Félagsbréf - 01.08.1959, Blaðsíða 8

6
FÉLAGSBRÉF
engiri samtök um þaS aS reyna aS gera landslýS Ijóst, óháS öllum öSrum
sko&unum og deilum, aS hann vœri þátttakandi í baráttu, sem háS vœri
um heim allan um þaS, hvort frelsi og siSmenning œtti aS fá aS ríkja
í framtíSinni. Þessi meginsjónarmiS hafa áreiSanlega ráSiS mestu urn
þaS, hversu vinsamlega menn brugSust viS stofnun þessa félags, og í
fullu samrœmi viS þau hlaul þaS svo aS verSa hlutverk félagsins aS ejla
menningarþroska þjóSarinnar og sjálfsvirSingu — eins og í ávarpinu
segir — því dS samhliSa því, sem um siSmenninguna er barizt, þá er
þaS hún, sem viS höfum aS vopni. ÞaS er mcnningarþroski og sjálfsvirS■
ing einstaklinga og þjóSa, sem ejla verSur til sigurs. Og meSari menn
og flokkar Ijá sig til samstarfs viS fjendur menningarinnar vegna ímynd-
aSra stundarhagsmuna, þá á þetta félag mikilvœgum hugsjónum aS þjóna.
Nú er engum þaS Ijósara en forráSamönnum félagsins, aS margt kann
aS hafa fariS miSur en skyldi, en hitt skiptir sarnt meira máli, aS árang-
urslaust hefur starfiS ekki veriS. ÞaS er t. d. ekki ýkjalangt síSan álit
kommúnista í menningarcfnum var nokkurs konar hœstiréttur. ÞaS er
ekki langt síSan rithöfundar og menntamenn áttu aSeins tveggja kosta
völ, annaShvort aS gangast kommúnistum á hönd — eSa a. m. k. aS sýna
þeim hlutleysi — semja friS viS djöfulinn eins og Idagalín orSar þaS —-
eSa þá eiga á hœttu, uS almenningsálit, mótaS af fjandmönnum vestrœnnar
menningar, bannaSi allar bjargir. Þetta hygg ég, aS hafi aS undanförnu
mjög breytzt og á BókafélagiS þar áreiSanlega ríkan þátt. En þáltur þess
er ekki eingöngu fólginn í þeirn 200 þús. eintökum bóka eSa 100 þús. ein-
tökum Félagsbréfa, sem út hafa veriS gefin, heldur jafnframt og e. t. v.
fyrst og fremst í samtakamœlti félagsins og þeim siSferSilega styrk, seni
þaS hlýtur aS veita lýSrœSissinnuSum rithöfundum og í þeirri vörn, sem
samstdSa þeirra innan félagsins er gegn árásum félagsskapar, sem er
skipulagSur til mannorSsþjófnaSar.
Hinu verSur svo ekki neitaS, aS Íslendingar eru enn býsna sinnulausir
um ábyrgS þá, sem á þeim hvílir sem vestrænni lýSrœSisþjóS, og sjón-
deildarhringurinn oft á tíSurn þrengri en slíkri þjóS sœmir. Hér verSur
vitanlega ekki um þaS dœmt, hver áhrif Bókafélagsins hafa veriS í þa
átt aS vekja íslendinga til vitundar um ábyrgS sína aS þessu leyti, cn
lítil hljóta þessi áhrif aS haja veriS, ef aSrir eiga meginþáttinn í árangr-
inum, svo sorglega strákslegir sem menn eru oft um þau cfni, sem mestu
varSa.