Víkurfréttir - 19.12.1985, Qupperneq 3

VÍKUR-fréttir
JÓLABLAÐ 1985
Fréttir jólanna
Ég hef verið að velta þvífyrir mér síðan ég var beðinn
að skrifa jólahugvekju í Víkur-fréttir, hvort yfir höfuð
nokkur lesi þess konar skrif Eg komst að þeirri niður-
stöðu, að sennilega vceru þeirfáir. En ég var ekki alveg
sáttur við þau málalok og ákvað því að reyna að hafa
þessa hugvekju nógu stutta, því með því móti vceri
meiri líkur á að fleiri lcesu.
Ég geri nefnilega ráðfyrir að tvennt í rauninni komi
þar til. Annars vegar nennum við ekki að lesa langan
texta, sérstaklega ekki í dagblöðunum, sem eigafyrst og
fremst aðflytja okkur stuttar fréttir. Hins vegar lceðist
sá grunur að mér, að margur fletti áfram, þegar hann
sér yfirskriftina, ,,jólahugvekja“. Það er ekki vegna
þess að fólk sé andsnúið efninu, heldur hafi margur
fyrirfram mótaðar hugmyndir hvert sé innihald slíkra
greina. „Æ, þetta er nú bara um Jesú og Guð“.
Við þessu er unnt að bregðast á þrjá vegu, að mínu
mati. I fyrsta lagi halda sama striki áfram og áður,
skrifa langa hugvekju um „Guð og svoleiðis“, í öðru
lagi mcetti rita styttra mál um sama innihald, nú, eða
þá íþriðja lagi að skrifa alls ekki um þá Jesú og Guð, og
helst þá eitthvað nógu stutt, svo enn meiri líkur væru á
að fleiri læsu. Þetta heitir á nútímamáli „að koma til
móts við óskir lesenda“ (síðasttalda atriðið).
Gott og vel. Er ég ekki reyndar á góðri leið með að
skrifa um eitthvað allt annað en Jesú ogjólin? Ég hef
ekki minnst á Guð nema óbeint. Nú verður að taka til
við slíkt, vegna þess aðþað er óhjákvæmilegt þegar jóla-
hugvekja er yfirskriftin! Það mætti halda áfram í
svipuðum dúr og ég hef gert og láta hugann reika. En
„ fréttir“ jólanna eru einmitt þess eðlis, að þær leyfa
engum slíkt hugarflug. Þær láta engan ósnortinn, sem á
annað borð hugleiðir þær. Hugurinn beinist að þessu
eina, fæðingu Jesú í Betlehem, í landi fjarri okkar,
endur fyrir löngu.
Að rita um eitthvað annað á jólunum, er undan-
sláttur og flótti frá boðskap jólanna, líkt og maður
styngi upp í eyrun og láti sem maður heyri ekki söng
englanna, eða kannist ekki við myndina af barninu í
jötunni. En það er að vissu leyti svar ísjálfu sér. Fréttin
er nefnilega mjög óvenjuleg. Með þessu barni er Guð að
grípa inn í atburðarás sögunnar með svo hversdagsleg-
um hætti, sem fæðing barns er. Hins vegar felst í því
djúp merking, sem m.a. felur í sér tilboð til manna um
frið á jörðu og frelsara til handa öllum mönnum.
Það er því afar skiljanlegt að við bregðumst við á
aðeins tvo vegu. Annað hvort skynjum við þetta sem
aðeins enn eina fæðingu barns, eða að jafnframt boði
jólin okkur tilkomu Guðs ríkis hér á jörðu. Það er ekki
unnt að ætlast tilþess að allir taki svo farstæðukennd-
um boðskap, sem alvarlegum fréttum. Afhverju skyldi
einmitt þetta barn vera Guð meðal manna, eða
Immanúel, eins og Biblían orðar þá miklu von allra
sannra manna?
Við jólunum og fréttum þeirra getum við aðeins
tekið í barnslegri trú. Það er leið okkar manna inn um
dyr ríkis himnanna. Boðskapur jólanna, sálmarnir sem
við syngjum á komandi hátíð, kalla fram hjá okkur
barnið í okkur og við fellum um stund grímu kaldrar
skynsemi. Jólin snúast um að við verðum sem börn og
treystum fullkomlega Guði föður fyrir lífi okkar allt til
enda veraldar og lifum í samræmi við það traust frá
degi til dags.
Slíkt barn fæddist á jólunum, Jesús Kristur í
Betlehem. I samfylgd með honum megum við vænta
eilífs samfélags við Guð og ganga inn til dýrðar
jólanna.
Guð gefi þér og þínum gleðilega jólahátíð.
ÞORVALDUR KARL HELGASON
Njarðvíkum