Skólavarðan - 01.02.2008, Blaðsíða 23

öSKUdAGSRÁÐSTEFNA
23
SKÓLAVARÐAN 1.TBL. 8. ÁRG. 2008
Ardley Green Junior School er almennur
skóli með á fjórða hundrað nemenda
á aldrinum 7 – 11 ára. John á langan
feril að baki í skólamálum, þar af sem
skólastjóri í átján ár, og hefur lokið námi í
stjórnun og handleiðslu kennaranema auk
kennaranámsins. Ardleigh Green-skólinn
hefur tekið þátt í mörgum fjölþjóðlegum
verkefnum í tengslum við þróunarstarf
í læsi, tölvukennslu, leiðtogafræðum og
stjórnun. Skólinn er sérhæfður í þjálfun
kennaranema og annast kynningarverkefni
fyrir nýútskrifaða kennara. Kennsluaðferðir
sem einkenna skólann hafa skipað honum í
hóp allra bestu skóla í Englandi samkvæmt
niðurstöðum samræmdra prófa. Árið 2000
var skólinn tilnefndur sem fyrirmyndarskóli
af menntayfirvöldum í Bretlandi og hvattur
til að deila reynslu sinni og þekkingu með
öðrum skólum í landinu.
Morris segir galdurinn felast í hverjum og
einum kennara og bekk: Góður bekkur gefur
krökkunum bæði rætur og vængi. Hvort
tveggja er jafnnauðsynlegt. Virk þátttaka
nemenda í skólastarfinu og forsenda þess að
nám fari fram er að börnin fái tíma. Þau þurfa
að fá nægan tíma til að íhuga. Aðalnámskrár
eru ötular við að segja okkur nákvæmlega
hvað við eigum að kenna en þær nefna ekki
einu orði hvernig við eigum að gera það.“ Það
er engu að síður aðalatriðið að mati John:
Hvernig við kennum, ekki hvað. Morris lagði
einnig ríka áherslu á skipulagningu og sagði
ekkert ganga ef henni væri ekki sinnt. „If
you fail to plan, you plan to fail“, eða „ef þér
mistekst að skipuleggja þá skipuleggurðu
að þér mistakist“. Morris fjallaði um margt
gott í fyrirsetri sínum og meðal annars próf
en hann er þeirrar skoðunar að í mörgum
tilfellum segji próf okkur ekki nokkurn
skapaðan hlut. Og til hvers þá að prófa?
Ardleigh Green - skólinn hefur tekið þátt í
nokkrum rannsóknum á skólastarfi, má þar
nefna Raising boys´achievement (Cambridge
University 2003), Schools making very
good progress (Department for children,
schools and families 2006) og þróunarstarf
í tölvukennslu (BECTA 2006). Rannsóknir
Cambridge háskóla sýndu að góður árangur
nemenda í skólanum er ekki síst því að
þakka að námsmarkmið eru afar skýr og
nemendum er alltaf ljóst hvar þeir eru
staddir og hvert þeir stefna. Meðal þess sem
einkennir árangur kennsluaðferða Ardleigh
Green er að minni munur er á námsárangri
drengja og stúlkna í skólanum en í öðrum
skólum í Englandi. John hefur lýst áherslum
Ardleigh Green þannig að áður en nemendur
noti ,,verkfæri“ til sjálfstæðrar vinnu, sé
þeim kennt að fara með þau.
„Hvað strákana varðar,“ sagði John,
„er sérstaklega mikilvægt að námið
sé sundurgreint, skýrt og þeim gert
skiljanlegt hvert markmiðið er. Væntingar
til námsárangurs, eða þess að markmiðið
náist, þurfa jafnframt að vera miklar. Börn
almennt verða að vita til hvers þau eru að
læra: Hvað, hvers vegna og loks hvað þau
eiga að geta í lok tímans. Af hverju segjum
við börnum ekki eftir hverju við erum að
leita og hvað við viljum sjá? Er það eitthvað
leyndarmál? Verkefni eiga að vera stutt og
kennarinn þarf að ganga úr skugga um að
börnin hafi réttu tólin og tækin til að inna
þau af hendi.“ John lagði líka áherslu á að
kennarar kynntust nemendum sínum vel og
sagði að því meira sem kennari vissi um
nemanda, þeim mun betur gengihonum í
námi. „Það mikilvægasta í skólastarfi er
„ethos“ skólans, sagði Morris. „Ég get ekki
ítrekað það nægjanlega. Ef barni líður vel
með sjálft sig þá skilar það góðri vinnu. Ef
kennara líður vel með sjálfan sig þá hefur
hann fengið staðfestingu á því hvað hann er
að skila góðu starfi. Þetta er svona einfalt.“
John Morris fjallaði um margt fleira
áhugavert í fyrirlestrinum svo sem um nýja
nálgun á lestrarkennslu stráka. Það væri gott
að fá glærurnar frá Morris á vef menntasviðs
og þegar þær eru komnar, og helst erindið í
heild sinni, er ekkert sem stendur í vegi fyrir
því að kennarar geti farið að hagnýta sér öll
góðu ráðin sem þar er að finna. Fyrirlesturinn
var efnislega þéttur og auk þess naumt
skammtaður tími þannig að hætt er við að
margt hafi orðið útundan. Þá voru glærur á
ljósriti einungis brot af heildarglærum. En
kannski er nóg að muna bara þetta sem John
sagði í lokin: „Höfum krakkana alltaf í fyrsta
sæti! Leitum þar til við finnum það jákvæða,
klöppum fyrir framförunum án þess að gefa
lokaárangrinum nokkurn minnsta gaum og
styðjum á alla lund við sjálfstraust barnsins.
Við viljum krakka sem eru „fit for life and
ready to learn“. Við erum öll á sama báti,
gerum þetta saman í stað þess að hlaupa
maraþonið ein.“
keg
Nánari upplýsingar um ráðstefnuna, þar á meðal
ýmislegt efni frá fyrirlestri Lauru Riffel sem
hér er ekki fjallað um, eru á vef menntasviðs
Reykjavíkurborgar.
Börn almennt verða að vita til
hvers þau eru að læra: Hvað,
hvers vegna og loks hvað þau
eiga að geta í lok tímans.
Ef barni líður vel með sjálft
sig þá skilar það góðri vinnu.
Ljósmynd frá Menntasviði