Morgunblaðið - Sunnudagur - 30.08.2015, Blaðsíða 43

30.8. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 43
Jens á líka systur sem er fimm árum
yngri en hann. Hún heitir Birna og er að
læra augnlækningar í Örebro í Svíþjóð
ásamt tveimur börnum og manni sínum
sem einnig er í sérnámi þar. „Hún sagði
við mig um daginn að henni hefði fundist
þetta skrýtið fyrst en nú væri hún viss um
að ég væri að gera rétt.“
Þau fylgjast spennt með honum á þessari
nýju leið, en Jens er núna búsettur í íbúð
nálægt skólanum, rétt við Hollywood Bou-
levard, í hringiðu Hollywood.
Þetta er vissulega borg tækifæranna en
Jens segir að það sé líka nauðsynlegt að
vera á varðbergi fyrir gylliboðum.
„Maður þarf að vera opinn fyrir tæki-
færum en líka vinna heimavinnuna sína og
sjá hvort þessi manneskja sé ekki örugg-
lega sú sem hún segist vera. Ég er búinn
að læra mína lexíu á því að fylgja fólki í
blindni.“
Beðinn um að útskýra nánar segir hann:
„Margir eru góðir í að tala hérna, maður
trúir því sem þeir segja en svo reynist
ekki vera neitt á bak við það,“ segir hann.
Hann hlakkar til að upplifa sólskinsvetur
í kvikmyndaborginni og sér ekki eftir köld-
um og slabbkenndum sænskum og íslensk-
um vetrum.
„Ég treysti því að ég eigi eftir að kynn-
ast góðu fólki í skólanum. Þar eru litlir
bekkir og fært fólk á heimsmælikvarða sem
sér um kennsluna. Ég hlakka til að sjá
hvert það leiðir.“
Hvar sérðu þig eftir fimm ár? Tíu ár?
„Eftir þrjú ár langar mig að vera kom-
inn í einhverja seríu, kannski læknaseríu,
byrja á því og eftir fimm ár eða hugs-
anlega tíu ár í kvikmyndir. Maður má samt
ekki örvænta þó að þetta standist ekki al-
veg tímamörkin. Þetta getur komið fyrr
eða seinna,“ segir hann, en það er nauð-
synlegt að koma með metnaðinn í fartesk-
inu til Hollywood.
Ekki hræðast mistök
„Sumir segja að það sé best að brenna all-
ar brýr að baki. Brenna skipin þegar mað-
ur er kominn á strönd óvinarins, þannig að
maður komist ekki til baka, en ég vona að
ég sé ekki búinn að gera það. Mér finnst
líka gaman að vinna sem læknir og hef oft
fengið mikið hrós fyrir störf mín en það er
ekki það sem mér finnst liggja fyrir mér
að gera. Það sem maður hefur ástríðu fyrir
þarf ekki endilega að vera það sem maður
fær peninga fyrir, en á meðan gefur leik-
listin mér orku og rosalega mikla lífsfyll-
ingu.“
Saga Jens gefur áreiðanlega mörgum
með óuppfyllta drauma innblástur.
„Maður á bara að taka skrefið, fyrsta
skrefið og svo næsta þangað til það sem
virtist vera rosalega stórt stökk er það
ekki lengur. Allt í einu er það orðið næsta
skref að fara til Los Angeles í leiklist-
arskóla. Fyrst leit það út fyrir að vera
álíka mögulegt og að stökkva yfir Grand
Canyon. Það er mikilvægt að hlusta á hið
innra og leita að því sem gefur manni lífs-
kraft og hamingju og halda áfram á þeirri
braut. Og þegar það hættir að vera gefandi
er kannski kominn tími til að prófa eitt-
hvað annað. Maður á alltaf að vera við
stjórnvölinn í sínu eigin lífi,“ segir hann.
Hann segir fólk oft hræðast mistök. En
hvað ef þetta heppnast? „Líf mitt er fullt
af „mistökum“. Næstum allt sem mér
fannst á sínum tíma vera mistök var ein-
faldlega eitthvað sem gerðist og ég túlkaði
það neikvætt. Í hverjum mistökum er falið
fræ farsældar. Maður er ekki síður hrædd-
ur við að takast það sem mann langar að
gera. Þetta er búið að vera alveg frábært
ferðalag. Það er skondið að líta um öxl og
sjá hvernig allt virðist falla á sinn stað í
baksýnisspeglinum.“
Frá námskeiði í leiklist fyrir
kvikmyndir með Malin
Crepin og Josh Lenn.
Lítill mömmu-
strákur í Svíþjóð.
Jens sameinaði hlutverk
leikarans og læknisins með
því að leika í auglýsingu fyr-
ir sjúkrahús sitt skömmu
áður en hann hætti.
Jens á sviði í spuna-
verki en hann heill-
aðist af forminu.
Jens og Tripp Lanier mark-
þjálfi hans hittust í fyrsta
sinn í LA í apríl á þessu ári.
Ljósmynd/Ingólfur Guðmundsson
Í hringiðunni í
Hollywood.