Morgunblaðið - 20.04.2016, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. APRÍL 2016
✝ Svandís AnnaJónsdóttir
fæddist í Borgar-
nesi 7. júlí 1942.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 11. apríl 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Bjarni
Björnsson frá
Brautarholti í Döl-
um, f. 19. nóvember
1913, d. 19. október
1984, og Ásta Margrét Sigurð-
ardóttir, frá Geirseyri við Pat-
reksfjörð, f. 14. júlí 1921, d. 11.
mars 2009. Bræður Svandísar
eru: Björn Rúnar, f. 30. maí 1946,
maki Anna Ólafsdóttir, og Árni
Rafn, f. 20. ágúst 1960, maki Jón-
ína Steinunn Jónsdóttir.
Svandís giftist 4. september
1965 Birgi Vigfússyni sjómanni
frá Vestmannaeyjum. Foreldrar
hans voru Vigfús Guðmundsson
frá Seyðisfirði, f. 21. október
1908, d. 22. september 1946 og
Sigurbjörg Gunnlaugsdóttir frá
Vestmannaeyjum, f. 27. sept-
ember 1914, d. 25. ágúst 1998.
Jón Vídalín Halldórsson sjúkra-
þjálfari og eiga þau þrjá syni: a)
Róbert Darri, f. 2001, b) Halldór
Orri, f. 2004, c) Vigfús Þorri, f.
2016.
Svandís lauk grunnskóla í
Borgarnesi en fór síðan í
Kvennaskólann í Reykjavík og
lauk þaðan gagnfræðaprófi. Því
næst lá leið hennar í Hjúkrunar-
skóla Íslands þaðan sem hún lauk
prófi 1965. Hún starfaði við
hjúkrun á Kleppsspítala og
Heilsuverndarstöð Reykjavíkur
um tíma en lengst af starfaði hún
sem hjúkrunarfræðingur og yfir-
hjúkrunarfræðingur við rann-
sóknarstöð Hjartaverndar eða
frá því að rannsóknarstöðin hóf
starfsemi sína árið 1967 og til
ársins 2007. Eftir það starfaði
hún hjá dóttur sinni og tengda-
syni í Proact meðan hún hafði
heilsu til.
Svandís og Birgir hófu búskap
giftingarárið að Hrísateig 29 í
Reykjavík en fluttu í sína fyrstu
íbúð að Reynimel 82 í Reykjavík
snemma árs 1967. 1972 fluttu
þau á Melabraut 54 sem þá var á
Seltjarnarnesi en árið 1981
byggðu þau hús í Hofgörðum 19
á Seltjarnarnesi, þar sem þau
hafa búið síðan.
Útför Svandísar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag, 20. apr-
íl 2016, og hefst athöfnin kl. 15.
Börn Svandísar
og Birgis eru: 1)
Ásta Margrét upp-
eldisfræðingur, f.
26. desember 1963,
maki Örn Viðar
Skúlason verkfræð-
ingur og eiga þau
þrjá syni: a) Arnór
Skúli, f. 1987, maki
Ólöf Helga
Gunnarsdóttir og
eiga þau tvö börn,
Emilíu Ósk og Pétur Viðar. b)
Andri Geir, f. 1995, unnusta Þór-
unn Salka Pétursdóttir. c) Birgir
Örn, f. 2004. 2) Vigfús ljósmynd-
ari, f. 21. febrúar 1967, maki
María Theodóra Ólafsdóttir
hönnuður og eiga þau fjögur
börn: Vaka, f. 1995, Anna Cam-
illa, f. 2004, Thor Ólafur og Ísak
Eldar, f. 2008. 3) Birgir Jón
hljóðmaður, f. 11. janúar 1973,
maki Gréta María Bergsdóttir
viðburðastjóri og eiga þau þrjár
dætur: a) Birta, f. 1998, b) Berg-
dís Katla, f. 2004, c) Svandís, f.
2009. 4) Linda Björg leikskóla-
kennari, f. 2. mars 1975, maki
Mamma er farin og er komin á
betri stað. Eitt það síðasta sem
hún sagði mér var að hún yrði
aldrei langt undan og mundi vaka
yfir öllum þeim sem henni þótti
svo vænt um.
Þær eru af ýmsum toga, tilfinn-
ingarnar sem hafa bærst innra
með mér undanfarnar vikur og
mánuði þegar sú staðreynd gerð-
ist æ ljósari að komið væri að leið-
arlokum hjá mömmu. En sú sem
stendur ef til vill upp úr, nú þegar
sorgin og treginn taka að breytast
í söknuð, er fyrst og fremst þakk-
læti. Þakklæti fyrir allan þann
tíma sem við áttum með mömmu
þrátt fyrir erfið og langvinn veik-
indi, fjölmargar ómetanlegar
samverustundir sem munu lifa
með okkur um alla ævi. Þakklæti
fyrir minningar sem allar eru upp-
fullar af birtu og hlýju. Og þakk-
læti fyrir konu sem kenndi mér
svo ótrúlega margt, kenndi mér
að æðruleysi, kjarkur og von, ást
og væntumþykja geta unnið bug á
hinum verstu meinum.
Hún var opin og skemmtileg,
hlý og glaðlynd. Hún hafði ein-
stakt lag á að kynnast fólki og leið
best með sem flesta í kringum sig.
Hún var hjúkrunarkona fram í
fingurgóma, mátti ekkert illt sjá,
tók öllum með opinn faðminn og
brosi sem gæti brætt steinhjörtu.
Hún var einstaklega virk og lif-
andi og ræktaði vinskap og tengsl
við stóran vinahóp af miklum
myndarskap. Fjölskyldan var
henni afar kær og lagði hún upp
óteljandi samverustundir, margar
hverjar í Hofgörðunum þar sem
allir voru alltaf velkomnir. Nú eru
þessar stundir ómetanlegar og
það er gott að geta lokað augunum
og heyrt fyrir sér gleðina og
hlýjuna þegar hún tók á móti
barnabörnum sínum og bauð okk-
ur inn í eldhús upp á nýbakaða
köku eða vöfflur. Barnabörnin
voru augasteinarnir hennar og í
henni fundu þau ekki bara ynd-
islega ömmu heldur vin sem hafði
það að leiðarljósi að leyfa þeim að
taka þátt í hverju því sem fyrir lá.
Veikindi mömmu voru löng og
oft erfið og í þeirri baráttu mátti
sjá einstaka konu heyja hverja
orrustuna á fætur annarri með já-
kvæðni og bjartsýni að vopni.
Þetta viðhorf hennar mátti greina
allt fram á síðustu dagana í henn-
ar lífi og þegar ljóst var að meinið
mundi sigra tóku jákvæðnin og
bjartsýnin á sig mynd æðruleysis
og hugrekkis. Allt þetta helgaðist
af skilyrðislausri ást og væntum-
þykju í garð þeirra sem næst
henni stóðu, fjölskyldu og vina
sem nú eiga um svo sárt að binda.
Það felst þó mikil huggun í þeirri
vissu að þetta viðhorf hennar í
gegnum veikindin bætti mörgum
árum við veru hennar hér og mun
verða okkur öllum sem stóðum
henni nærri ómetanlegt vega-
nesti.
Við erum mörg sem eigum um
sárt að binda vegna fráfalls þess-
arar einstöku konu og skarðið sem
hún skilur eftir verður seint fyllt.
En við getum leitað huggunar í
því að orrusturnar við þennan vá-
gest verða ekki fleiri. Nú tekur
hvíldin við og við sem eftir lifum
getum yljað okkur við fallegar
minningar um konu sem gaf enda-
laust af sér, vin sem alltaf var
hægt að leita til, mömmu og ekki
síst ömmu sem umvafði allt ást og
hlýju.
Hvíl í friði, elsku mamma, takk
fyrir allt og Guð geymi þig.
Birgir Jón.
Þó svo að sorg og söknuður
komi upp í hugann þegar ég hugsa
til hennar Svandísar tengdamóð-
ur minnar, þá þarf maður ekki að
hugsa lengi til hennar til að fyllast
þakklæti og gleði. Hún var einstök
kona, hress, gefandi, góður hlust-
andi og góður vinur.
Það var fyrir 33 árum að ég var
svo gæfusamur að kynnast henni
Ástu minni og allri hennar líflegu
fjölskyldu. Strax í byrjun var mér
vel tekið og fljótlega myndaðist
einstakt samband á milli okkar
Svandísar. Trúnaður, traust og
sýndur áhugi á því sem ég var að
fást við varð þess valdandi að með
okkur myndaðist góður vinskap-
ur. Það er örugglega sjaldgæft að
tengdasonur og tengdamóðir
myndi með sér trúnaðarsamband,
en fyrir okkur sem þekkjum
Svandísi var það einmitt það sem
gerði hana að einstakri persónu.
Þó svo að það hafi að vissu leyti
verið mjög erfitt, þá var það líka
ákveðin gjöf fyrir hana og alla fjöl-
skylduna að vita hvert stefndi og
geta átt með henni fallegar
kveðjustundir. Það var líka á þess-
um stundum sem hún sýndi ótrú-
legan styrk og umhyggjusemi fyr-
ir sínu fólki með þægilegu opnu
tali um dauðann og jafnvel á þess-
um stundum var húmorinn stutt
undan.
Ég þakka þér fyrir samfylgd-
ina á þessum stað.
Þinn tengdasonur,
Örn Viðar Skúlason.
Mín fyrstu kynni af Svandísi
voru fyrir um 20 árum, þau kynni
gáfu fyrirheit um hvað koma
skyldi næstu árin. Hún tók mér
opnum örmum og mér varð það
strax ljóst að þarna var á ferðinni
einstaklega viðkunnanleg, hlý og
notaleg manneskja sem forrétt-
indi voru að fá að kynnast.
Svandís rak stórt og fallegt
heimili að Hofgörðum, sem var
alltaf yndislegt að heimsækja og
þiggja kaffibolla yfir góðu spjalli.
Ávallt var stutt í gleðina og hlát-
urinn hjá Svandísi og alltaf sá hún
björtu og jákvæðu hliðarnar á
öllu. Hún hafði einstakt lag á því
að sjá spaugilegu hliðar málsins
og gat gert óspart grín að sjálfri
sér, sem gerði það að verkum að
svo gott var að vera í kringum
hana.
Svandís var einstök mann-
eskja, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma og vinur. Fjölskyld-
an og góð tengsl við sína nánustu
voru henni svo kær. Innan fjöl-
skyldunnar var hún stoð og stytta
allra og mikið akkeri fyrir þá sem
til hennar leituðu. Þrátt fyrir erfið
veikindi lét hún aldrei á neinu
bera og tókst á við þau af hug-
rekki, reisn og æðruleysi.
Mér eru sérstaklega minnis-
stæðar þær fjölmörgu ferðir sem
ég fór með tengdaforeldrum mín-
um og fjölskyldu út á land og til
útlanda, þar sem við áttum ynd-
islegar stundir saman og ég á sem
ljúfa minningu í dag. Í þessum
ferðum kynntumst við öll svo
miklu betur, gagnkvæm virðing
og vinátta jókst og fyrir það er ég
ævinlega þakklátur.
Svandís hefur verið mér frábær
fyrirmynd, stoð og stytta og það
að hafa þekkt hana í öll þessi ár
hefur mótað mig á jákvæðan hátt
sem einstakling. Hún hefur einnig
verið stór partur af lífi drengjanna
minna og ég er sérstaklega þakk-
látur fyrir hvað hún var þeim mik-
il og góð fyrirmynd og amma.
Það er erfitt að kveðja hana því
söknuðurinn er mikill en minning-
in um yndislega og hlýja konu lifir
í hjörtum okkar allra sem hana
þekktum.
Elsku tengdapabbi, börn,
tengdabörn og barnabörn, ég
votta ykkur alla mína samúð og
bið Guð að gefa okkur styrk á
þessum erfiða tíma.
Jón Vídalín Halldórsson.
Elsku Sandý mín.
Mikill söknuður og tómleiki
fyllir hug minn og ég veit að ekk-
ert nema tíminn mun milda þá til-
finningu. Þín er svo sárt saknað af
okkur öllum.
Það var alltaf ljúft að keyra út á
Nesið og fá „einn virkilega góðan
kaffi“ hjá þér, sitja svo og spjalla
um bara hvað sem var, því þú
varst alltaf til í að hlusta og ráð-
leggja.
Lífsglaðari manneskju er erfitt
að finna og krafturinn og kátínan
alltaf ofarlega í þínum huga.
Þú varst sannkallaður prakkari
og sást alltaf spaugilegu hliðina á
málunum og alltaf var frásagnar-
gleðin og hláturinn það sem ein-
kenndi fjölskylduboðin, svo ekki
sé talað um svignandi hlaðborð
kræsinga því matgæðingur varst
þú mikill og reyndar öll fjölskyld-
an. Þið Biggi hafið alltaf verið ein-
staklega dugleg að sinna börnun-
um ykkar og barnabörnum, og því
máttu trúa að við munum halda
áfram og „þétta raðirnar“, um-
vefja Bigga þinn hlýju og gleði og
eitt er víst að hann mun vera mjög
upptekinn í mat hjá okkur öllum
og við öll hjá honum á Hofgörð-
unum þar sem þú verður með í
okkar huga og hjarta á öllum
stundum. Börnin okkar sakna þín
óskaplega, amma sem alltaf var
ljúf og góð, bakaði kökur, sem hló
og gantaðist og þerraði tárin ef
svo bar við er farin frá okkur. Í
gegnum erfið veikindi sýndir þú
fordæmalaust hugrekki, æðru-
leysi og óbilandi kjark sem gaf
okkur styrk og breytti viðhorfi
okkar allra til lífsins. Þakka þér
samfylgdina í 21 ár og takk fyrir
að hafa gefið mér hann Vigfús sem
er kletturinn í mínu lífi alveg eins
og þú varst kletturinn í lífi okkar
allra.
Þín tengdadóttir,
María.
Breitt bros og opinn faðmur,
hlýja, gleði, fórnfýsi og hlátur er
það helsta sem kemur upp í hug-
ann þegar ég minnist Svandísar,
tengdamóður minnar. Heimsókn-
irnar til þeirra Birgis í Hofgarða
voru alltaf notalegar, kaffibolli við
kringlótta eldhúsborðið, skemmti-
legar sögur af henni og samferða-
fólki og oftar en ekki af prakk-
arastrikunum úr Borgarnesi sem
fengu barnabörnin til að sperra
eyrun. Þar var líka hægt að leita
ráða, fá huggun og hvatningu, og
auðvitað var alltaf eitthvað með
kaffinu.
Svandís tengdamamma var
einstök kona sem kenndi mér
margt þau 22 ár sem við vorum
samferða. Hún var hjartað og
kletturinn í fjölskyldunni, um leið
vinmörg og hvers manns hugljúfi
sem var alltaf til í gott partí. Í
kringum Svandísi var líf og fjör,
enda heimilið stundum eins og
umferðarmiðstöð þar sem gjarn-
an var svarað í símann: „Hjá
Svandísi“.
Svandís mátti ekkert aumt sjá
og reis alla tíð upp til varnar lít-
ilmagnanum. Barnabörnin varði
hún með kjafti og klóm hvort sem
við hin skömmuðum þau fyrir
matvendni eða læti og áttu þau
alltaf skjól hjá ömmu. Hún tók
marga undir sinn verndarvæng í
gegnum tíðina og heimilið stóð öll-
um opið, jafnt mönnum sem hund-
um, og smáfuglar og krummi gátu
gengið að matarafgöngum vísum í
bakgarðinum. Svo gerði hún auð-
vitað flottustu páskaeggin og bak-
aði bestu mömmukökurnar, sem
hér eftir verða kallaðar ömmu-
kökur.
Svandís passaði ekki inn í nein-
ar læknakúrfur eða líkindareikn-
inga og hefur ábyggilega lengt líf
sitt um nokkur ár með bjartsýni,
lífsgleði og baráttuhug, það er ég
viss um. Svandís háði margar orr-
ustur með Birgi sinn styrkan sér
við hlið. Eftir hverja þeirra sann-
færði hún sjálfa sig, og um leið
okkur hin, um að nú væri hún laus
undan okinu. Hún vildi aldrei
íþyngja öðrum og leit ekki á sig
sem sjúkling. Henni var í lófa lag-
ið að líta á björtu hliðarnar, sópa
burtu leiðindum og sorgum og
njóta lífsins. Það gerði hún meðal
annars með því að hóa fjölskyld-
unni saman og slá upp veislu eða
skella sér á tónleika eða kaffihús,
jafnvel þegar hún hafði ekki heilsu
til. Þær eru ófáar samverustund-
irnar úr Hofgörðum, Borgarnesi
eða frá ferðalögum, ómetanlegar
og ljúfar minningar sem við varð-
veitum í hjörtum okkar. Og Svan-
dís verður sannarlega áfram með
okkur í anda, svo mikið er víst.
Ég minnist Svandísar, minnar
ástkæru tengdamóður og vin-
konu, með mikilli gleði, hlýju og
þakklæti fyrir allt og allt, á meðan
ég helli upp á reglulega sterkt og
gott kaffi sem ég drekk henni til
samlætis.
Gréta María Bergsdóttir.
Elsku amma.
Það verður erfitt að venjast því
að geta ekki faðmað þig og fengið
frá þér ráð þegar ég þarf á því að
halda. Frá því ég man eftir mér
hefur þú leikið stórt hlutverk í
mínu lífi og hverskonar maður ég
hef orðið.
Ég tel mig óendanlega heppinn
að hafa fengið að búa hjá ykkur
afa þegar mamma og pabbi voru
að klára nám sitt í Berlín og síðan
þá hef ég litið á ykkur sem aðra
foreldra mína jafnt sem bestu afa
og ömmu sem nokkur drengur
getur hugsað sér. Ferðalag okkar
saman um allt land í leit að stein-
um er mér sérstaklega minnis-
stætt.
Hlýja þín og umhyggja geislaði
allt um kring og allir sem eitthvað
þekktu til þín vita hvað ég er að
tala um þegar ég segi að þú varst
svo sannarlega kærleiksrík kona.
Þú varst alltaf svo lífsglöð og stutt
í brosið og húmorinn. Þú og afi er-
uð mér stórar fyrirmyndir sem ég
vona að ég muni ná að jafna. Þú
varst mér mamma, amma og einn-
ig vinur – eitthvað sem ekki allar
ömmur hafa kost á að uppfylla. Þú
stóðst með mér þegar á móti blés,
hvattir mig áfram þegar ég þurfti
kraft og klappaðir mér á bakið
þegar ég stóð mig vel. Þú gafst
mér ást, umhyggju og umfram allt
fordæmi um hverskonar persóna
ég vil vera.
Þú hafðir þann eiginleika að
gleðja alla í kringum þig og sjá
fólk í þess besta ljósi.
Þitt barnabarn,
Arnór Skúli.
Elsku, amma Sandý.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkur ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
Þínir gimsteinar,
Birgir Örn, Emilía Ósk
og Pétur Viðar.
Elsku besta amma Sandý, fyr-
irmynd mín í einu og öllu. Það eru
svo ótal margir hlutir sem þú hef-
ur kennt mér í gegnum árin og
eru þetta allt gildi sem ég mun
taka með mér áfram í lífið. Hlæja
meira, knúsa fastar og gera sitt
allra besta. Sterkari manneskju er
ekki hægt að finna og ég er viss
um að ef það væru fleiri eins og þú
þá væri heimurinn margfalt betri
staður. Þú lítur alltaf á björtu hlið-
arnar og sérð allt það góða í fólki,
bara það tvennt eru eiginleikar
sem allir ættu að taka sér til fyrir-
myndar. Þú átt sérstakan stað í
hjartanu mínu sem enginn annar
getur fyllt. Sambandið okkar er
mér svo ótrúlega kært, við vorum
bestu vinkonur sem gátum sagt
hvor annarri allt og verið hrein-
skilnar hvor við aðra. Ég veit að
allir sem hafa kynnst þér geta
samsinnt mér í því. Í þér fann ég
ómetanlegan trúnaðarvin og
stuðningsmann og þú varst alltaf
fyrst að stökkva til og hjálpa. Það
sem ég fann þó fyrst og fremst í
þér var ótrúleg hlýja, ást og kær-
leikur sem einkennir allar okkar
dýrmætu minningar saman. Það
eru ófáar sögurnar af þér sem ég
mun segja börnunum mínum og
ég er viss um að þær stundir verða
fullar af hlátursköstum því ef það
var eitthvað sem ég veit fyrir víst
að ég hef beint frá þér, þá er það
húmorinn og stríðnin.
Takk fyrir allar stundirnar og
minningarnar okkar, elsku amma,
þú varst kletturinn okkar allra og
ég er svo ótrúlega stolt að vera
barnabarnið þitt. Ég lofa þér að
það verður farið í berjamó hvert
einasta haust, fjólukakan verður
líka á sínum stað og litlu fuglarnir
þínir saddir og sælir.
Ég elska þig út af lífinu og
sakna þín óskaplega mikið.
Þín elsta ömmustelpa,
Vaka Vigfúsdóttir.
Elsku amma Sandý. Það er erf-
itt að kveðja slíkan klett og vin
sem þú varst mér. Grallaraglottið
sem og kærleiksbrosið sem lýsti
ævinlega alla okkar daga verður
mér ávallt ljós í gegnum erfiða
tíma. Þú varst mér mikill trúnað-
arvinur og mér eins og svo mörg-
um leið ávallt eins og heimsins
dýrmætasta gimsteini þegar ég
var hjá þér, á meðan þú slípaðir
okkur til með óendanlegri um-
hyggju þinni.
Þrátt fyrir ómetanlegt tæki-
færi til þess að koma heim til þess
að kveðja þig eru engin orð né
ferðalög sem þakka þér nógu mik-
ið fyrir allt það sem þú kenndir
mér og varst tilbúin að gera fyrir
mig, þú varst svo sannarlega dýr-
mætasti gimsteinninn í mínu lífi.
Elsku amma, ég vona að rifs-
berjahlaupið uppi í himnaríki
sleppi fyrir horn en ég lofa að fá
mér alltaf aukaskeið fyrir þig.
Takk fyrir allt saman. Þangað til
næst,
Andri Geir Arnarson.
Við kveðjum okkar stórbrotnu,
einstöku kæru vinkonu með þessu
vísubroti:
Hversu þreytt sem þú varst,
hvað sem þrautin var sár.
þá var hugur þinn samt
eins og himinninn blár:
eins og birta og dögg
voru bros þín og tár.
Og nú ljómar þín sól
bak við lokaðar brár.
(Jóhannes úr Kötlum)
Kæri Birgir, þér og ykkar stóra
afkomendahópi sendum við og
makar okkar, innilegar samúðar-
kveðjur.
Bergdís Helga
Kristjánsdóttir,
Guðrún Eygló
Guðmundsdóttir.
Söknuður
sál mína kvelur
minn kæri vinur
þú ei lengur hér
á jörðu dvelur
þinni lífsgöngu
Svandís Anna
Jónsdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA MAGNA SNORRADÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
19. apríl. Útförin verður auglýst síðar.
.
Þorsteinn Sv. Stefánsson,
Davíð Einarsson, Kolbrún Edda Aradóttir,
Egill Einarsson, Helga Ívarsdóttir,
Sara Davíðsdóttir.