Morgunblaðið - 05.12.2015, Side 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 2015
✝ Hjalti Krist-jánsson fæddist
í Hvammi, Fá-
skrúðsfirði, 10.
október 1924. Hann
andaðist á Dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Uppsölum 25.
nóvember 2015.
Foreldrar hans
voru Kristján Jó-
hannsson frá
Hvammi, f. 1.
nóvember 1893, d. 25. október
1942 og Guðrún Magnúsdóttir
frá Fossárdal á Berufjarðar-
strönd, f. 6. júlí 1902, d. 3. októ-
ber 1925. Seinni kona Kristjáns
og stjúpa Hjalta var Gróa
Einarsdóttir, f. 14. febrúar 1887,
d. 25. júlí 1949.
Systkini Hjalta voru Davíð, f.
4.7. 1922, d. 22.10. 1925, Guð-
mundur, f. 31.8. 1923, d. 12.2.
1944, og Guðrún Dagný, f. 28.9.
1925, d. 12.11. 2015.
Hjalti kvæntist Ellý Maríu
Kristjánsson þann 29. júní 1947.
Ellý María er frá Klakksvík í
Færeyjum, fædd 17. október
1924. Foreldrar hennar voru
Andrés Jacobsen og Elsa Jacob-
sen.
Börn Hjalta og Ellýar Maríu
eru:
maki Kristinn Bjarnason, f. 24.3.
1964. Þau eiga þrjú börn og tvö
barnabörn.
Hjalti var fæddur og uppalinn
í Hvammi við Fáskrúðsfjörð.
Hann missti móður sína þegar
hann var á fyrsta ári og föður
sinn þegar hann var átján ára. Á
uppvaxtarárunum var Hjalti
mikið hjá afa sínum og ömmu,
Jóhanni og Kristínu, sem bjuggu
einnig í Hvammi. Hann byrjaði
snemma að sjá fyrir sér og fór
ungur á vertíðir til Vestmanna-
eyja og Hornafjarðar. Mestan
hluta starfsævinnar stundaði
Hjalti sjómennsku, lengstum sem
matsveinn. Lengst var hann á
togaranum Ljósafelli SU 70, sem
hann tók þátt í að sækja til Jap-
ans árið 1973. Hjalti vann um
tíma sem kokkur hjá varnar-
liðinu á Keflavíkurflugvelli og þá
var hann um nokkurt skeið
hótelstjóri Hótels Valhallar á Fá-
skrúðsfirði. Hjalti og Ellý María
hófu búskap sinn á Fáskrúðsfirði
árið 1946 og bjuggu þar alla tíð
utan nokkurra mánaða árið 1949
er þau dvöldu í Færeyjum.
Lengst bjuggu þau í Varmahlíð
sem þau byggðu og fluttu inn í
árið 1963. Hjalti bjó á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Uppsölum á
Fáskrúðsfirði frá janúar 2014.
Útför Hjalta fer fram frá Fá-
skrúðsfjarðarkirkju í dag, 5.
desember 2015, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Kolbrún, f. 10.11.
1946, maki Ólafur
Tómasson, f. 21.10.
1947. Þau eiga þrjú
börn og þrjú barna-
börn.
2) Elsa Guðrún, f.
2.11. 1947, maki
Kristmann Dan
Jensson, f. 26.4.
1942, d. 10.8. 1988.
Þau eiga fjóra syni
og fimm barnabörn.
Sambýlismaður Elsu Guðrúnar
er Jógvan Jacob Jacobsen, f.
11.4. 1954.
3) Guðmundur f. 31.3. 1949,
maki Birna Þórarinsdóttir, f.
21.5. 1953. Þau eiga fjögur börn
og átta barnabörn. 4) Dagný, f.
27.2. 1952, maki Ingólfur Geir
Ingólfsson, f. 10.12. 1950. Þau
eiga fjögur börn og fjögur
barnabörn. 5) Hjördís Jóhanna, f.
25.4. 1953, maki Jóhann Ólafs-
son, f. 12.9. 1950, þau eiga tvær
dætur og fimm barnabörn. 6)
Ingólfur Hafsteinn, f. 16.3. 1956,
maki Steinunn Björg Elísdóttir,
f. 31.1. 1958. Þau eiga fjögur
börn og sjö barnabörn. 7) Anna
Karen, f. 11.8. 1959, maki Anton
Fernandez, f. 16.5. 1959. Þau
eiga þrjú börn og tvö barnabörn.
8) Elva Hildur, f. 9.3. 1963,
Þrátt fyrir háan aldur þá
hvarflaði það ekki að mér að síð-
asta kveðja okkar Hjalta yrði sú
hinsta. Hefði ég vitað það þá
hefði ég faðmað hann ögn lengur
og örlítið fastar. Hjalti var nefni-
lega góður maður og þótti mér
ákaflega vænt um hann. Þegar ég
var að kynnast Tinnu minni þá
dvaldi hann oft löngum stundum í
Hafnarfirði hjá tengdaforeldrum
mínum. Með okkur tókust góð
kynni og eyddum við oft drjúgum
tíma inni í stofu að spjalla. Oftar
en ekki barst talið að æskuárum
Hjalta, sjómannsárunum, árun-
um á Keflavíkurflugvelli og síðast
en ekki síst húsinu sem hann og
Ellý byggðu á Fáskrúðsfirði.
Hjalti var ákaflega stoltur af því
heimili sem þau hjónin bjuggu
börnum sínum. Hjalti hugsaði
líka vel um húsið sitt og þrátt fyr-
ir að vera kominn vel á níræð-
isaldur lét hann aldurinn ekki
aftra sér frá að dytta að fasteign-
inni. Ekki er langt síðan Hjalti
ákvað að endurnýja alla glugga í
Varmahlíð. Mér er það minnis-
stætt að eftir að þeim fram-
kvæmdum lauk þá leiddi hann
mig svo ánægður og glaður um
húsið, sýndi mér breytingarnar
og sagði mér upp á krónu hvað
þær hefðu kostað og fylgdi sög-
unni að hann hefði staðgreitt allt
heila klabbið. Þá fannst Hjalta að
sama skapi ekki leiðinlegt þegar
hann var spurður ráða og hann
gat lagt eitthvað gott til. Hann
sagði mér til að mynda frá því
þegar tengdamóðir mín leitaði til
hans þegar hún og Kristinn voru
að standsetja húsið sitt í Hafn-
arfirðinum. Var þá ákveðið að
fara tiltekna leið við framkvæmd-
irnar sem hann lagði til og fyrir
vikið fannst honum hann eiga dá-
lítið í eigninni. Elva Hildur er
glettilega lík pabba sínum og
þegar ég var að kynnast tengda-
fjölskyldu minni varð mér fljótt
ljóst hvaðan hún hafði eljusemina
og þörfina fyrir að hafa hlutina í
góðu lagi. Þegar ég minnist
Hjalta þá standa heimsóknir okk-
ar Tinnu á Fáskrúðsfjörð upp úr
og erum við bæði ævinlega þakk-
lát fyrir þær stundir. Það var
nefnilega alltaf ákaflega notalegt
að heimsækja Hjalta. Hann var
góður gestgjafi og vildi allt fyrir
mann gera. Ef hann vissi af komu
okkar var undantekningalaust
búið að fylla á ísskápinn og búa
um gestarúmið. Þegar við Tinna
voru nýbyrjuð að búa þá átti
Hjalti það einnig til að gauka að
okkur ýmsum munum sem hann
hafði gert sér sérstaka ferð í
Kaupfélagið til að kaupa. Hvort
sem það voru kaffibollar, osta-
skeri eða samlokugrill þá voru
þetta undantekningalaust miklir
þarfahlutir sem eru enn í mikilli
notkun á heimili okkar og í miklu
uppáhaldi. Ég mun sakna Hjalta
og samverustunda okkar. Þrátt
fyrir að léleg heyrn hans hafi
stundum gert það að verkum að
hann talaði meira en ég þá kunni
ég þeim hlutskiptum vel. Hjalti
var góður sögumaður og hafði frá
miklu að segja. Það sem meira er,
sögum hans fylgdu gjarnan
heillaráð sem ég hyggst reyna
hafa að leiðarljósi. Ég votta Ellý,
Elvu Hildi og öllum hennar
systkinum innilega samúð mína.
Minningin um góðan mann mun
alltaf lifa.
Halldór Reynir Halldórsson.
Það er komið að kveðjustund,
kæri tengdafaðir og vinur. Ég
kynntist þér fyrir rúmum þrjátíu
árum þegar við Elva Hildur,
yngsta dóttirin, hófum okkar
samfylgd í gegnum lífið. Þú varst
þá búinn að leysa erfiðustu þraut-
irnar sem þér voru settar fyrir í
lífinu, missi foreldra og bræðra
þegar þú varst á barns- og ung-
lingsaldri, að koma upp húsi og
heimili og sjá fyrir stórri fjöl-
skyldu. Þessi verkefni hafðir þú
leyst af dugnaði og með sóma. Þú
varst stoltur af því og máttir svo
sannarlega vera það. Það var þér
í blóð borið að fara vel með alla
hluti og passa upp á að þeir væru
í lagi. Húsið sem þú byggðir fyrir
fjölskylduna sem fékk nafnið
Varmahlíð og stendur við Skóla-
veginn ber þess skýr merki, það
yrði seint sagt að þú hafir trassað
viðhald á því. Þegar við Elva
Hildur fórum í að koma okkur
upp húsi fengum við að njóta
kunnáttu þinnar og hjálpsemi.
Það er minnisstætt þegar við
máluðum húsið að utan eitt rign-
ingarsumarið í Hafnarfirði og
þegar við smíðuðum pallinn á
veröndinni.
Það fór ekkert á milli mála
hver var fagmaðurinn í okkar
samstarfi, þú kunnir þetta allt
saman. Verkvitið og dugnaðurinn
erfist greinilega og þegar eigin-
konan fer af stað er stundum sagt
hér á heimilinu að „Hvammar-
inn“ sé mættur.
Það var gaman að hlusta á þig
segja frá lífshlaupinu og sam-
ferðamönnunum með þeim
skemmtilega frásagnarmáta sem
þú hafðir tamið þér, þar sem þú
sagðir gjarnan frá samskiptum
og atvikum í samtalsformi og
beinni ræðu. Frásagnirnar höfðu
oft eitthvert gamansamt innihald
en aldrei varstu að reyna að gera
þinn hlut stærri heldur spannst
frásögnin oftast af því sem þú
hafðir orðið vitni að eða hafðir
tekið þátt í fremur en þú værir
aðalmaðurinn í atburðarásinni.
Þær voru góðar stundirnar þegar
við sátum saman og þú sagðir
mér frá ferðum þínum enda hafð-
ir þú víða farið og upplifað margt.
Ferðin þegar Ljósafellið var sótt
til Japans var ævintýri þar sem
Havaí, paradís á jörð eins þú kall-
aðir þann stað, og flugfiskar
komu meðal annars við sögu. Þú
sagðir frá verunni á Helgafellinu
þar sem fjölmargar hafnarborgir
í Evrópu voru heimsóttar og
eldamennskunni hjá varnarliðinu
á Keflavíkurflugvelli þar sem allt
var stórt í sniðum. Það er aðdá-
unarvert hvernig þú spilaðir úr
þínu og hvernig lífið hafði kennt
þér að leysa úr þeim verkefnum
sem fyrir þig voru lögð, alla tíð
jákvæður og áhugasamur um lífið
og tilveruna. Þú náðir svo vel til
barna og barnabörnin hændust
að þér. Það þurfti ekki lengi að
fylgjast með til að átta sig á af
hverju; þú sýndir þeim einlægan
áhuga og hlýju og taldir ekki eftir
þér að leggja mikið á þig til að
mæta óskum þeirra, hvort sem
það var að elda uppáhaldsmatinn,
fara að veiða á bryggjunni, að
smíða eitthvað eða bara að spjalla
við þau. Það var alltaf tilhlökkun
á heimilinu þegar von var á þér í
heimsókn en eftir að þú hættir að
vinna dvaldir þú oft hjá okkur um
nokkurra vikna skeið í einu. Það
var samt gjarnan þannig að þeg-
ar þú varst búinn að vera í dálít-
inn tíma þá fór hugurinn að
hvarfla austur á land. Þú barst
hag Fáskrúðsfjarðar og þeirra
sem þar búa alltaf fyrir brjósti og
það var aldrei spurning hvað
„heim“ þýddi í þínum huga.
Þakka þér fyrir samfylgdina,
góðar minningar um mætan
mann lifa. Innilegar samúðar-
kveðjur til allra í fjölskyldunni.
Kristinn Bjarnason.
Elsku afi, nú er komið að
kveðjustund og okkur systkinin
langar að segja nokkur kveðju-
orð. Fyrst og fremst viljum við
þakka þér fyrir samveruna og all-
ar þær frábæru stundir sem við
áttum saman, bæði á Fáskrúðs-
firði og í Hafnarfirði. Að fara í
heimsókn til þín, ár eftir ár, var
alltaf mikill viðburður í augum
okkar systkinanna og það fylgdi
því eftirvænting og spenna. Hver
heimsókn var nýtt ævintýri. Ein
heimsókn er okkur afar minnis-
stæð en þá komum við til þín í
pössun. Frá því við stigum út úr
flugvélinni á Egilsstöðum tók við
full dagskrá, frá morgni til
kvölds, við fórum að veiða á
bryggjunni og drógum ófáa
fiskana á land. Þú sagðir okkur
að við ættum að henda fiskunum
aftur í sjóinn en við héldum nú
ekki. Svo þú tókst þá nokkra með
heim á Skólaveginn og settir inn í
kælibúrið, sem síðar fylltist af
ormum úr fiskinum en það er
önnur saga. Eitt kvöldið þegar þú
spurðir okkur hvað við vildum
hafa í kvöldmatinn datt okkur í
hug að láta reyna á að biðja um
„ris a la mande“, sem undir
venjulegum kringumstæðum
ætti bara að vera á jólunum. Þú
tókst vel í það og við hófumst
handa við að gera „ris a la
mande“ um hásumar. Við vorum í
skýjunum enda sjaldan sem mað-
ur fær uppáhalds-jólaeftirréttinn
á öðrum árstíma. Þetta borðuð-
um við af bestu lyst í miðri viku,
alsæl. Þú kenndir okkur að búa
til heimsins bestu kleinur og
leyfðir okkur að skera þær út.
Þrátt fyrir að margar þeirra yrðu
afar illa lukkaðar í laginu stóðst
þú stoltur yfir djúpsteikingar-
pottinum og veiddir upp „klein-
urnar“ sem minntu frekar á litla
orma. Þú varst svo flinkur í eld-
húsinu, elsku afi, enda vanur
maður og hjá þér var alltaf góður
matur. Í bílskúrnum eyddum við
dágóðum tíma í hverri heimsókn
og margt brallað. Þar gilti sú
regla að við systkinin ákváðum
hvað skyldi gert og svo var það í
þínum höndum að finna út hvern-
ig það yrði framkvæmt. Þú varst
klár og fannst alltaf leið til þess
að framkvæma hugmyndir okk-
ar. Til dæmis þegar Karen vildi
endilega búa til eldhúsborð og
stól fyrir barbie-dúkkurnar sínar
heima í Hafnarfirði.
Þá fannst þú litla tappa, eins
og maður notar í borgöt, og sam-
an smíðuðum við þessi fínu eld-
húshúsgögn. Önnur hugmynd
var að búa til íbúðahverfi úr
litlum kubbum og mála hvert og
eitt hús í ólíkum litum. Þú varst
svo hrifinn af þessari hugmynd
og enn hrifnari af lokaútkom-
unni. Þú tylltir þessu upp í
glugga inni í bílskúrnum og þar
stendur það eflaust enn. Þú lést
okkur alltaf líða eins og þvílíkum
listamönnum. Allir bíltúrarnir á
gömlu Mözdunni sem þú hélst
svo mikið upp á. Þú sagðir okkur
sögur frá því að þú varst á sjón-
um en eftirlætissagan okkar var
þegar þú sóttir skipið Ljósafell til
Japans, þá sögu rifjuðum við oft
upp saman.
Þú komst alltaf fram við okkur
eins og jafningja, elsku afi, og við
erum óendanlega þakklát fyrir
allar stundirnar sem við áttum
saman. Þær lifa nú í minningum
sem munu fylgja okkur alla tíð.
Þú varst alltaf svo glaður að
heyra í okkur jafnvel þótt símtöl-
in væru orðin stutt undir lokin
vegna þess að þú heyrðir orðið
svo illa. Þú varst svo lífsglaður og
jákvæður fram á seinasta dag og
við vitum að þú gengur sáttur frá
borði. Elsku afi, þín verður sárt
saknað.
Karen og Kristófer.
Hjalti Kristjánsson
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19  210 Garðabær
sími 842 0204  www.harpautfor.is
Innilegar þakkir fyrir veitta samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærrar eiginkonu,
móður, tengdamóður, ömmu, systur,
mágkonu og svilkonu,
FJÓLU BJARNADÓTTUR,
Kjarrheiði 7, Hveragerði.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Landspítalans á deild 11-G
fyrir einstaka umönnun og stuðning.
.
Hermann Þór Kristinsson,
Linda Ósk Svansdóttir, Loftur Freyr Sigfússon,
systkini, barnabörn og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru
GUÐRÚNAR ÓLAFÍU
SIGURJÓNSDÓTTUR,
Víðivöllum 3,
Selfossi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Lundar
fyrir einstaka umönnun og stuðning.
.
Ársæll Teitsson
Kristín Ágústa Ársælsdóttir Tryggvi Rúnar Pálsson
Sigurjón Ársælsson Guðrún Þóra Garðarsdóttir
Sigríður Ársælsdóttir Þórarinn Arngrímsson
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu, móður, tengdamóður og ömmu,
STEINUNNAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Bakkabraut 7d,
Kópavogi,
sem lést hinn 25. október síðastliðinn.
Guð blessi ykkur öll.
.
Sigurjón Á. Einarsson,
Magnús Örn Halldórsson, Björk Snorradóttir,
Einar Ármann Sigurjónsson,
Egill Árni Sigurjónsson, Maríanna Guðbergsdóttir,
Embla Ósk og Andrea.
Vegna andláts og útfarar okkar ástkæru
móður, dóttur, systur og frænku,
ARNHEIÐAR ÖNNU ÓLAFSDÓTTUR,
sendum við hjartans þakkir öllum þeim
fjölmörgu sem minnst hafa hennar og stutt
okkur með ást, umhyggju og kærleika á
þessum erfiða tíma.
Guð blessi ykkur.
.
Guðlaug Erla Jónsdóttir,
Ólafur Baldvin Jónsson,
Gulla, Hafþór og Bjargey,
Magga og Linda.
Kæru ættingjar og vinir, nær og fjær.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra
SIGURÐAR EINARS BJÖRNS
KARLSSONAR
málarameistara,
Ekrusmára 21, Kópavogi
Sérstakar þakkir til allra þeirra ættingja,
vina og heilbrigðisstarfsfólks sem af alúð, umhyggju, og tryggð
hlúðu að Sigurði í veikindum hans.
Þið eruð ómetanleg.
.
Hjördís Ólafsdóttir,
Karl Sigurðsson, Heiðbjört Gylfadóttir,
Gunnar Sigurðsson, Kristín H. Hafsteinsdóttir,
Anna Sigurðardóttir, Elías Víðisson,
Linda Margrét, Eyþór Ingi, Gylfi Freyr,
Sigurður Egill, Elías Karl, Óðinn,
Máni, Bjartur og Kristel Marín.