Þjóðmál - 01.03.2009, Blaðsíða 15

Þjóðmál VOR 2009 13
þjóðarinnar með látlausum, ærandi hávaða .
Þau hafa líka ráðist að lögreglunni og kastað
matvælum, múrsteinum og, eins og margir
þekkja af háttalagi apa í dýragörðum, sínum
eigin úrgangsefnum að Alþingishúsi og
Stjórnarráði . Þetta er ólíkt fyrri mótmælum .
Í látunum í kringum fjöl miðlafrumvarpið
hér um árið létu þannig forystumenn
blaðamanna sér nægja, þegar þeir urðu
hræddir um vinnuna sína hjá Baugi, að
bera banana að Alþingishúsinu . Dálætið á
banönum segir í mínum huga ýmislegt um
hina sjálfhverfu, sjálfumglöðu stétt .
Þáttur fjölmiðlamanna og eindreginn stuðningur flestallra, ef ekki allra stærri
fjölmiðla við óeirðaseggina á líka geysi­
mik inn og afgerandi þátt í nýafstöðn um
ólát um . Hnignun blaðamannastéttarinnar
kom þarna berlega í ljós . Það kann að koma
mönn um á óvart að ég set þessa hnignun
í beint samband við auknar kröfur um
„mennt un“ (þe . forritun) blaðamanna, svo
sem nám í svonefndri „fjölmiðlafræði“ .
Fyrr á árum voru blaðamenn afar mislitur
söfnuður . Mest bar á prófleysingjum af
ýmsu tagi, oft vínhneigðum, afdönkuðum
lögfræð ing um, prestum eða öðrum mennta­
mönn um, sem rekið hafði á land í þessari
stétt . Þeir höfðu þrátt fyrir allt oft víðtæka
reynslu og góða yfirsýn yfir mannlíf og
þjóðfélag . Fyrir þeim vakti fyrst og fremst
að skýra frá atburðum, ekki að stýra þeim
eða dæma og vandlætast . Þeir töluðu fátt
um „fjórða valdið“, „ábyrgð fjölmiðla“ eða
„hlutverk blaðamanna“ . Þeir voru bara að
vinna vinnuna sína .
Þetta hefur mikið breyst með kröfum um
„fag mennsku“, þ .e . nám í „fjölmiðlafræði“ .
Kennslu í þessari „fræðigrein“ hafa um langt
skeið að mestu annast gamlir liðsmenn hins
ís lenska stuðningsflokks alræðis og gúlags,
Al þýðu banda lagsins, en hann klofnaði
fyrir nokkrum árum, eins og menn vita .
Helstu kenn arar (og þar með forritarar)
fjöl miðla manna hafa lengi komið úr gamla
bolsévíka­arm inum, nú VG, en afgangurinn
mikið til úr mensévíka­arminum, sem
nefn ist „Samfylking“, en sá flokkur hefur
án nokkurs vafa hæst kjána­hlutfall allra
íslenskra stjórnmálaflokka . Þetta er undan­
tekn ingar lítið fólk af því tagi, sem enn í dag
réttlætir Castro samhliða háværu lýðræðis­
og mannréttindahjali .
Nemendur þeirra koma úr leik skóla ­kynslóðinni, fólk sem frá blautu barns­
beini hefur haft mest samskipti við önnur
börn og kennara, en ekki við foreldra sína,
oft fráskilda . Afraksturinn verður eins og til
var stofnað . Hópsálin, hjarðhvötin verður
ráðandi . Hugsun engrar stéttar eða hóps
er auðveldara að stýra nema ef vera skyldi
börn undir kynþroskaaldri . Frá þessum
ungu „menntuðu“ fjölmiðlamönnum
streymir fyrirframvitað, pólitískt rétthugsað,
utanaðbókarlært blaður vinstri manna í
látlausri, óstöðvandi síbylju . Geri einhver
athugasemd bregðast þeir ókvæða við . Þeir
fara þá strax að hrópa hátt um sína eigin
„fagmennsku“ og byrja svo að fimbulfamba
eitthvað um „starfsheiður blaðamanna“ . Það
er ekki heiglum hent að gagnrýna þá, síst
eftir að meginhluti hinnar „sjálfumglöðu
stéttar“ hreiðraði um sig í djúpum vösum
Bónus­feðga . Nú er loksins að verða grisjun
í stéttinni og er það vel . Hún hafði bólgnað
út fyrir öll velsæmismörk .
Þáttur fjölmiðla í að halda ólátunum
gang andi var, sem fyrr sagði, afar mikill .
Það er staðreynd að fjölmiðlar, ekki aðeins
Baugsmiðl arnir heldur enn frekar RÚV,
og, sem kemur kannski mest á óvart,
sjálft Morgunblaðið, hafa réttlætt aðfarir
„mótmælenda“ ef ekki beinlínis hvatt til
þeirra, m .a . með sífelldum auglýsingum