Félagsbréf - 01.10.1965, Qupperneq 36

bókaverði og segja honum, að hann
veldi of einhæft góðar og merkar bæk-
ur, heldur en hitt, því að nauðsynlegt
er að hafa létt skemmtiefni handa
þeim, sem það kjósa. Ef bóklestur verð-
ur þeim töm dægrastytting, mun oft
fara svo, að val þeirra á bókum batni
með aldri og auknum þroska, og þess
ber að gæta, að lestur bóka er að
minnsta kosti ódýrasta skemmtun, sem
kostur er á.
IX.
Bráð nauSsyn.
Ég hef ekki getið þess enn, að í lög-
um um almenningsbókasöfn er lieim-
ilað að greiða styrk til bókasafna í
heimavistarskólum, vistheimilum og
sjúkrahúsum. Hafa notað sér þetta
alls 47 stofnanir. En lítill áhugi virð-
ist þó ríkja hjá forráðamönnunum flest-
um um starfrækslu og starfsfé safn-
anna — og erfitt hefur reynzt að fá
frá þorra þeirra nokkur skil á skýrsl-
um og reikningum. Hefur tala skóla,
sjúkrahúsa, vistheimila og hæla, sem
hafa notað sér heimildina, komizt
niður í 24, og sízt virðast sumir fram-
haldsskólastjórarnir hafa meiri áhuga
á að efla bókasöfn í skólum sínum en
þeir, sem þessi mál hafa með höndum
hjá sjúkrahúsum og hælum.
En hér er ég kominn að atriði, sem
er mjög mikilvægt fyrir framtíð bóka-
safna hér á landi og gildi þeirra með
íslenzku þjóðinni. Þau fá alls ekki
komið nema að tiltölulega litlu gagni,
nema stofnuð séu skólabókasöfn í öll-
um barna- og framhaldsskólum lands-
ins og notkun þeirra gerð að þætti í
fræðslunni, svo sem nú verður í æ
ríkara mæli með öðrum þjóðum. Þar
eru börnin látin lesa bækur, ræða efni
þeirra sín á milli og gera grein fyrir
því í kennslustundum, — þeim eru
og fengin verkefni til úrlausnar og
ciga að leita um þau fræðslu í bóka-
safni skólans — og þegar þau taka að
nálgast unglingsaldur, er þeim vísað
til bókavarðanna i almenningsbóka-
safni bæjarins eða þorpsins í leit að
heimildum. Þau eru og látin kynnast
höfuðdráttum í efnisflokkun bóka, sem
er víðast í aðalatriðum eins, og þegar
Jjau svo hafa lokið námi, tekur svipað
við i framhaldsskólunum. Á Jrennan
liátt tengjast börn og unglingar al-
menningsliókasöfnunum — og þeim
verður síðan ævilangt eðlileg nauðsyn
að leita sér skemmtunar og almenns
fróðleiks og fræðslu, sem varðar störf
þeirra í Jijóðfélaginu.
En í þessu efni nægir ekki beimild,
heldur verður að lögbjóða stofnun
skólabókasafna. Danir styrktu skóla-
bókasöfn í áratugi, en samt sem áður
voru enn Jrað herrans ár 1964 margit
skólar í Danmörku, sem ekki at,u
neitt bókasafn og tóku Jtess vegna ekki
upp J)á kennsluhætti, sem leiðir af
notkun þeirra. Dönsk fræðsluyfirvöld
sáu sér svo ekki annað fært en lög-
bjóða, að bókasöfn skuli vera í öllum
skólum landsins. Það var gert með
28 FÉLAGSBRÉF