Félagsbréf - 01.10.1962, Blaðsíða 44

ÓLAFUK JÓNSSON
O' _ «* 1 • o»e 'X'
himfol viö guð
<?
Blaðnd í nokkrum Ijóðabókum.
„The only way of expressing emotion in the form of art is by finding an „objective
correlative"; in other words, a set of objects, a situation, a chain of events which shall be
the formula of that particular emotion: such that when the extemal facts, which must
terminate in sensory experience, are given, the emotion is immediately evoked."
I.
annes Sigfússon hefur löngu tamið
sér einna nýtízkulegast og uin leið
persónulegast ljóðmál hinna yngri
skálda; myndauðgi, dirfska í líkinga-
smíð og hugmyndatengslum eru fyrstu
einkenni á ljóðstíl hans sem fremur er
innblásinn en ræktaður, leitar víða
fanga en brestur stundum festu, ögun.
Að sínu leyti stendur Hannes þó nær
íslenzkri Ijóðhefð en sumir aðrir úr
hópi „ungra skálda“, og einkum fyrir
það að hann ræður miklu meira máli,
á sér auðugra og þróttmeira íslenzkt
tungutak en þeir flestir, og er þá ótalið
að hann kann vel að beita hefðbund-
inni ljóðstafasetningu og rími ef hon-
um sýnist henta. Skáld lifa í og af
máli sínu, og bresti skáld tök eða
skilning á málinu, innlifun í það, er
skáldskapnum hætt; og sér þess raun-
ar ærin merki á sumum nútímaskáld-
skap íslenzkum, rímuðum sem órímuð-
um. Visnun skáldskaparins í spenni-
T. S. Elmt.
treyju steingerðs fonns, eða ófrjónm
hugmyndafarvegi, er hætta allri sarmri
„ljóðhefð“, og skáldskapur getur týnz'
í „ljóðræna“ mælgi; ljóðhefðin er
hezt komin í liöndum manna sem
freista átaks við tunguna, sem leitast
staðfastlega við að fá hugsun sinni,
skáldskynjun sinni, fullgildan ljóðræn-
an búning án fyrirfram tiltekinnar
formkreddu og án þess þó að slaka
nokkru sinni á kröfunni um fullgilt
form hverju einstöku Ijóði.
Hannes Sigfússon hefur stundum
verið orðaður við Eliot og skáldskapar-
aðferð hans; og sjálfur lætur hann svo
ummælt í viðtali að ekki sé vafamál
að rekja megi áhrif frá The Waste
Land í Dymbilvöku sinni. Vel má svo
vera, en ætli þau áhrii séu ekki naesta
yfirborðsleg? — Hin „ósjálfráða ,
draumkynjaða ljóðtækni Hannesar
væri kannski óhugsandi án fyrirmynd-
ar Eliots, en að eðlisfari er skáld-