Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Síða 12

falli hafa sérhljóða sem fyrsta staf, síðan einn eða fleiri samhljóða
og á eftir þeim annan sérhljóða og að lokum einn eða fleiri sam-
hljóða skulu beygð eftir reglunni um mannsnafnið Egill. Sjálf
framkvæmdin var þannig að í nefnifalli skyldi nafnið haldast
óbreytt (Egill), en í þolfalli ætti að fella út síðasta samhljóðann í
nafninu (Egil), í þágufalli átti svo að færa einn samhljóða aftast úr
nafninu fram fyrir næst aftasta samhljóðann. Og þeir létu ekki við
það sitja heldur bentu á að breyta þyrfti sérhljóðanum fremst í
nafninu í næsta sérhljóða fyrir framan í stafrófinu. Þá varð E að A
og A að Ö og svo framvegis (Agli). Það einfalda við þessa nýju
reglu var að í eignarfalli átti einungis að skipta út síðasta sam-
hljóðanum í nafninu fyrir eitt lítið ess (Egils). Niðurstaðan var að í
martröðinni hét ég Andrés, um André, frá Öndrsé og að lokum til
Andrés.
Mikael Torfason
Andri
Dreymi mikið þessa dagana. Mér finnst ég vera staddur hjá móður
minni þegar A- kemur til mín. Hann er í bleikum náttslopp og
með gapandi sár á andlitinu þar sem nefið á að vera.
(Sjá: Auðunri)
Sjón
Anna
Það er hægt að lesa nafn þitt fram og til baka án þess það breyti
neinu til eða frá. Þú ert eins augljós en um leið jafn dularfull og
vegur sem liggur í tvær áttir samtímis.
HaraldurJónsson
10