Félagsbréf - 01.03.1961, Síða 21

STJARNAN O G SKUGGINN
Stjarna blá,
þú sem ert í fjarlœgð og eilífð,
líttu til mín í húmi moldarinnar
og sjá: ég er þinn.
Ég girnist þig, því þú
ert það, sem aldrei verður höndlað.
Þrá mín til þín er hinn skapandi draumur duftsins,
mikilleiki þess, sem er ekki neitt.
Því þú ein ert,
og ég er reikandi skugginn;
ég á enga tilveru nema drauminn um þig.
Stjarna tœr,
þú sem ert ljós himinsins,
líf mitt er vitundin um fegurð þína,
ljómi þinn er scela mín og kvöl.
Þú ein ert,
og allt er til þín vegna.
En án mín hyrfir þú sýn,
því að ég, skugginn, hef skapað þig.
Ljómi þinn er mín ástúð
og tilbeiðsla mín hásœti þitt
ofar öllum geimum.
Ég er draumur þinn um það,
sem ekki verður höndlað,
og allt, sem lifir nœrist
af okkar eilífu þrá.