Félagsbréf - 01.08.1959, Blaðsíða 39

F fi L A G S B R É F
37
forna helgidóm í heiftarhug og saurg-
uðu staðinn drit sínum. Það voru
skráveifur þeirra tíma. Sá vettvang-
ur varð aldrei síðan heilagur.
Þannig er nú marglega vanhelgað-
ur orðinn af sauri sá vettvangur al-
þýðunnar, sem hún kallaði sér heilag-
an — af því að hún kunni ekki sjálf
til að gæta.
En til er í þessu landi einnig önn-
ur „alþýða“, sú alþýða sem er ein
þjóð og frjáls þjóð. Það er sú alþýða
sem á þetta land, lög þess og frelsi.
Hún unir ekki lengur réttarfari Jóns
skráveifu og hryðjuverkum. Islenzk
þjóð hefur aldrei svarið því illmenni
land né þegna. Til livers áttum vér þá
Jón Sigurðsson — fulltrúa réttlætis
og mannvits, fulltrúa hófsemi og trú-
mennsku? Eigum við að aflýsa þess-
um degi, minningardegi hans? Það
munum vér ekki gera.
En í Gamlasáttmála stendur
þessi hræðilega áköllun íslenzkrar
alþýðu: aS konungur láti oss ná jriði
— aS konungur láti oss ná friSi og
íslenzkum lögum.
Islendingar hafa hvergi skráð á
bókfell svo þunga harmstunu heillar
þjóðar — dauðaþreyttrar þjóðar, sem
hryðjuverkamenn hennar sjálfrar
voru búnir að hrjá til örvæntingar.
Þetta eru sjálf niðurlagsorð Sturl-
unga-aldar. Og enn er svo, að leið-
togar okkar, þeir sem eru, og þeir
sem verða kunna, skulu vel til gæta,
að ekki aflýsi aðrir fyrir okkur þess-
um degi — eins og útlent vald af-
lýsti áður fyrr lögum hins forna lýð-
veldis á íslandi, að lifandi hinum
seinustu hryðjumönnum Sturlunga-
aldar — og lét þá sjálfa gera það.