Félagsbréf - 01.08.1959, Blaðsíða 16

Félagsbréf - 01.08.1959, Blaðsíða 16
14 I'ÉLAGSBRÉF Gunnar fór utan, hafði aðeins birzt eftir Jóhann eitt leikrit og aldrei verið sýnt. Dæmi hans gat því ekki verið öðrum örvun, þegar hér var komið sögu. En Gunnar vissi, „á hvað hann þyrði að hætta og hvað hann gæti lagt á sig“, til að ryðja sér brautina að markinu. Og það gekk engan veginn þrautalaust. Þótt hæfileikar væru hér svo ríkir sem raun sýnir, varð fyrst að aga þá og rækla og berjast við ytri erfiðleika. Skólagöngu átti hann engan kost á Islandi og lítinn í Danmörku. Hann las af kappi tvo vetur við lýðháskólann í Askov. Að öðru leyti hefur hann aflað sér menntunar sinnar og þroska af sjálfsdáðum. Hann vissi, að hann átti sér „engrar hjálpar að vænta frá neinni mannlegri veru í öllum heiminum . . . nema sjálfum sér.“ Hann er — með gömlu og merkilegu íslenzku orða- lagi sagt — mikill af sjálfum sér. Fyrst framan af vann Gunnar fyrir sér í Danmörku með ýmiss konar vinnu, sem hrökk sjaldnast fyrir nauðþurftum, og samdi margvísleg skáldrit, er fæst komust í námunda við prentsvertu. Þessi reynsluskóli varð örðugur, en dýrmætur. Eftir fjögurra ára dvöl þar í landi var prentuð fyrsta bók Gunn- ars á dönsku, dálítið ljóðakver (Digte, 1911). Síðan hefur hann lítið gefið sig að ljóðagerð, nokkuð að leikritun, en aðallega, seni alkunna er, samið skáldsögur, langar og stuttar, bæði á dönsku og íslenzku. Árið 1912 er merkur áfangi, bæði í sögu Gunnars og íslenzkra bókmennta. í einkasögu Gunnars er þess fyrst að geta, að þá gekk hann að eiga ágæta konu sína, Franziscu, fædda Jörgensen. En í rithöfundarsögu hans bar þá til tíðinda, að út kom á forlagi Gylden- dals fyrsti hlutinn af Sögu Borgarœttarinnar, sem á skammri stund aflaði honum frægðar um öll Norðurlönd. Sama ár varð Fjalla* Eyvindur Jóhanns Sigurjónssonar frægur eftir mikinn leiksigur 1 Kaupmannahöfn, og á næstu árum barst hróður beggja þessara höfunda víða um lönd. Og í sömu lotunni gerðist það, að Hadda- Padda Guðmundar Kambans var leikin við ágætar viðtökur ] Konunglega leikhúsinu í Kaupmannahöfn (1914). Aldrei fyrl
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Félagsbréf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.