Frón - 01.01.1944, Qupperneq 63

Orðabelgur
57
innar lagöi hann mikla fæð á. Hann ofsótti lausamenn látlaust og
hældist af: »Lausamenn hefi eg uppgrafid 50 í þeirra Fylsnum
og komid mörgum af þeim í Klær Justitiæ«. Virðist Bjarni hafa
haft þá skoðun aS ekkert gæti haldiS mannfólkinu í skefjum
annaS en þvinganir, strangar refsingar og illæri. Um vinnuhjúin
segir hann: »i Huusstanden er der et slemt Anarkie som kun
Uaar kunne raade Bod paa«, og þegar FriSrik og Agnes eru
dæmd til dauSa fyrir morSiS á Natani Ketilssyni kveSst hann
óska þess aS þau verSi ekki náSuS, því aS »det var ikke af Vejen
om Folk i Hunevands Syssel engang saae Justitien i sin ræd-
somme Skikkelse«. Eins og vænta má finna skírlífisbrot ekki
náS fyrir augum Bjarna og hann fyllist mikilli og heilagri reiSi
þegar Magnús Stephensen lýsir yfir því aS tala hórsekra áriS
1827 sé 14, í staS þess aS hún hafi réttilega veriS 51! Bjarni
telur fjarstæSu aS Ieyfa eignalausu fólki aS gifta sig. Um þaS
segir hann: »Nú er komid fallegt uppúr Kafi ... ad hvör má í
íslandi giptast sem vill þó eckért Jardnædi hafi!! Flvörnig hyggur
þú færi ef sú Réttarbót væri öllum kunnug? Öll Vitleysa og
Sóttir allar koma þó frá Sunnlendíngnum, Madur!!«
Bréf þau sem Bjarni skrifar Finni Magnússyni eru talsvert
annars efnis en bréfin til Gríms, fjalla meira um bókmenntir,
eins og vænta má, og sést á þeim aS Bjarni hefur fylgzt vel
meS því sem gerSist í þeim efnum í Danmörku. Minnist hann
oft á endurreisn alþingis viS Finn og vill ólmur hafa þingiS viS
öxará, því aS »1 Reykjavíkur Dampahvolfi getur eckért gott
Anda dregid!«
SíSasta bréfiS til Finns er skrifaS 23. ágúst 1841. Kvartar hann
þar um lasleika, en kveSst þó verSa aS sitja viS skriftir fram
yfir krafta sína. Nóttina eftir dó hann.
Bjarni hafSi jafnan átt mjög annríkt um ævina og lítinn
tíma haft til ljóSagerSar. HefSi maSur gjarnan óskaS þess nú
aS hann hefSi gert meira aS því aS »agte paa sit Kald til Muser-
nes Tjeneste«, eins og Tómas Sæmundsson komst aS orSi. Sjálf-
um hefur honum þó ef til vill fundizt embættisstörf sín meira
virSi en ljóSagerSin, og Finni Magnússyni skrifar hann: »eg ..
verd gleimdur þegar þín Minníng lifir í mesta Blómanum«. PaS
fór þó á annan veg. Finnur er nú fáum kunnur, en Bjarni mun
jafnan fylla rúm sitt sem eitt fremsta skáld vort á 19. öld.
Magnús Kjartansson.