Morgunblaðið - 28.05.2016, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. MAÍ 2016
✝ Herdís Erlings-dóttir fæddist á
Þorgrímsstöðum í
Breiðdal 4. apríl
1926. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Hulduhlíð, Eski-
firði, 18. maí 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Erlingur
Jónsson, bóndi á
Þorgrímsstöðum, f.
1895, d. 1944, og
Þórhildur Hjartardóttir, hús-
freyja á Þorgrímsstöðum, f.
1897, d. 1992. Systkini Herdísar
voru: 1) Þorsteinn, f. 1919, d.
1988, 2) Málfríður, f. 1922, d.
2000, 3) Guðrún Björg, f. 1923, 4)
Gunnar, f. 1925, d. 2003, 5) Hlíf-
ar, f. 1927, d. 2007, 6) Sigrún, f.
1928, d. 1983, 7) Björg, f. 1930, d.
2008.
Þann 18. desember 1947 gift-
ist Herdís Sigurði Lárussyni frá
Gilsá, f. 23. mars 1921, d. 23.
febrúar 2007. Foreldrar hans
voru Lárus Kristbjörn Jónsson,
búfræðingur og bóndi á Gilsá, f.
1892, d. 1933, og Þorbjörg R.
1977, eru Erla Viktoría, f. 1999,
og Elís Alexander, f. 2001. b)
Sigrún Erna, f. 1977. Börn Sig-
rúnar og Þorsteins Freys Egg-
ertssonar, f. 1966, eru Rebekka
Rut, f. 2007, og Karlotta Ósk, f.
2009. c) Erlingur Hjörvar, f.
1983, í sambúð með Elenu
Björgu Ólafsdóttur, f. 1983.
Börn þeirra eru Mikael Aron, f.
2010, og Guðjón Þór, f. 2014. 3)
Stefán, f. 1956.
4) Þorgeir, f. 1956. Unnusta
Þorgeirs er Berglind Hrafnkels-
dóttir, f. 1976. 5) Sólrún Þor-
björg, f. 1965, d. 1974.
Herdís nam kjólasaum einn
vetur á Siglufirði. Hún stundaði
síðan nám við Húsmæðraskóla
Árnýjar Filipusdóttur í Hvera-
gerði veturinn 1947-1948. Her-
dís og Sigurður tóku við búi á
Gilsá vorið 1948 af Páli bróður
Sigurðar. Þau stóðu fyrir bú-
skap á Gilsá til ársins 1973 er
þau ákváðu að draga sig út úr
búskapnum af heilsufarsástæð-
um. Herdís og Sigurður bjuggu
áfram á Gilsá til ársins 1990 en
fluttust þá búferlum í Egilsstaði.
Haustið 2013 flutti Herdís á
hjúkrunarheimilið Hulduhlíð á
Eskifirði þar sem hún bjó til
dauðadags.
Útför Herdísar fer fram frá
Eydalakirkju í dag, 28. maí 2016,
klukkan 14.
Pálsdóttir, hús-
freyja á Gilsá, f.
1885, d. 1978. Börn
Herdísar og Sigurð-
ar eru: 1) Lárus
Hafsteinn, f. 1950.
Maki Helga Pálína
Harðardóttir, f.
1952. Börn þeirra
eru: A) Áslaug, f.
1973, gift Ara
Magnúsi Benedikts-
syni, f. 1973. Börn
Áslaugar eru: a) Andri Fannar
Traustason, f. 1992, í sambúð
með Sigríði Söndru Benedikts-
dóttur, f. 1993. Barn þeirra er
Rúnar Örn, f. 2016. b) Oddný
Lind Björnsdóttir, f. 1995, í sam-
búð með Andra Snæ Þorsteins-
syni, f. 1992. c) Rebekka Rán
Björnsdóttir, f. 1998. d) Hafrún
Katla Aradóttir, f. 2007. Barn
Ara Magnúsar er Jóna María, f.
1999. B) Hrafnkell, f. 1977.
2) Erla Þórhildur, f. 1953.
Maki: Guðjón Einarsson, f. 1949.
Börn þeirra eru: a) Laufey Her-
dís, f. 1976, d. 2006. Börn Lauf-
eyjar og Hrafnkels Elíssonar, f.
Í dag verður til jarðar borin
elskuleg tengdamóðir mín, Her-
dís Erlingsdóttir, oftast kölluð
Dísa. Kynni okkar hófust sumarið
1970 þegar ég kom fyrst í Gilsá
sem ung stúlka og þá nýtrúlofuð
syni hennar Lárusi. Ég hafði
aldrei farið svona langt út á land
áður og var þetta mikið ferðalag á
þessum tíma frá Akranesi austur
á land. Á móti mér tók þessi ynd-
islega náttúrufegurð Breiðdals-
ins og ekki síður hjartahlýjar
móttökur tilvonandi tengdafjöl-
skyldu minnar. Aðstæður á Gilsá
voru þó erfiðar, Sigurður ekki
lengur fær um að sinna bústörf-
um, nema að mjög litlu leyti
vegna fötlunar, svo öll verk hvíldu
á herðum Dísu, Erlu og Þorgeirs.
Þegar ákvörðun okkar Lárus-
ar var tekin um að flytja aftur
austur frá Akureyri og taka við
búinu var teikningu nýja íbúðar-
hússins breytt svo við gætum bú-
ið öll undir sama þaki. Haustið
1972 fluttum við Lárus í Gilsá, ég
kona ekki einsömul, og hófum bú-
skap. Dísa kenndi mér allt sem ég
hef lært um að vera húsmóðir í
sveit og miðlaði líka til mín
næmni sinni á náttúruna og dýr-
in. Dísa hafði mikla reynslu af öll-
um tilfallandi störfum við búið
bæði útivinnu og innanbæjar-
störfum. Við Lárus tókum svo
formlega við sauðfjárbúinu á
Gilsá 1973 og búum hér enn.
Dísa var þessi fórnfúsa og
vinnusama kona sem alltaf var
tilbúin að rétta hjálparhönd.
Stundum fannst mér hún aðeins
of hjálpsöm, ef hægt er að segja
svo, við að létta undir með mér.
En það var af góðum huga gert.
Okkar samband var alltaf kær-
leiksríkt og einlægt, við rifumst
aldrei, það var ekki okkar stíll. Að
búa undir sama þaki í 17 ár reynir
auðvitað á, en það er spurning
hvernig það er meðhöndlað.
Haustið 1990 fluttu Herdís og
Sigurður í íbúð á Egilsstöðum þar
sem þau bjuggu þar til Sigurður
þurfti að leggjast inn á sjúkra-
deild HSA og dvelja þar síðustu
æviár sín. Eftir það bjó Dísa ein í
íbúðinni.
Siggi og Dísa fengu að reyna
mikið um sína ævidaga. Heilsu-
leysi knúði ítrekað dyra, bæði hjá
þeim sjálfum og börnum þeirra.
Barnabörnin nutu kærleika og
umhyggju Sigga og Dísu. Áslaug
okkar var rúmlega eins árs þegar
Sólrún dó og var hún ljós í lífi
þeirra þessa erfiðu tíma, svo
bættust fleiri barnabörn við
næstu árin.
Það lék allt í höndum Dísu, hún
var myndarleg húsmóðir og mikil
handavinnukona. Hún saumaði
föt á fjölskylduna og prjónaði fyrr
á árum en eftir að fór að létta á
heimilishaldi og daglegt líf tók
breytingum fór hún að takast á
við annars konar handavinnu.
Hún prjónaði dúka, bjó til
flauelspúða, ýmiss konar útsaum
o.fl., allt svo vel og vandlega gert.
Hún sat sjaldan auðum höndum.
Margir eiga líka góðar minningar
um heimsóknir á heimili þeirra
hjóna og þær veitingar sem í boði
voru. Þær voru rausnarlegar og
myndarlega fram bornar.
Ég hef svo sannarlega margs
að minnast og þakka Dísu. Hún
dvaldi á hjúkrunarheimilinu
Hulduhlíð á Eskifirði síðustu þrjú
árin við kærleiksríka umönnun
starfsfólks þar.
Á 90 ára afmælisdegi Dísu kom
fjölskyldan saman á Hulduhlíð og
fagnaði með henni, hún naut þess
vel. Fyrsta langalangömmubarn
Dísu fæddist þann 18. apríl.
Drengur sem fékk á hvítasunnu-
dag nafnið Rúnar Örn. Þann 7.
maí fékk hún litla drenginn í
heimsókn ásamt foreldrum hans.
Það var henni dýrmæt stund.
Nú ertu farin frá okkur, elsku
Dísa mín, en minning þín lifir um
ókomna tíð. Hafðu hjartans þökk
fyrir okkar samvistir og allt sem
þú varst mér.
Helga Pálína Harðardóttir.
Eftir því sem ég eldist sé ég
betur og betur hverslags forrétt-
indi það voru að fá að alast upp á
heimili þriggja kynslóða. Við
systkinin með foreldrum okkar,
Herdísi ömmu og Sigurði afa. Sú
margbreytilega þekking ólíkra
kynslóða sem ég bjó við í upp-
vextinum síaðist inn í mig. Þessi
stöðuga nálægð við hugsunarhátt
og reynslu sprottna af allt öðrum
veruleika en ég óx upp í. Við harð-
ari lífsbaráttu, færri tækifæri og
meiri nægjusemi. Ég bý að þess-
ari reynslu og er fyrir vikið þakk-
látari og sáttari við lífið og þá
möguleika sem það hefur gefið
mér.
Það var gott að leita til ömmu
þegar ég var að alast upp á Gilsá.
Hún var alltaf hlý, þolinmóð og
eftirlátssöm við okkur systkinin.
Kannski um of eftirlátssöm á
stundum, líklega meira en við átt-
um skilið. Ég var mjög hændur að
ömmu og fór snemma að fylgja
henni eftir í útiverkunum sem
hún sinnti samhliða heimilisstörf-
unum. Þó að álagið á henni utan-
húss væri minna en áður, þegar
ég var að alast upp, sló hún lítið af
í þeim efnum meðan hún og afi
bjuggu á Gilsá. Amma gekk í
verkin hvort sem var innanhúss
eða utan enda ósérhlífin og vinnu-
söm alla tíð.
Það væri hægt að segja frá
ömmu í löngu máli en ég læt hér
nægja litla sögu sem ég tel að lýsi
vel áberandi þáttum í persónu-
leika hennar. Fyrir sex árum
gekkst ég undir smávægilega
skurðaðgerð. Skömmu eftir að-
gerðina heimsótti ég ömmu á Eg-
ilsstöðum. Hún bjó þá enn í íbúð-
inni í Árskógum og sá að mestu
um sig sjálf þrátt fyrir að líkam-
legir kraftar færu þverrandi og
hún yrði að styðjast við göngu-
grind. Amma tók hlýlega á móti
mér, spurði margs og sýndi mér
samúð sem var vel umfram alvar-
leika aðgerðarinnar sem ég hafði
farið í. Þegar við vorum að kveðj-
ast hafði hún orð á því við mig
hvort ég ætti ekki erfitt með að
beygja mig. Ég játti því en bætti
við að það væri ekki vandamál.
Engu að síður bauðst hún sam-
stundis til að reima á mig skóna.
Ég afþakkaði boðið, smeygði mér
í skóna, kvaddi ömmu og fór. Á
leiðinni heim varð mér hugsað til
þess hvað þessi smái atburður
sagði margt um hugsunarhátt og
persónuleika ömmu. Fyrstu við-
brögð hennar voru ávallt að
ganga í það sem gera þurfti og að-
stoða aðra ef henni sýndist þörf á.
Sína eigin líðan og aðstæður
lagði hún til hliðar þegar þannig
stóð á.
Nú er Herdís amma mín fallin
frá. Hún náði að verða níræð í síð-
asta mánuði. Amma var seiglan
holdi klædd. Hún hélt alltaf
áfram þrátt fyrir ítrekuð áföll og
heilsubresti, bæði sinn eigin og
sinna nánustu. Sú hugprýði og
festa sem hún og afi sýndu gagn-
vart erfiðleikum, og ég bæði upp-
lifði og heyrði frásagnir annarra
af, voru okkur sem þekktu þau
innblástur og hvatning. En nú er
samfylgdinni lokið. Ég kveð Dísu
ömmu mína með þökk og góðum
minningum.
Hrafnkell Lárusson.
Herdís
Erlingsdóttir
Látin er afar kær mágkona
okkar, Jóna Gunnhildur Her-
mannsdóttir, en hún lést eftir erf-
ið veikindi á sjúkrahúsi í Svíþjóð
hinn 1. mars síðastliðinn.
Látum hugann reika aftur til
áranna 1958-1960 í Reykjavík og
minnumst Jónu frá þeim tíma
Jóna Gunnhildur
Hermannsdóttir
✝ Jóna fæddist íReykjavík 5.
maí 1941. Hún lést
á sjúkrahúsi í Sví-
þjóð 1. mars 2016.
Hún var dóttir
hjónanna Sigur-
laugar Guðmunds-
dóttur og Her-
manns Helgasonar
vélstjóra. Eftir-
lifandi eiginmaður
Jónu er Haraldur
Árnason og börn hennar eru
Heimir, Linda og Arnar.
Jóna var jarðsett í Fossvogs-
kirkjugarði 4. apríl 2016.
sem einnar af blóm-
legustu yngismeyj-
um borgarinnar.
Jóna var afar vel
að Guði gerð, tein-
rétt og spengileg,
það geislaði af henni
lífskrafturinn og til-
hlökkunin til að tak-
ast á við lífið sem
blasti við framund-
an.
Brosið hennar
Jónu var heldur engu líkt, það var
beinlínis heillandi og svo bjart
sem sólin sjálf – og fallegu augun
hennar leyndu engu.
Hún stundaði fimleika af kappi
með fimleikafélaginu Ármanni,
var í sýningarhópi afburðanem-
enda sem sýndu „Akrobat“-æf-
ingar sem voru algjört nýnæmi
meðal borgarbúa og buðu upp á
sýningaratriði sem krafðist gríð-
arlegrar líkamlegrar hæfni og ná-
kvæmni.
Jóna bjó alla tíð að þeirri leikni
sem fimleikarnir í æsku buðu
henni, enda stundaði hún alhliða
líkamsrækt og æfingar af dugnaði
alla tíð síðan. Það duldist engum
sem hana leit að þar fór kona sem
bar virðingu fyrir musterinu sem
líkami okkar er.
Haraldur bróðir minn og Jóna
fóru að skjóta sig saman og þótti
„litla bróður“, mér, það býsna
mikil tíðindi. Stóri bróðir var
nefnilega í góðum málum. Samt
fór það svo, þrátt fyrir fögur fyr-
irheit þeirra, að leiðir skildi um
stund, eða í heil 19 ár. Svo hittust
þau á ný þessar elskur – bæði
voru þá fráskilin og varð þá fagn-
aðarfundur.
Þau tóku upp þráðinn þar sem
þau áður höfðu sleppt honum og
varð nú ekki aftur snúið. Fyrr en
varði gengu þau í heilagt hjóna-
band – það var sem í ævintýrinu
þegar prinsessan fékk prinsinn
sinn og hann hana. Samband
þeirra var afar fallegt, þau smullu
saman sem hönd og hanski og
gekk aldrei í sundur með þeim.
Jóna og Haraldur áttu í elskulegu
gefandi hjónabandi sem spannaði
heil 35 ár. Þau byggðu sér fallegt
heimili úti á Álftanesi, fluttu svo
heim á gamlar slóðir í 101 í Garða-
stræti, þar sem þau bjuggu næstu
árin.
Þaðan lá leiðin alla leið til
Spánar, til Torreviega, en þar hef-
ur heimili þeirra staðið síðastliðin
15 ár.
Jóna var einmitt manneskjan
sem lét draumana rætast og lifði
lífinu til fullnustu. Hún var afar
ræktarsöm við vini sína, fjöl-
skyldu og vandamenn, stundaði
vináttuna eins og best verður á
kosið. Var sífellt og alltaf gefandi,
enda vinmörg og vinsæl með af-
brigðum. Vinirnir góðu, Haraldur
bróðir og fjölskyldan standa nú
eftir með söknuð í hjarta og minn-
ast hennar Jónu. Þar býr enda
fjársjóður sem lengi mun endast.
Það mun því reynast ykkur
huggun harmi gegn – það var svo
gott að eiga hana.
Nú þegar að leiðarlokum er
komið viljum við Sigrún og fjöl-
skylda okkar þakka Jónu fyrir
samfylgdina og samverustundirn-
ar.
Við minnumst hennar með
virðingu, söknuði og af ást.
Megi góður Guð styrkja ykkur
í sorginni.
Sigrún og Bjarni.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐLAUG ÁGÚSTA HANNESDÓTTIR,
Þorragötu 9,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi 23. maí.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju föstudaginn 3. júní klukkan 13.
.
Jón Sigurðsson, Una Eyþórsdóttir,
Hannes Sigurðsson, Sesselja Guðmundsdóttir,
Albert Páll Sigurðsson, Rannveig Sigurðardóttir,
Ólöf Guðrún Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
SIGURÐAR KETILS GUNNARSSONAR,
Hellulandi 8, Reykjavík,
sem lést 7. maí. Sérstakar þakkir til
starfsfólks á hjúkrunarheimilinu Mörk fyrir
frábæra umönnun og þjónustu.
.
Sigríður Theodóra Guðmundsdóttir,
Guðríður Sigurðardóttir,
Gunnar Sigurðsson, Gerður Harpa Kjartansd.,
Sigurður Grétar Sigurðss., Anna Elísabet Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar og bróðir,
ÖRN RAGNAR MOTZFELDT
bifvélavirki,
Trige, Danmörku,
lést á heimili sínu þann 24. apríl. Hann
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
föstudaginn 3. júní kl. 13. Allir velkomnir.
.
María G. Arnardóttir Ásdís Ýr Arnardóttir
Martin Örn Arnarson
Theódóra Ragnarsdóttir Atli Ísleifur Ragnarsson
Soffía Ragnarsdóttir Hildur S. Ragnarsdóttir
Ástkær eiginkona, móðir og tengdamóðir,
GUNNHILDUR FREYJA
THEODÓRSDÓTTIR
sjúkraliði,
Ásgarði 15, Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
þriðjudaginn 24. maí. Útför hennar fer fram
frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 1. júní kl. 13.
.
Jóhann Sigfússon,
Sólrún Ösp Jóhannsdóttir, Jeppe Ask Dobel,
Díana Sjöfn Jóhannsdóttir,
Sigfús Jóhannsson.
Ástkær eiginmaður minn,
ÞÓRIR S. HERSVEINSSON,
lést þann 14. maí síðastliðinn á
Landspítalanum. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey. Þakka auðsýnda samúð og hlýju.
.
Guðbjörg Ármannsdóttir.