Félagsbréf - 01.10.1962, Síða 41

FÉLAGSBRÉF
37
Þinn íöður huggar erfiöl,
og aðra muntu ei hryggja.
Þú ekkert þarft um ævidvöl
af ætt né riki að þiggja.
Sof, prins, í lausn frá kæti og kvöl,
í Danmörk.
Þessi vögguvísa yfir andvana fædd-
um prinsi mun vera ort fyrir áhrif af
Hamlet-túlkun Gösta Ekmans. Sjór-
inn er veraldarsjórinn, lífssjórinn í
móðurkviði líkt og hjá Chagall, það er
sem skáldið segi: Af hafi ertu kominn,
að hafi skaltu aftur verða. Örlög skálds-
ins verða táknræn: Hjalmar Gullberg
drukknaði í fyrrasumar.
Það var engu líkara en hugsun fæl-
ist á bak við. Aldarfjórðungi áður
hafði Gullberg ort:
Med havets visa
iir jag förtrogen.
Berget och skogen .
má andra prisa.
Frán kvall till gryning,
i sömn och vaka
med strandens dyning
mitt hjarta slár.
Frán urtidsnatten
hör jag hans stámma
som delar vatten
och skapar ljus.
Vad kan mig skrámma?
Ifár ár jag hemma
i fadersfamnen
vid havets brus.
IV.
Ljóðin í þremur síðustu ljóðabókum
Gullbergs munu lítt eða ekki vera kunn
á Islandi, enda nálega ekkert verið
þýtt; má það heita skiljanlegt, því varla
mun það teljast áhlaupaverk að snara
þeim á aðrar tungur. Sérstaklega er
mér ekki grunlaust um, að terzínurnar
i næstsíðasta ljóðasafninu myndu revn-
ast ísienzkum skáldum og ljóðaþýður-
um þungar í skauti. Um fyrri kvæði
Gullbergs erum við ólíkt betur sett, og
þó að sú mynd sem við höfum fengið
af skáldskap Gullbergs sé ekki heil og
í vanti þar sem hann reis hæst og
kafaði dýpst undir lokin, má þó við
una: fáum erlendum skáldum munum
við hafa kynnzt betur. Magnús Ás-
geirsson tók snemma ástfóstri við Gull-
berg. Hann þýddi mikið úr sænsku;
í fyrstu mun Fröding hafa fangað hug
hans mest, cn er á líður finnur hann
æ meira til skyldleikans við Gullberg,
þýðir fyrst einstök kvæði og loks heila
ljóðabók: Að sigra heiminn. Gullberg
hefur því lengi verið kunnur og dáður
af íslenzkum ljóðaunnendum og þýð-
ingar Magnúsar voru með því óvenju-
lega handbragði, að liggur við manni
finnist hafa orðið sjónarsviptir í ís-
lenzkum bókmenntum við lát þessa er-
lenda skálds. Og þeir sem kynnzt hafa
verkum Hjalmars Gullbergs munu
ljúka upp einum munni um það, að
þar gekk eitl dýrlegasta skáld, sem
Norðurlönd hafa alið á þessari öld.