Félagsbréf - 01.10.1962, Blaðsíða 24

20
FÉLAGSBHÉF
Svona er hann alltaf, gefur sér ekki einu sinni tíma til að drekka kaffið sitt.
Konan þagnaði en hélt síSan áfram: Þú veizt að n.aður spjallar um ýmislegt
í rökkrinu, Jafet minn. Mig langar til að segja þér eitt. Ertu viss um að félagið
sé lengur til?
Trúboðinn svaraði engu.
Konan hélt áfram: 1 fyrra haust var mér nefnilega gengið hér norður á mela
— þar sem hermannaskálarnir stóðu; og ég er að leita sisona í ýmsu drasl’
sem þeir höfðu fleygt. Þá finn ég pening. Ég sagði manninum mínum frá
þessu, og við fórum bæði að leita, en fundum ekki fleiri, — en það er önnur
saga. Nú, mér lék hugur á að vita hvaða peningur þetta gæti verið, og fer
með harin til hans séra Jóns. 1 ljós kemur — að þetta er útlenzkur peningur,
og talsvert verðmætur. Svo erum við alltaf að tala um peninginn, og hvað við
aettum að gera við hann. Jæja, svo í vetur les ég eitt kvöldið í ritunum þínum
og rek augun í auglýsingu á bókinni Áreiðanleg velmegun.
Ég þýddi þá bók, sagði trúboðinn hógvær.
Nafnið var girnilegt, og ég vildi eignast bókina. Þá geri ég mér (erð í bruna-
og hörkugaddi til hans séra Jóns og bið hann að skrifa til félagsi.is eftir hók-
inni. Ég hefði auðvitað getað beðið með það til komu þim.-ar, en fyrst ég átti
þennan pening, þá einhvern veginn. .. . Jæja, nú líður og biðui og ekkert svarið
kemur, — þá fáum við bréf — á útlenzku, sem ég geri mér ferð með til hans
séra Jóns; en þar segir, að þetta félag sé ekki lengur til. Og allt þetta á hreinni
útlenzku.
Nokkuð löng þögn varð unz konan reis upp frá borðinu og sagðist skyldu ná
í peninginn. Hún var nokkra stund að leita að honum. Þegar hún kom aftur
sagði hún:
Það er margt annað sem farið hefur forgörðum í stríðinu, meira en okkur
hér uppi á íslandi grunar. Götur hafa verið eyðilagðar og heilar hyggingar.
I útvarpinu sögðu þeir, að stórborgin Berlín í sjálfu Þýzkalandi hafi verið
sprengd í loft upp. Þaðan kom gasmaskínan mín. Hún er það mesta þing sem
ég hef eignazt. í hvert skipti sem ferð er til Reykjavíkur læt ég spyrja um
maríugler á hana. Ekki til í landinu, segja þeir í búðunum. Allt þetta vegna
stríðsins. Ekki skil ég að Þjóðverjar séu hættir að smíða gasmaskínur, jafn-
miklir snillingar og þeir voru. Aldrei kom stybba af henni, — og er ég samt næm
fyrir allri stybbu vegna asmans. Og þó ég hafi þetta svokallaða rafmagn....
Nú langar mig að spyrja þig að einu: Þú vildir ekki skrifa fyrir mig og biðja
um gler á hana? Hérna er peningurinn.
■ Trúboðinn anzaði ekki spurningu konunnar, leit ekki á peninginn, reis