Morgunblaðið - Sunnudagur - 30.08.2015, Blaðsíða 49

30.8. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
Dagur Gunnarsson, ljós-
myndari með meiru, og rit-
höfundurinn Sjón verða í
dag, laugardag, klukkan 14
með listamannaspjall á sýningu Dags,
Á förnum vegi, í Ljósmyndasafni
Reykjavíkur á 6. hæð Tryggvagötu 15.
2
Áhugamenn um hljómsveit-
ina The Fall, síðpönk og
dægurtónlist almennt eru
hvattir til að sækja í dag,
laugardag, klukkan 13, fyrirlestur
sem dr. Kieran Curran, írskur bók-
menntafræðingur, tónlistarmaður og
rýnir flytur í SÍM-húsinu, Seljavegi 32.
Mun um einskonar listrænan gjörning
að ræða, í anda viðfangsins The Fall.
4
Mikið verður um dýrðir á
Akureyrarvöku um
helgina, þar sem þemað er
„dóttir-mamma-amma“, og
margt við að vera þar í bæ. Til að
mynda verða opnaðar átta myndlist-
arsýningar og því margt að skoða.
5
Á Kjarvalsstöðum lýkur um
helgina tveimur sýningum:
„Júlíana Sveinsdóttir og
Ruth Smith: Tvær sterk-
ar“ og „Veflistaverk Júlíönu Sveins-
dóttur og Anni Albers: Lóðrétt/
lárétt.“ Nicholas Fox Weber, fram-
kvæmdastjóri Josef og Anni
Albers-stofnunarinnar, heldur þar
fyrirlestur á sunnudag kl. 15.
3
Undanfarna daga hefur staðið
yfir í Reykjavík sviðslistaveisla,
Reykjavík Dance Festival
og leiklistarhátíðin LÓKAL
sem taka höndum saman, og lýkur
henni um helgina. Áhorfendur geta
valið úr fjölda nýrra og áhugaverðra
leik- og dansverka eftir ýmsa höfunda.
MÆLT MEÐ
1
þar. Síðast en ekki síst er það svo munurinn
og samanburðurinn á Íslandi og Tasmaníu
sem hefur dregið mig af stað í þetta ferða-
lag. Hér er minning þjóðarinnar svo djúp,
nær alla leið aftur til landnámsins, í meira
en þúsund ár, og sögur allsstaðar. Í gær
gekk ég smá spöl frá tjaldstæðinu í Laug-
ardal út á Laugarnes og þar er mér sagt að
Hallgerður langbrók hafi endað ævi sína og
sé grafin. Þannig sýnist mér Ísland vera, at-
riði í Njáls sögu gerðust hér, í annarri Ís-
lendingasögu á næsta viðkomustað. Eðli
minnis íbúanna er allt annarskonar í Tas-
maníu. Í 40 til 50 þúsund ár byggðu frum-
byggjar eyna en árið 1803 komu Bretar og
numu landið. Nær ekkert var skráð um
tungu frumbyggja, helga staði eða menningu
þeirra. Þegar gengið er um óbyggðir Tas-
maníu í dag er vissulega hægt að tengja
sögur við staði en engar þeirra eru eldri en
tvö hundruð ára. Leiðangur Jörundar til
fjalla þar er líklega elsta frásögnin sem við
eigum um óbyggðir eyjarinnar. Þar fyrir ut-
an er minnið ekki gott þar sem forfeður
okkar voru dæmdir afbrotamenn, þeir báru
ábyrgð á eyðileggingu menningar frum-
byggjanna og það er ekki fögur saga.
Þessar eyjar, Ísland og Tasmanía, eru lík-
ar á marga vegu en svo er annað afskaplega
ólíkt. Báðar eru á útjaðri hins byggilega
heims, vestrænnar menningar, fáir íbúar á
tiltölulega stórum eyjum með ríkulegri og
ævintýralegri náttúru.“
Svo er afskaplega áhugavert hvernig Jör-
undur er enn í dag helsta tenging þessara
tveggja eyja, segir hann.
„Hann tók þátt í landnámi Tasmaníu sem
skipverji og er síðan skotið í land öllum
þessum árum síðar sem brotamanni.“
Hlakkar til að spjalla við fólk
Spinks hefur auðheyrilega búið sig á ýmsan
hátt undir gönguna um Ísland en hann hlýt-
ur þó einnig að búast við óvæntum upplif-
unum.
„Svo sannarlega,“ segir hann. „Maður get-
ur bara undirbúið sig upp að ákveðnu
marki; kynnt sér fortíðina, sögurnar, leiðina,
en svo getur veðrið breyst skyndilega og
annað komið uppá. En ég vona að ýmislegt
komi mér á óvart, þá er gaman. Ég býst þó
við að „finna“ áþreifanlega fyrir landlaginu
hér, ég veit hversu tilkomumikið það er og
ég hlakka til að upplifa það í návígi. Svo er
það fólkið, ég hlakka líka til að spjalla.“
Hann hefur lesið sér vel til, hvað með
draugasögurnar?
„Áttu við Glám, í Forsæludal?“ spyr hann
og hlær, hefur greinilega lesið heima. „Það
verður bara að koma í ljós…
Auðvitað getur sitthvað farið úrskeiðis en
svo getur gangan líka verið léttari en ég
býst við. Ég verð einn í marga daga, og
lengi á göngu, og það getur verið notalegt í
sjálfu sér. Ég hef gert áætlun um dagleið-
irnar á fjöllum en svo kann það að breytast
þegar ég kem til byggða fyrir norðan og það
fer til að mynda eftir því hverja ég hitti og
hvað ég geri með þeim.“
Nægur tími til að hugsa
Verkefni Spink má skipta í tvo hluta, ferða-
lagið sjálft og verkin sem hann mun síðan
skapa úr upplifuninni og sögunni um Jör-
und.
„Nú á ég eftir að móta verkefnið allt bet-
ur í huga mér á göngunni – ég mun þá hafa
nægan tíma til að hugsa,“ segir hann. „Um
daginn, þegar ég sat á British Library og
las gögnin um Jörund og bréf hans, langaði
mig allt í einu til að vera kominn heim og
byrjaður að skrifa, og það án þess að vera
byrjaður að ganga! En ég hlakka mikið til
að leggja af stað og upplifa gönguna sjálfa,
fegurðina og allar þær litlu sælustundir sem
maður upplifir þegar maður situr úti með
einfalda máltíð, máltíð sem myndi valda
manni vonbrigðum allsstaðar annarsstaðar,
og nýtur náttúrunnar.“
Og þar mun hann hugsa um Jörund á
þeirri sömu leið, með einkennisbúna fylgd-
armenn með fána á stöng. Forvitnilegt verð-
ur að sjá og heyra hvað kemur út úr því.
„Þessar eyjar, Ísland og Tasm-
anía, eru líkar á marga vegu en
svo er annað afskaplega ólíkt,“
segir rithöfundurinn og leið-
sögumaðurinn Bert Spinks um
þessar tvær eyjar þar sem Jörg-
ens Jörgensen er enn minnst.
Morgunblaðið/Einar Falur
* Ef ég dreg þettaverkefni mitt samanþá er það í raun um staði
og minningar. Það mætti
jafnvel segja að titill ís-
lenska leikritsins Þið
munið hann Jörund væri
fullkomin yfirskrift.