar fólki, sem kann ekki
að nota frítíma sinn á jákvæðan hátt.
Þetta fólk á oft erfitt með að eignast
vini og lendir stundum aftur inni á
spítalanum vegna einmanaleika, þung-
lyndis eða drykkjuskapar. Iðjuþjálfinn
mundi við þessar aðstæður koma á
reglulegum kvöldvökum í ýmsu fonni,
þannig að þetta fólk fengi sem marg-
víslegust tækifæri til félagslífs. Þar
með þyrfti þetta fólk ekki að sitja
einsamalt í herbergjum sínum, ein-
angrað, með svipaðar ófullnægðar
þarfir.
Iðjuþjálfi kann að koma upp vinnu-
prógrömum, ýmist innan veggja
sjúkrahússins eða í endurhæfingar-
stöðvum. Sjúklingastörf inni á spítal-
anum eru mikilvægt millistig til að
undirbúa sjúklinga, áður en þeir fara
út á hinn kröfuharðari vinnumarkað,
þar sem samkeppni er meiri. Það er