Morgunblaðið - 19.07.2016, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚLÍ 2016
✝ Agnar Ólafs-son fæddist 4.
janúar 1944 í Borg-
arnesi. Hann and-
aðist á heimili sínu í
Borgarnesi 7. júlí
2016.
Foreldrar hans
voru Ólafur Klem-
ensson, f. 10. októ-
ber 1893, d. 14. apr-
íl 1961, og Hjört-
fríður Kristjáns-
dóttir, f. 20. júlí 1900, d. 10.
febrúar 1966. Systkini Agnars
eru: 1) Jón, f. 1. desember 1926,
d. 28. apríl 2006. Hann var
kvæntur Ernu Guðmundsdóttur
og börn þeirra eru: Guðmundur
Þór, Hjörtfríður, Brynja og
Ólafur Örn. 2) Kristján, f. 9. maí
1928, kvæntur Ásu Ólafsdóttur
og er dóttir þeirra
Ólöf. 3) Kristólína,
f. 11. október 1930,
gift Jóni Benedikts-
syni og er sonur
þeirra Ólafur
Hjörtur.
Agnar lauk hefð-
bundnu barna- og
gagnfræðanámi í
Borgarnesi. Hann
hóf störf hjá Vír-
neti í Borgarnesi
ungur að árum og vann þar alla
tíð þar til hann lét af störfum
fyrir aldurs sakir. Þá var hann
um skeið í stjórn Verkalýðs-
félags Borgarness. Agnar var
ókvæntur og barnlaus.
Útför Agnars fer fram frá
Borgarneskirkju í dag, 19. júlí
2016, og hefst klukkan 14.
Elsku Agnar.
Ég vil þakka þér fyrir öll árin
okkar saman. Þú varst 22 ára
þegar mamma þín dó og þú komst
til okkar Kristjáns í fæði og þjón-
ustu og árin urðu 20. Við vorum
ekki alltaf sammála en við vorum
fljót að jafna okkur og vona ég að
þú sért sáttur við mig núna.
Mér finnst sárt að geta ekki
fylgt þér en heilsufar mitt leyfir
ekki ferð í Borgarneskirkju,
kirkjuna sem mér þykir svo vænt
um. Ég fékk tækifæri til þess að
kveðja þig á föstudaginn við
kistulagninguna og er þakklát
fyrir það.
Ég vil þakka þér allar ferðirn-
ar til að heimsækja mig í veik-
indum mínum og eins varst þú að
hjálpa bróður þínum.
Takk fyrir tryggðina og vinátt-
una sem þú ætíð hefur sýnt Ólöfu
og börnum hennar. Þá vil ég
þakka þér fyrir hvað þú varst
góður við móður mína, sem líka
var mikið á heimili okkar Krist-
jáns, en henni þótti mjög vænt
um þig og ég held að það hafi ver-
ið gagnkvæmt.
Þín mágkona,
Ása.
Elsku frændi, margs er að
minnast síðustu 50 árin sem okk-
ar leiðir hafa legið saman. Þegar
ég var tveggja ára gömul komst
þú inn á heimili foreldra minna
þegar hún amma dó. Þú varst
ákaflega natinn og góður við mig
og varst þú ætíð eins og stóri
bróðir minn. Á sunnudögum var
alltaf farið í ísbíltúr og keyptur ís
og rúntað upp í Hvítárvallaskála,
eins man ég eftir því þegar við
fórum til Reykjavíkur í sirkus-
ferð, þú bauðst mér og nutum við
þess bæði að fara þó að 20 ára ald-
ursmunur væri á milli okkar. Öll
jól og áramót vorum við saman og
voru alltaf stærstu og skemmti-
legustu gjafirnar frá þér. Þegar
ég fór að halda heimili í Reykja-
vík komst þú og varst með mér og
mínum börnum og við nutum há-
tíðanna saman, en hin síðustu ár-
in þín fórstu í sólina til Kanar-
íeyja um jólin. Árið 1996 fæddist
sonur minn, hann Kristján, hann
varð þeirra gæfu aðnjótandi að fá
að kynnast þér vel. Þið smíðuðuð
saman allskyns hluti í þvottahús-
inu og alltaf var gott og gaman að
fara með afa til Agga frænda og
fá mix og góðgæti.
Frændi giftist aldrei og eign-
aðist ekki börn og var því alla tíð
einn. Hann bjó á Borgarbrautinni
sem var æskuheimili hans, þar
fæddist hann og þar var hann
þegar hinsta kallið kom. Frændi
átti fáa en mjög góða vini, hann
var ekki allra, en þeir sem hann
tengdist voru vinir hans ætíð. Við
Agnar heyrðumst í hverri viku og
oft voru símtölin ansi löng. Við
gátum talað nánast um alla hluti
og kom ég aldrei að tómum kof-
unum, því frændi var vel lesinn og
vel gefinn maður. Þegar móðir
mín veiktist í vetur reyndist hann
mér sannur vinur og sálufélagi og
mátti ég alltaf leita til hans þegar
ég þurfti og var það mér mikill
styrkur.
Helstu áhugamál frænda voru
að ferðast og ferðaðist hann víða
á meðan hann lifði. Lestur góðra
bóka var í uppáhaldi hjá honum
og var það oftast fróðleikur um
menn og málefni og allskyns vís-
indi.
Elsku frændi, takk fyrir allar
stundirnar okkar saman, takk
fyrir að reynast mér svona góður
allt þitt líf og takk fyrir að vera
þú, heiðarlegur, hreinskilinn og
sannur vinur.
Hvíl í friði, kæri frændi. Þín
frænka,
Ólöf.
Mánudagskvöldið 11. júlí bár-
ust mér þau hörmulegu tíðindi að
móðurbróðir minn, Agnar Ólafs-
son, hefði orðið bráðkvaddur á
heimili sínu. Hann fæddist í húsi
foreldra sinna, Ólafs Klemens-
sonar og Hjörtfríðar Kristjáns-
dóttur, og átti þar heimili alla tíð.
Þegar Agnar var rúmlega 17 ára
andaðist faðir hans og tæpum
fimm árum síðar dó móðir hans
og eftir það bjó hann einn í hús-
inu. Örugglega hefur þetta mótað
hann þó aldrei talaði hann um það
enda bar hann tilfinningar sínar
ekki á torg. Hann kvæntist ekki
og eignaðist ekki börn og var það
miður því hann var mjög barn-
góður.
Agnar var yngsta barn afa og
ömmu og var rúmlega þrettán
ára aldursmunur á honum og
móður minni sem var næst hon-
um í aldri. Móðir mín hefur oft
minnst á það hvað Agnar hafi ver-
ið fallegt barn og víst varð hann
stór og myndarlegur og ímynd
hreystinnar þegar hann óx úr
grasi. Á unglingsárum æfði hann
frjálsar íþróttir á gamla íþrótta-
vellinum í Borgarnesi en ekki
varð þó framhald á íþróttaiðkun-
um hans.
Ungur að árum, innan við tví-
tugt, hóf hann að vinna hjá Vír-
neti og helgaði því fyrirtæki
starfskrafta sína allt til starfs-
loka. Það með öðru sýnir að hann
var trúr því sem hann tók að sér
og hann var alla tíð forkur til
vinnu og ósérhlífinn. Hann var
vinfastur og rækti vel vini sína og
aðstoðaði þá ef á þurfti að halda.
Hann ferðaðist mikið til útlanda
og hafði af því ánægju en síðasta
ferðin var farin til Kanaríeyja um
síðustu jól og áramót. Skóla-
ganga hans varð ekki löng en
hann las alla tíð mikið, fylgdist vel
með fréttum og var vel að sér um
margvíslega hluti.
Það má segja að hann hafi ver-
ið foreldrum mínum sem sonur og
mér sem bróðir en á okkur var sjö
ára aldursmunur. Frá því á ung-
lingsárum gisti hann á heimili
foreldra minna þegar hann kom
suður og var alla tíð aufúsugestur
og sýndi þeim mikla ræktarsemi.
Það er því sár harmur kveðinn að
foreldrum mínum sem sakna nú
vinar í stað. Sjálfur á ég ekkert
nema ljúfar og góðar minningar
um frænda minn sem ég leit upp
til og var mér að vissu leyti fyr-
irmynd. Hann passaði mig þegar
ég var lítill uppi í Borgarnesi, lék
við mig og seinna fórum við í bíó
og brölluðum margt saman. Við
áttum oft löng samtöl í síma þar
sem dægurmálin voru brotin til
mergjar og þeirra samtala mun
ég sakna.
Ég kveð frænda minn með
kærri þökk fyrir allt það sem
hann var mér, konu minni og for-
eldrum mínum.
Blessuð veri minning Agnars
Ólafssonar.
Ólafur H. Jónsson.
Fallinn er frá langt fyrir aldur
fram föðurbróðir minn Agnar
Ólafsson. Agnar var yngstur fjög-
urra systkina en á milli hans og
föður míns sem var elstur í systk-
inahópnum voru 18 ár. Ég man
fyrst eftir Agnari í heimsóknum
fjölskyldunnar upp í Borgarnes
en Agnar bjó í húsinu sem for-
eldrar hans byggðu að Borgar-
braut 50. Agnar var víðlesinn og á
heimili hans var fjöldi bóka m.a.
um seinni heimsstyrjöldina sem
ég man hvað gaman var að
grúska í. Þegar maður komst svo
sjálfur til vits og ára fann maður
hvað Agnar var fróðleiksfús enda
spurði hann um margt sem hann
taldi mann vita eitthvað um. Ég
man eftir löngum samtölum um
stöðu heimsmála, tækni, vísindi
og sögu.
Agnar var sterklega byggður,
handtakið þéttingsfast og maður
fann að frá honum stafaði hlýja.
Hann var alltaf rausnarlegur við
okkur systkinin en ég man sem
barn að það var alltaf sérstakt til-
hlökkunarefni að opna jólapakk-
ann frá Agnari frænda. Eftir að
pabbi féll frá þá hittumst við
sjaldnar en það breytir því ekki
að það var alltaf gaman að hitta
Agnar. Það var aldrei skortur á
umræðuefnum og aldrei leiðin-
legt að ræða við Agnar um allt
milli himins og jarðar.
Nú verða þessir fundir okkar
ekki fleiri og komið er að trega-
blandinni kveðjustund. Hvíl í
friði, Agnar frændi.
Ólafur Örn Jónsson.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu,
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin – mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima,
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Við kveðjum í dag hann Agga,
tryggan heimilisvin til áratuga,
jafnvel meira en það því Bjössi og
Aggi hafa verið vinir frá 6-7 ára
aldri, eða í kringum 65 ár og báðir
alla tíð búið á sömu þúfunni í
Borgarnesi, svo margs er að
minnast sem ekki verður rakið
hér.
En Agnar naut þess að ferðast
og fór víða um heim. Því kveðjum
við með ósk um að hann njóti
ferðalagsins um ókunnar slóðir.
Kæru aðstandendur, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Hvíldu í friði vinur, þökkum
samfylgdina.
Sæunn og Björn, Borgarnesi.
Agnar Ólafsson
✝ SvanfríðurGuðmunds-
dóttir fæddist 17.
júlí 1930 á Akur-
eyri. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 30. júní 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Guð-
mundur Baldvins-
son, f. 1. febrúar
1897, d. 10. júní
1983, og Jónína Magnúsdóttir, f.
19. ágúst 1900, d. 27. ágúst 1990.
Systkini Svanfríðar eru: Hulda,
f. 12. desember 1926, d. 2. októ-
ber 2013, og Skarphéðinn, f. 5.
ágúst 1932.
Svanfríður giftist Tryggva
Sæmundssyni, múrarameistara,
f. á Hjalteyri 12. maí 1923, d. 17.
mars 1991. Börn þeirra eru: 1)
Gunnhildur, f. 15. febrúar 1953,
gift Guðbrandi R. Leóssyni, f. 19.
febrúar 1952. Börn þeirra eru: a)
Tryggvi, f. 28. maí 1973, kvænt-
ur Þuríði Ósk Pálmadóttur, f. 12.
febrúar 1973, börn þeirra eru
Birta Karen, f. 2000 og Tómas
Orri, f. 2006, b) Atli,
f. 4. júní 1983. 2)
Haukur Tryggva-
son f. 3. ágúst 1955,
í sambúð með
Hólmfríði Sigurð-
ardóttur, barn
þeirra er Hringur,
f. 14. september
2010. Börn Hauks
og Steinunnar Jóns-
dóttur eru: a)
Guðni, f. 23. júní
1982, d. 24. júní 1982, b) Styrmir,
f. 8. desember 1983, í sambúð
með Rósu Björk Bergþórsdóttir.
Barn þeirra er Haukur Leó, f.
27. maí 2015, 3) Þorgerður Ása,
f. 2. júlí 1960, gift Hólmsteini
Björnssyni, f. 16. maí 1959. Börn
þeirra eru: Björn, f. 20. júní
1980, Haukur, f. 11. janúar 1986,
og Hjörvar, f. 21. mars 1990.
Sambýlismaður Svanfríðar
frá 1996 var Hólmsteinn Hall-
grímsson, f. 31. maí 1925, d. 6.
mars 2003.
Útför Svanfríðar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 19. júlí
2016, klukkan 13.
Nú þegar kveðjustundin er
runnin upp fer ekki hjá því að
fram komi í hugann ótal myndir
og notalegar minningar um
tengdamóður mína, sem ég
kynntist fyrir rúmlega fjórum
áratugum.
Hún tók mér strax vel, 18 ára
menntaskólapiltinum, sem var
að gera hosur sínar grænar við
17 ára dóttur þeirra Fríðu og
Tryggva á Ásveginum á Akur-
eyri, en þar áttu þau stórt og
glæsilegt heimili. Með Tryggva
eignaðist Fríða þrjú mannvæn-
leg börn sem öll komust á legg
og hafa eignast sínar fjölskyld-
ur. Svo sem títt var um fólk af
hennar kynslóð naut hún ekki
langrar skólagöngu en á móti
skiluðu góðar eðlisgáfur og
dugnaður henni góðum árangri
í lífinu.
Þau hjónin höfðu búið sér fal-
legt heimili að Furulundi á Ak-
ureyri, þegar Tryggvi dó eftir
stutta sjúkdómslegu rétt liðlega
67 ára gamall og eftir stóð
Fríða 60 ára ekkja. Fyrstu bú-
skaparár sín var hún heima-
vinnandi enda börnin þrjú á
unga aldri, og ærin starfi að
halda heimili á meðan Tryggvi
vann langan vinnudag við múr-
verk og byggingaframkvæmdir.
Fríða hóf störf í snyrtivörudeild
KEA árið 1970 og færði sig síð-
an í snyrtivörudeildina í Amaró,
þar sem hún starfaði allt til 67
ára aldurs er hún lét af störfum
og flutti búferlum til Reykjavík-
ur. Hún bjó í Kringlunni 17 allt
þar til hún lést. Hún lagði ætíð
mikið upp úr því að heimili
hennar væri til fyrirmyndar.
Fríða var glæsileg kona, sem
bar sig vel og var ætíð vel til
höfð. Hún var hreinskiptin og
hreinskilin, bjó yfir sterkri
skapgerð og óhrædd við að láta
í ljós skoðanir sínar á mönnum
og málefnum. Auk þess að reyn-
ast mér jafnan vel var hún
drengjunum okkar hin besta
amma og langömmubörnin
dýrkuðu hana. Einkennandi
fyrir Fríðu var að hún vildi ekki
skulda neinum. Þegar við hjálp-
uðum henni við að snyrta garð-
inn eða brugðum pensli á vegg,
þá vildi hún alltaf launa greið-
ann með einhverjum hætti og
þurfti þá gjarnan að sannfæra
hana um að þetta væri hluti af
skyldum okkar yngri og kaffi-
bolli væri meira en nóg.
Hún kynntist Hólmsteini
Hallgrímssyni, málarameistara
um 1996 og áttu þau góðar
stundir saman þar til hann lést í
mars árið 2003.
Fríða var virkur félagi í Odd-
fellow reglunni í liðlega 50 ár og
naut þess ríkulega að sækja
fundi og skemmtanir á vegum
reglunnar.
Með söknuði og þakklæti fyr-
ir einstaklega skemmtilega
samfylgd kveð ég Fríðu tengda-
móður mína sannfærður um að
hið eilífa ljós muni ávallt af mis-
kunn sinni umlykja hana.
Guðbrandur.
Hlý, góð og glæsileg varstu.
Það var ávallt gaman að sjá þig,
spjalla og fá kossinn frá þér.
Þennan rembingsfasta ömmu-
koss sem rataði ávallt beint á
munninn minn. Enga kinna-
kossa, bara beint á munninn. Á
unglingsárunum reyndi ég
margoft að breyta kossinum yf-
ir í kinnakoss, en þú haggaðist
ekki. Þú tókst um þétt um höfuð
mitt með báðum höndum eftir
kinnakossinn minn og smelltir
einum föstum á munninn minn.
Ákveðin varstu. Síðar komst ég
að þeirri niðurstöðu að það væri
bara allt í lagi að kyssa ömmu
sína á munninn. Mér fannst það
fallegt og tákn um hversu náin
við vorum. Ég sé mest eftir að
hafa ekki rætt þessi kossamál
við þig. Það hefði verið gaman.
Þú varst svo hreinskilin, sagðir
þína skoðun hiklaust. Djöfull fíl-
aði ég það. Fólk á að vera hrein-
skilið og segja skoðun sína.
Engan milliveg, bara beint að
efninu og ekkert kjaftæði.
Hreinskilni þín hefur haft mikil
áhrif á mig í seinni tíð og ég hef
reynt að vera eins hreinskilinn
og ég get við mína nánustu. Það
er að miklu leyti þér að þakka.
En Amma, ég vil samt segja
þér að ég á eftir að sakna þín.
Þú hafðir mikil áhrif á mig, góð
og hvetjandi áhrif sem hafa í
gegnum tíðina hjálpað mér mik-
ið. Takk fyrir það. Ég hlakka til
að hitta þig aftur. Þá get ég
kysst þig, fast á munninn, og
þakkað þér að hafa gert mig að
betri og sterkari manni.
Sjáumst síðar.
Hvíldu í friði.
Atli Guðbrandsson.
Nú þegar langamma Fríða er
farin frá okkur þá koma ótal
minningar fram í hugann og
eiga þær eftir að fylgja mér alla
mína tíð.
Ég á eftir að sakna samveru-
stundanna sem ég átti með
ömmu, sem voru svo góðar og
dýrmætar. Í hvert skipti sem ég
kom í heimsókn til ömmu Fríðu
hafði hún alltaf myntusúkkulaði
og pönnukökur á boðstólum því
hún vissi að það væri uppáhald-
ið mitt.
Amma hafði mjög mikinn
áhuga á okkur systkinunum og
vildi alltaf fá að vita hvað var að
gerast í okkar lífi. Það var alltaf
gaman að spjalla við hana
ömmu. Hún sagði svo skemmti-
lega frá hlutunum og var hún
oftast ekkert að skafa af skoð-
unum sínum, heldur sagði bara
það sem henni fannst.
Amma var alltaf mjög fín til
fara í flottum fötum, með hárið
fallega greitt og varalit.
Ég veit að amma er nú komin
á góðan stað, en ég á eftir að
sakna hennar óendanlega mikið.
Hvíldu í friði, elsku amma mín,
ég vona að þú sért byrjuð að
baka pönnukökur þarna uppi
fyrir Tryggva afa.
Birta Karen Tryggvadóttir.
Svanfríður
Guðmundsdóttir
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
STELLA BJÖRK GEORGSDÓTTIR,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
13. júlí. Útförin fer fram frá Selfosskirkju
föstudaginn 22. júlí klukkan 15.
.
Haukur Jóhannsson,
Rúnar Hauksson, Bryndís Magnúsdóttir,
Jóhanna V. Hauksdóttir, Páll M. Stefánsson,
Örn Hauksson, Gréta Steindórsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
BRYNDÍS VALGEIRSDÓTTIR,
Íragerði 14, Stokkseyri,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
sunnudaginn 17. júlí.
Hún verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 22. júlí klukkan 15.
.
Guðbjörg Magnúsdóttir, Kristján Már Hauksson,
Sesselja Magnúsdóttir,
Hreggviður S. Magnússon, Díana Björk Eyþórsdóttir
og barnabörn.
Lokað
Lokað verður miðvikudaginn 20. júlí vegna jarðarfarar
SOFFÍU GUÐMUNDSDÓTTUR.
Herrahúsið
Laugavegi 47