Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.2011, Blaðsíða 63

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.2011, Blaðsíða 63
Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 1. tbl. 87. árg. 2011 59 Ritrýnd fræðigrein SCIENTIFIC PAPER Hér kom fram að ekki var munur á ánægju sjúklinga með fræðslu eftir tegund aðgerðar þegar spurt var á spítala. Vera má að vegna margbreytileika þeirra hafi þau atriði, sem spurt var um, haft misjafnt vægi frá einni aðgerð til annarrar og því hafi slíkur munur ekki komið fram. Eitt af því sem hér vekur athygli er að sjúklingar virðast ánægðari með fræðsluna á sjúkrahúsinu heldur en þegar heim er komið. Ekki fundust rannsóknir sem styðja þessar niðurstöður sérstaklega. Fyrri rannsóknarniðurstöður hafa hins vegar sýnt að ekki er endilega samband milli þess að vera vel upplýstur einum sólarhring fyrir útskrift og vera jafn-vel upplýstur einni til tveimur vikum seinna (Henderson og Zernike, 2001) og því þörf á áframhaldandi fræðslu eftir útskrift (Broughton o.fl., 1995; McMurray o.fl., 2007). Slíkt gæti þá bent til þess að eftir að úr öryggi sjúkrahússins er komið þurfi sjúklingar meiri stuðning en veittur hefur verið hingað til. Hér gæti einnig skipt máli að sjúklingum virðist gagnast betur fræðsla sem veitt er við fleiri en eitt skipti (Fredericks o.fl., 2010). Svör sjúklinga um atriði, sem þeir telja að megi vera betri í fræðslu við útskrift, geta einnig endurspeglað óöryggi þeirra. Mikilvægi eftirfylgdar er því ljóst en samkvæmt okkar reynslu er skipulögð eftirfylgd skurðsjúklinga hins vegar oft takmörkuð. Ef til vill gæti hér komið á óvart að yngri sjúklingar eru óánægðari en þeir eldri með fræðslu um ferlið eftir að heim var komið þrátt fyrir að ætla mætti að þeir séu almennt fljótari að ná sér og þeir sæki sér frekar þekkingu sjálfir á veraldarvefinn. Samrýmist þetta þó fyrri upplýsingum um að yngri skurðsjúklingar séu óánægðari með fræðslu en þeir sem eldri eru (Ottosson o.fl., 1997). Gagnstætt okkar rannsókn telja þó Johansson o.fl. (2002) aldraða skurðsjúklingar þurfa meiri fræðslu en yngri en sé mið tekið af okkar niðurstöðum þurfa þeir sem yngri eru ekki síður athygli við. Það að konur séu óánægðari en karlmenn með fræðsluna eftir að heim er komið samræmist eldri rannsóknum um að konur séu óánægðari með upplýsingar sem þær fá (Ottosson o.fl., 1997). Það að þessi munur komi ekki fram á sjúkrahúsinu gæti þó einnig bent til þess að það séu fleiri atriði sem tengjast heimkomu og aðstæðum heima fyrir sem þarna hafi áhrif. Í þessari rannsókn snerust tvær spurningar um ánægju sjúklinga með fræðslu. Vert er að íhuga hvort mögulegt sé að sjúklingar vilji með þessu láta í ljós ánægju með umönnun á sjúkrahúsinu í heild sinni (Sjöling o.fl., 2003). Einnig þarf að hafa í huga að samband sjúklinga við heilbrigðisstarfsfólk hefur mjög mikið að segja varðandi ánægju þeirra með veitta meðferð og hvernig þeir taka við fræðslu um ástand sitt og meðferð (Sørlie o.fl., 2000). Takmarkanir rannsóknarinnar Í gagnasöfnun voru notaðir spurningalistar með stöðluðum spurningum. Því gæti vantað einhver atriði sem sjúklingar vilja fá fræðslu um eða eru ánægðir eða óánægðir með. Við mat á þátttöku þarf að hafa í huga að þátttakendur voru misvel á sig komnir. Þeir sem fóru í einfaldari aðgerðir, sem gáfu góðan bata, hafa þannig ef til vill ekki fundið tilgang í að svara síðari spurningalistanum. Þá má ætla að máttfarnari sjúklingar og þeir sem voru óánægðari með bata sinn hafi síður svarað listanum. Framkvæmd við heimtur á heimalista hefði enn fremur mátt vera skýrari. Sjúklingar fengu að velja um að taka listann með sér heim eða fá hann sendan. Virðist það hafa leitt til þess að hluti hópsins svaraði listanum of fljótt eftir heimkomu. Við úrvinnslu var stuðst við fjölda marktækniprófa en það getur valdið því að tengsl, sem eru ómarktæk, mælast marktæk. Varast ber því að oftúlka niðurstöður. Síðast en ekki síst má nefna að stór hluti spurningalistans var unninn af reyndum hjúkrunarfræðingum starfandi á skurðdeildum Landspítala og byggist því ekki á spurningalista sem þróaður hefur verið í fyrri rannsóknum. Allar niðurstöður ber að túlka með það í huga. LOKAORÐ Fræðsla skurðsjúklinga er flókið fyrirbæri og skoða þarf mat sjúklinga á ánægju og gagnsemi hennar frá ýmsum sjónarhornum og á mismunandi tímum fyrir og eftir útskrift. Ljóst er að þeir hafa yfirgripsmiklar fræðsluþarfir sem nauðsynlegt er að sinna af kostgæfni. Stærstur hluti skurðsjúklinga er ánægður með fræðsluna og telur hana gagnlega og því mikilvægt að halda því sem vel er gert. Þó er ljóst að bæta þarf fræðslu þeirra sem sýna ákveðin einkenni eða hafa ákveðinn bakgrunn og því er ekki nægjanlegt að skipuleggja fræðslu skurðsjúklinga út frá tegund aðgerðar eða umfangi einu saman heldur þarf og að taka tillit til lýðfræðilegra sérkenna, andlegs og líkamlegs ástands og viðbragða hvers og eins. Þá er nauðsynlegt að meta sérstaklega þörf fyrir eftirfylgd því fræðsluþarfir skurðsjúklinga vara fram yfir útskrift. Með því að efla fræðslu og auka eftirfylgd, til dæmis á hjúkrunarstýrðum göngudeildum, í síma eða með gagnvirkri fræðslu á netinu mætti auka gagnsemi fræðslu skurðsjúklinga. Lokaávinningurinn gæti orðið betri líðan og ánægja sjúklinga og ódýrari heilbrigðisþjónusta vegna fækkunar einkenna, fylgikvilla og endurinnlagna. Niðurstöður rannsóknarinnar verða nýttar til endurskipulagningar fræðslu skurðsjúklinga á skurðlækningasviði LSH. Þakkir Höfundar vilja þakka hjúkrunarfræðingunum Sigríði S. Þorleifsdóttur, Margréti Sigmundsdóttur, Soffíu Eiríksdóttur og Þuríði Geirsdóttur fyrir vinnu að þessu verkefni, þátttakendum rannsóknarinnar fyrir svörin og B-hluta vísindasjóðs FÍH, vísindasjóði Landspítala og vísindasjóði Háskóla Íslands fyrir veittan stuðning. HEIMILDIR American Pain Society Quality of Care Committee APSQCC, (1995). Quality improvement guidelines for the treatment of acute pain and cancer pain. Journal of the American Medical Association, 274 (23), 1874-1880. Bastable, S.B. (2006). Essentials of Patient Education. London: Jones and Barlett Publishers International. Blay, N., og Donoghue, J. (2005). The effect of pre-admission education on domiciliary recovery following laparoscopic cholecystectomy. Australian Journal of Advanced Nursing, 22 (4), 14-19.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.