Dagblaðið Vísir - DV - 05.12.2014, Blaðsíða 24

24 Umræða Helgarblað 5.–8. desember 2014
Atgervisskortur Umsjón: Henry Þór Baldursson
Vinsæl
ummæli
við fréttir DV í vikunni
T
ilefni skrifa þessara er ný-
útkomin bók Jóns Steinars
Gunnlaugssonar hæsta-
réttarlögmanns sem hann
nefnir Í krafti sannfær-
ingar og fjallar meðal annars um
störf hans sem lögmaður og dóm-
ari. Kynni mín af Jóni Steinari eru
ekki önnur en þau að við sátum
saman í lagadeildinni á sínum
tíma, heilsumst á götu, en leiðir
okkar hafa ekki legið saman á
lífsleiðinni svo ég muni eftir. Á
hinn bóginn hef ég lesið og á allt
það sem Jón Steinar hefur látið frá
sér fara á sviði lögfræðinnar. Hef-
ur hann ávallt haft mjög ákveðn-
ar skoðanir varðandi lögfræðina
og verið óspar að láta þær í ljósi og
jafnframt gagnrýnt lögfræðiskoð-
anir annarra, ef þær eru á annan
veg en hans. Hefur mörgum oft
þótt nóg um fyrirferðina, þegar
Jón Steinar hefur kennt minni spá-
mönnum í lögfræðistétt hina einu
og sönnu lögfræði, sem hann hefur
jafnan á takteinum. Hefur hann þá
oft þótt svo yfirþyrmandi í þessum
efnum, að hann hefur stundum
fengið á sig það ljóta orð að vera
kallaður besserwisser og mörgum
þótt nóg um sjálfbirgingsháttinn.
Lögfræðingar hafa spurt sjálfa sig
þeirrar spurningar, hvort laganám
þeirra hafi eftir allt saman virki-
lega engu skilað eftir að Jón Stein-
ar hefur lokið við að tjá sig. Þeir
sem hafa aðra skoðun á málum
en Jón Steinar hafa oftast dregið
það við sig að tjá sig eða standa í
ritdeilum við hann þar sem Jón
Steinar telur sig alltaf þurfa að eiga
síðasta orðið. Þá brestur yfirleitt
úthaldið, sérstaklega ef þeir telja
sig ekki eiga mörg ár eftir ólifuð.
Ekki á ég von á því að það breytist
nú frekar en áður.
Þrjár athugasemdir
Bók Jóns Steinars er um margt
fróðleg og athyglisverð aflestrar.
Hann er opinskár að vanda og
hreinskilinn og dregur ekkert und-
an. Hann fjallar hispurslaust um
meðbyr og mótlæti, sem hann hef-
ur orðið fyrir í starfi eða leik og fær
þá, eins og stundum vill gerast,
bágt fyrir hreinskilnina. Ekki ætla
ég mér þó að fjalla frekar um efni
bókarinnar, en hvet alla til að lesa
hana. Þess í stað vil ég leyfa mér að
hneykslast fyrst og fremst á þrem-
ur atriðum, sem koma fram í bók-
inni.
Í fyrsta lagi þetta fræga nafn-
lausa bréf, „Einnota réttarfar“, þar
sem hann gagnrýnir störf sam-
dómara sinna, það er þeirra sem
dæmdu í svonefndu Baugsmáli.
Margir hafa þegar hneykslast á
þessu framferði Jóns Steinars og
væri því að bera í bakkafullan læk-
inn að bæta einhverju þar við.
Í öðru lagi fannst mér það
með endemum og lýsa dóm-
greindarskorti, svo maður leyfi
sér að nota það orð, þegar sonur
Jóns Steinars sendir forseta
Hæstaréttar tölvupóst til þess að
skamma hann fyrir að átta sig ekki
á réttmæti sjónarmiða föðurins
í ákveðnu sakamáli með tilheyr-
andi grófum svigurmælum í garð
forseta réttarins. Ég á ekki orð.
Það var eins gott að barnabörnin
og mamman komu ekki til. Það
hefði verið félegur fjölskyldufund-
ur uppi í Hæstarétti þegar dóm-
ararnir hefðu verið teknir á teppið
og fengið góða yfirhalningu.
Í þriðja lagi lýsir Jón Steinar
því þegar hann sótti um dómara-
starf í Hæstarétti og lýsir viðhorf-
um dómaranna til hans; hve mjög
einstakir dómarar voru sérlega
andvígir því að hann sækti um
dómarastarf þar. Maður spyr: Færi
maður að sækja um starf á vinnu-
stað, þar sem fyrir lægi að starfs-
mennirnir utan einn fengju græn-
ar bólur við tilhugsunina um að fá
mann í hópinn. En Jón Steinar lét
sig hafa það. Þá má líka velta því
fyrir sér, hvort einfari í lögfræði
eins og Jón Steinar er, hafi yfirhöf-
uð átt erindi í Hæstarétt, þar sem
fjölskyldustemming gildir að hans
sögn og hann ekki þolir. Ekki geta
þó allir alltaf leikið einleik á sama
tíma í hljómsveit.
Að bera harminn í hljóði
Í DV þann 14. júní 2005 birtist
viðtal við baráttumann einn og
bátasmið, sem ég hef oft rýnt í síð-
an. Af einhverjum ástæðum dettur
mér oftast Jón Steinar í hug eftir
lesturinn, þótt ég viti fullvel að
hann hefði aldrei tekið nákvæm-
lega svona til orða. Tilefni þessa
viðtals við bátasmiðinn var, að
hann hafði barið lögmann, sem
ekki þótti orð á gerandi, en þegar
hann sagði ljótt um annan lög-
mann þá fékk hann strax á sig
refsidóm, sem hann var síður en
svo sáttur við. Fyrirsögn blaðsins
var: „Segist of gáfaður fyrir Hæsta-
rétt“. Í upphafi viðtalsins sagði
bátasmiðurinn: „Ég er of mikil-
vægur maður á heimsvísu til þess
að láta svona smámál stöðva mig.“
Í lok viðtalsins vandaði hann ekki
dómurum landsins kveðjurnar og
sagði „Þetta eru menn sem skortir
greind, ég bið fyrir þessum mönn-
um. Sjálfur hef ég verið rannsak-
aður og kom í ljós að ég væri langt
fyrir ofan meðalgreind. Ég er of
klár til að láta svona treggáfaða
menn hafa slæm áhrif á mig.“
Sjálfur hef ég ekki verið
greindarprófaður, enda vafalaust
eftir litlu að slægjast og skiljast
þar leiðir með mér og tvímenn-
ingunum. Á hinn bóginn hef ég
reynt að taka bátasmiðinn mér til
fyrir myndar, hvernig hann lætur
þó aldrei deigan síga, þrátt fyrir
mótlæti og reynir alltaf að sjá hið
jákvæða, þótt á móti blási. Þetta
ætti Jón Steinar að gera líka, þegar
vondu karlarnir í Hæstarétti eða
aðrir svekkja hann, en bera ella
harm sinn í hljóði. n
Ekki elska mann allir
„ Jón Steinar telur
sig alltaf þurfa að
eiga síðasta orðið. Í rit-
deilum brestur hina yfir-
leitt úthaldið eða draga
við sig að hefja þær.
Jónas Haraldsson
lögfræðingur
Aðsent
Mynd SigtryggUr Ari
„Fyrirgefið
afsakið, ég er
nett „paranojuð“
Þeir vilja kaupa hann svo
hann verði ekki gerður
opinber. Eigum við ekki
að vera á undan og birta
ALLTSAMAN!“
ingibjörg Hekla F. Ottesen
treystir Bjarna Benediktssyni
fjármálaráðherra ekki fyrir horn.
„Mjög gott að
þær séu komnar
heim.“
Þóroddur ingi var einn þeirra
fjölmörgu sem fögnuðu því að
Aðalsteina Líf og Gunnhildur
Svava væru komnar heim til Íslands.
„Þetta er samt
ekkert grín. Ég
man vel eftir
veðrinu 1991 þegar heilu
húsþökin fuku af húsum,
bílar og hjólhýsi tókust á
loft. Bátar slitnuðu lausir og
þakplötur flugu um allt eins
og risavaxin rakvélarblöð.
Tökum mark á viðvörunum
og reynum að tryggja sem
best að enginn slasist og að
eignatjón verði sem minnst.“
Vilborg norðdahl lagði til að
fólk tæki veðurspár alvarlega,
í aðdraganda óveðursins um
liðna helgi.
„Að þessi
maður tali um
„misnotkun á
fjölmiðli“ er eins að skjóta úr
fallbyssu í glerhúsi …“
Jón Kristjánsson skrifaði
athugasemdina við frétt um
að Davíð Oddsson teldi að
stjórn RÚV hefði misnotað miðilinn.
„Þetta fólk virðist
ekki skilja það,
að það á ekki
landið. Þótt erfitt sé fyrir
sauðsvartan almúgann að
sjá það á háttalagi Bjarna
Benediktssonar þegar hann
lætur það viðgangast að
náfrændur hans fái ýmsar
ríkiseignir á silfurfati.“
Kristbjörn Árnason um
skipan nýs innanríkisráðherra.
„Eru nógu margir
ráðamenn og
hliðarstjórnendur
landssins og fleira voldugt
kerfisfólk, sjálft á þessum
listum ? Hvað annað útskýrir
hikið að kaupa gögnin !?
Fram kom að ávinningurinn
hafi verð 100 faldur í
Þýska landi, svo þetta er
óskiljanlegt rugl og bull að
bíða ! Nema þá að vilji sé til
þess að menn komi fúlgum
sínum undan a meðan verið
er að ræða þetta fram og
tilbaka. ?“
spyr Hjördís Vilhjálmsdóttir um
hvort sett verði af stað söfnun til
að kaupa lista yfir Íslendinga sem
fela peninga sína í skattaskjólum.
24
19
13
15
13
10