Félagsbréf - 01.08.1959, Blaðsíða 9

FÉLAGSBRÉF
7
Um leiö og AB þakkar félagsmönnum sínum gó'öan stuöning á liSnum
árum, heitir þaÖ enn á þá til nýrrar liöveizlu um þau stefnuskrármál, sem
greind voru hér áö upphafi. Þessa stundina er félagiö aÖ glíma viö þdS
stórátak aö koma upp húsi yfir starfsemi sína og þarf því allra sinna
muna viö. En ef viö trúum á hugsjónir félagsins og þýöingu þeirra fyrir
framtíö frjálsrar menningarþjóöar í þessu landi, þá hljótum viö einnig aö
hafa trú á því, aö viö getum lokiö giftusamlega þeim verkefnum, sem
framundan eru.
Itekum flóttann.
Þau ánœgjulegu tíöindi gerÖust í síöustu þingkosningum, aS kommúnist•
ar biöu verulegt fylgistap. Orsakir þess eru aö sjálfsögöu margþœttar og
fara þar saman jöfnum höndum kynni almennings af þjóöhœttulegri starf-
semi íslenzkra kommúnista og ýmsir voveiflcgir atburöir á crlendum vett-
Vafigi, svo sem ungverskt þjóöarmofö, Pasternak-hneyksliö og loks hinar
kommúnistisku ofbeldisdðgeröir í Tíbet. Allar þessar harmsögulegu spegil-
tnyndir alþjóöakommúnismans haja fyllt menn viöbjóöi og skelfingu, sem
nieira aö segja hefur náö langt inn í raöir jlokksbundinna kommúnista.
Jajnvel sú siöferöilega sljóvgun einstaklingsins, sem er, hvort tveggja í
senn, lífsnauösyn kommúnismans og höfuöatriði í uppeldiskerfi hans, hefur
ekki getað lialdiö augum þjóöhollra og heiöarlegra manna lokuöum fyrir
því, að þeir eru, andspœnis svo sárri og hrollvekjandi reynslu, sviptir
síðustu lágmarksafsökun fyrir jákvæöri eöa hlutlausri afstööu gagnvart
hinni austrœnu ofbeldisstefnu. Á þeim örlagaríka dómsdegi, sem hún
kefur nú kallaö yfir sig í ásýnd alls heims, gelur enginn maöur framar
leitaö slíkri fylgispekt afbötunar í þekkingarskorti.
En flokkur hinna rússnesku sóvétskósveina liér á landi hefur í raun beöiö
enn meira afhroö en atkvœöahrunið eitt segir til um. Til skamms tíma
þótti mörgum ungum manni talsveröur gáfnabragur aö því aö gerast komm-
únisti, og alkunna er, að þetta eitt dugöi ýmsum til talsverðrar frœgöar
°g sparaöi þeim marga hœfileika. En á þessu er oröin mikil breyting hin
síöustu ár. Engum þykir lengur ,,fínt“ aö vera kommúnisti og sízt af öllu
er slíkt talinn vitnisburöur um sérstakar sálargáfur. Þannig er nú svo
komið, aö fjölmargir þeirra yngri manna, sem veriö hafa höjuöprýöi hins
lslenzka kommúnistaflokks, hafa nú ýmist skiliö við hann aö fullu eöa