Iðjuþjálfinn - 01.11.1994, Blaðsíða 34

32
Bent er á að góð leið til sjálfsbjargar
fyrir aðstandendur sé að mynda hópa
með öðrum aðstandendum en margir
slíkir hópar eru þegar starfandi í
Danmörku.
Engar af fjölskyldunum sem Inger
talaði við höfðu nokkru sinni verið
spurðar af starfsfólki geðdeilda hvern-
ig þeim sjálfum liði og hvernig þær
bæru sínar byrðar. - Það er ekki
þeirra vandamál.
Inger bendir á að starfsfólk geðdeilda
vinni undir geysimiklu álagi og gengur
jafnvel svo langt að segja að vinna
með alvarlega geðsjúka sé erfiðasta
vinna sem hugsast geti. Hún spyr því
hvort hægt sé að ætlast til að starfs-
fólkið styðji örvæntingarfulla foreldra?
Hversu mikla sorg og örvæntingu er
hægt að taka á sínar herðar?
Inger telur æskilegt að aðstandendum
væri boðið upp á aðstoð og stuðning
("krisehjælp") ef ekki af stofnuninni
þar sem sjúklingurinn er innlagður þá
að vísa á aðra aðila úti í bæ. Fram
kemur að í Danmörku er nú í gangi
tilraun þar sem sjúkrasamlagið greiðir
hluta af kostnaði við sálfræðiaðstoð
fyrir fólks sem fær alvarlegan sjúkdóm
og aðstandendur þeirra. EN þetta
gildir ekki fyrir foreldra fólks með
geðræna sjúkdóma.
í lok bókarinnar veltir höfundur fyrir
sé hvað sé til ráða. Hún bendir á
nauðsyn þess að marka ákveðna
stefnu í málum aðstandenda.
Auk þess:
- að gera sjúkrahúsin/stofnanirnar
heimilislegar og þægilegar svo það
sé auðveldara að koma þangað í
heimsókn
að mennta starfsfólkið svo það
verði færara um að styðja aðstand-
endur
- að bjóða aðstandendum upp á
fræðslu um sjúkdóminn, meðferð
hans og endurhæfingu.
að gefa ráð varðandi vandamál
daglega lífsins
- að hjálpa foreldrum að finna jafn-
vægi milli ábyrgðar á veiku barni
sínu og þeirra eigin lífi
að vinna með sjálfshjálparhópum
aðstandenda og benda öðrum á
þann möguleika
o.m.fl. sem of langt er hér upp að
telja en lesið bara bókina - hún er
sannarlega þess virði. Jafnt fyrir þá
sem vinna á geðsviði sem aðra sem
vinna með fólk. Við megum ekki
gleyma - hvar sem við vinnum - að á
bak við hvern sjúkling sem við hittum
er fjölskylda, oft fjölskylda í kreppu.
Því er bókin þörf áminning.
Fjölskyldan er hluti af heildar-
aðstæðum - er það ekki það sem við
vinnum með?