Þjóðmál - 01.09.2013, Blaðsíða 80

Þjóðmál haust 2013 79
vel með stjórnmálabaráttunni í Ekvador .
Segir hann stóreygum grönnum sínum frá
ættjörðinni norður í hafi, landi elds og ísa,
Eddukvæða og Íslendingasagna .
Jafnframt fylgist Valdimar með tíðindum
af nálægri ey, Floreana . Þangað rekur á land
kynlega kvisti . Árið 1929 höfðu sest þar að
þýsk skötuhjú, Friedrich Ritter og Dore
Strauch . Ritter hafði verið tannlæknir í
Berlín, og sagðist hann vera grænmetisæta
og náttúruunnandi . Hafði hann skilið við
konu sína og tekið saman við Strauch, sem
hafði verið til lækninga hjá honum . Fyrir
förina til Galápagos­eyja létu Ritter og
Strauch bæði taka úr sér allar tennur og
setja í sig stáltennur, skrifar Valdimar . Þau
eru nektardýrkendur, sem ganga jafnan um
allsnakin, nema þegar gestir koma . Ritter
lætur sér vaxa sítt hár, sem hann tekur
saman í tagl . Þegar honum sinnast við
lagskonu sína, lætur hann höggin dynja á
henni . Hún er óásjáleg og daufgerð, þykir
Valdimar . Lofsamlegar frásagnir birtast hins
vegar í erlendum blöðum af þessum þýska
Róbinson Krúsó nútímans . Skötuhjúunum
er jafnvel stundum líkt við Adam og Evu .
Árið 1932 setjast þýsk hjón að á eynni,
Heinz og Margret Wittmer, og eru þau
að flýja skarkala heimsins . Þau gefa sig lítt
að öðrum innflytjendum . Seinna sama ár
birtist þar einkennileg þrenning, kona, sem
kallar sig barónsfrú Eloïse Wehrborn de
Wagner­Bosquet og segist vera austurrísk,
ásamt tveimur ástmönnum sínum, Rudolf
Lorenz og Robert Philippson . Þeim fylgir
húskarl frá Ekvador, og bætast síðar fleiri
í hópinn . Barónessan hafði að sögn rekið
verslun í París, en lent í erfiðleikum . Hún
sest að í stóru timburhúsi á eynni, sem
norskir innflytjendur höfðu skilið eftir
autt, þegar þeir sneru heim, en segist hafa
í hyggju að reisa stórt gistihús, sem ætlað
sé auðugum ferðalöngum . Við komuna til
Floreana tilkynnir barónsfrúin, að hún leggi
eyna undir sig og taki sér drottningartitil
yfir henni . Vekur þetta óskipta athygli blaða
í Ekvador og víðar .
Barónsfrúin bannar íbúum annarra
eyja að stunda veiðar á Floreana . Þegar
einn vinur Valdimars á Santa Cruz hefur
bannið að engu, hótar hún að skjóta
hann . Valdimar fer út í Floreana til að
kanna málið . Hann kemur þangað einn
daginn klukkan fimm síðdegis og býr um
sig á ströndinni . Þegar tveir húskarlar
baróns frúarinnar koma að honum hinir
illúðlegustu klukkan ellefu um kvöldið, sér
hann þá vel í tunglskininu . Hann sprettur
upp með skammbyssu í hendi . Húskarlar
spyrja hann, hvort hann viti ekki, að bannað
sé að fara út í eyna . Valdimar svarar því
til, að ferðir sínar komi engum við nema
honum sjálfum, veifar skammbyssunni og
segir þeim að hypja sig, og gera þeir það .
Þegar Valdimar vaknar morguninn eftir,
stendur barónessan yfir honum með stóra
skammbyssu girta í silkiklæði sín . Hún
gerir honum þó ekki mein, heldur er hin
blíðlegasta og segir honum sögur af hirðlífi í
Evrópu . Kveður hún móður sína hafa verið
Þ egar Valdimar vaknar morguninn eftir, stendur
barónessan yfir honum með stóra
skammbyssu girta í silkiklæði sín .
Hún gerir honum þó ekki mein,
heldur er hin vingjarnlegasta og
segir honum sögur af hirðlífi í
Evrópu . Kveður hún móður sína
hafa verið hirðmey í Austurríki
keisarans . Hún segist hins vegar
sjálf hafa yndi af að draga fólk á
asnaeyrunum .