Einn Helsingi - 01.03.1946, Side 23

EINN HELSINGI
21
eftir tilfallandi molum, sem af borðum hrutu eða afgangs urðu
hjá heimilismönnum og fastagestum á þessum heimilum orð-
listar o£ andlegheita. Snap eftir þeim molum, sem allur hinn
mikli þorri þeirra velhæfu starfsmanna kærðu sig ekki um að
hirða.
Og skrítin skepna er maðurinn. Þrátt fyrir þessa 25—30 ára
samfelldu og óbreytilegu viðspyrnu þjóðfélagsins, — gegn því
að hleypa þessum flækingi þjóðvegatma, inn fyrir hin helgu vé
þeirra andans heima, sem blöðin og bókmenntastarfið hafa hér
búið sér. — Já, þrátt fyrir það, — iiigja þó þau fáu handaverk,
sem sýnileg eru frá minni göngumannsæfi, innan þeirra vé-
banda, — og þrátt fyrir hinn óhagganlega úrskurð þjóðfélags-
ins, um að líklegra sé að hafa eirihver not af mér til sjós eða í
vegavinnu, en við blaðastörf eða bókmennta, — ef um nokkra
notkunarmöguleika sé yfir höfuð að ræða, — þá sit ég hér þó
enn í dag og þumbast við með skelltum skollaeyrum fyrir þess-
um æfilanga úrskurði. Og þeirri blygðunarlausu daufheyrn
mirmi mun ég reyna að viðhalda með hverri tætlu lífs míns, —
hverri agnarögn orku minnar og vilja, — þennan síðasta áfanga
mirmar óvelkomnu og fyrirfram dæmdu æfi meðal þjóðfélags-
ins. — Og það án þess að biðja það fyrirgefningar á dánar-
dægri, þó að ég hafi skúlkað frá þeim störfum, sem það náðar-
samlegast hafði látið standa mér opin, til að komast áfram í
heiminum, — Þó að ég hafi svikist að mestu leyti frá þeim
göfgandi verksviðum og vinnubrögðum, sem það strax við fæð-
ingu mína, úrskurðaði mig í eitt skipti fyrir öll, hæfan fyrir en
önnur eigi, svikist undan mótekju, kolauppskipun, lifrarbræðslu,
flórmokstri, kolmokara-plássum, kamarhreinsun, malarvinnu,
gluggaþvottum o. svo frv., öllum þessum nauðsynjastörfum
þjóðfélagsins, sem átt er við með hinu spaka orðtaki: Vinnan
göfgar manninn.
Steindór Sigurðsson.
Kærleikur án skilnings er blind miskunnarlaus trú. Ást einnar
persónu til annarar án skilnings er eitraðasta ástin, mein mann-
legs samfélags, — blindasta og hættulegasta tegund eigingirninnar.
Öll elska án skilnings, yfir hvað sem hún breiðir sig, dautt eða
lifandi — andlegt eða veraldlegt, er ávallt ein hræðilegasta dauða-
synd mannanna, því allt er drepið, sært og svívirt, sem virðist geta
sakað það, sem slík ást hefur helgað sér.