Morgunblaðið - 19.07.2016, Qupperneq 25

Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar 4 MS fræðslu- og félagsstarf kl. 14-16.
Garðabær Bútasaumur kl.13. Bónusrúta kl. 14.45, heitt á könnunni í
Jónshúsi frá kl. 9.30, meðlæti selt með síðdegiskaffinu frá kl.14-15.50.
Gjábakki Handavinna kl. 9.
Gullsmári Myndlist kl. 9, ganga kl. 10, kanasta kl. 13. Hárgreiðslu-
stofa og fótaaðgerðastofa á staðnum. Allir velkomnir!
Hvassaleiti 56-58 Félagsmiðstöðin er opin kl. 8-16, morgunkaffi og
spjall til kl. 10.30, dagblöðin og púsl liggja frammi, morgunleikfimi kl.
9.45, matur kl. 11.30. Kaffi kl. 14.30, fótaaðgerðir, hársnyrting. Pútt-
völlurinn er opinn á opnunartíma stöðvarinnar.
Norðurbrún 1 Morgunkaffi kl. 8.30, morgunleikfimi kl. 9.45, upp-
lestur kl. 11, ganga með starfsmanni kl. 14. Upplýsingar í s. 411-2760.
Seltjarnarnes Vatnsleikfimi í sundlaug Seltjarnarness kl. 7.15.Tölvu-
námskeið í Valhúsaskóla kl. 10. Kaffispjall í króknum kl. 10.30. Botsía í
Gróttusal kl.13.30.
Vitatorg Spilum félagsvist í dag. Allir eru velkomnir.
Smáauglýsingar
Dýrahald
Schnauzer hvolpar
Til sölu svartir schnauzer hvolpar frá
Black Standard ræktun með ættbók
frá HRFÍ. Tegund sem fer ekki úr hár-
um. Frekari upplýsingar í síma 862-
6969 eða á FB síðu Black Standard.
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Iðnaðarmenn
Til sölu
ÚTSALA KRISTALS
LJÓSAKRÓNUR SUMARTILBOÐ
Glæsileg úrval af kristalsljósa-
krónum, veggljósum, matarstellum,
kristalsglösum til sölu.
BOHEMIA KRISTALL,
Grensásvegi 8.
Sími 7730273
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Nýkomnar Eurotec A2 harð-
viðarskrúfur. Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
6600230 og 5611122.
Ýmislegt
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-18. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
atvinna@mbl.is
Pantaðu pláss fyrir þína atvinnuauglýsingu á
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚLÍ 2016
✝ Lýdía BertaJörgensen,
fædd Schneider,
fæddist í Skerja-
firði í Reykjavík
29. desember 1936.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Skóg-
arbæ 27. júní 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Anton
Schneider, fæddur
í Þýskalandi 23.
október 1898, dáinn 7. nóv-
ember 1985 í Reykjavík, og
Guðrún Lilja Ingólfsdóttir
Schneider, fædd í Noregi 7. nóv-
ember 1906, dáin 9. janúar 1991
í Reykjavík. Systir hennar var
Sigrún María Schneider, fædd
16. júní 1929, dáin 8. maí 1991.
Lýdía giftist árið 1957
Tryggva Eyjólfssyni, bónda á
Lambavatni, Rauðasandi, fædd-
um 19. september 1927.
Þau eignuðust dótturina Guð-
Eysteinn Kristjánsson en fyrir
átti Sólveig eina dóttur. Sólveig
er búsett í Reykjavík. Anton
Karl, f. 22. janúar 1970. Hans
kona er Janne Hvarre Jörgen-
sen, saman eiga þau þrjú börn,
en fyrir átti Anton þrjú börn og
Janne eina dóttur. Anton er bú-
settur í Danmörku. Margrét
Sigurfljóð, f. 11. febrúar 1971,
og á hún þrjú börn. Margrét er
búsett í Reykjavík. Barnabarna-
börnin eru orðin þrettán.
Lýdía fluttist árið 1939 sem
barn að aldri til Þýskalands
ásamt fjölskyldu sinni og áttu
þau ekki afturkvæmt til Íslands
fyrr en eftir stríð. Hörmungar
stríðsins voru henni alla ævi of-
arlega í minni og skráði hún
niður minningabrot frá þessum
tíma fyrir afkomendur sína til
fróðleiks. Lýdía naut hefðbund-
innar skólagöngu í Landakots-
skóla en fór síðan til Þýskalands
og lærði þar til sjúkraliða.
Lýdía vann ávallt hin ýmsu
störf utan heimilis, en lengst af
við umönnunarstörf og sauma-
skap.
Útför Lýdíu var gerð í kyrr-
þey frá Maríukirkju í Breiðholti
að ósk hennar, 5. júlí 2016.
rúnu Barböru sem
fædd er 15. febrúar
1958, gift Guðjóni
Sigurbjartssyni og
eiga þau tvær dæt-
ur. Guðrún er bú-
sett í Reykjavík.
Lýdía og Tryggvi
slitu samvistum.
Árið 1961 giftist
Lýdía Valgard
Jörgensen mál-
arameistara, f. 25.
mars 1931, d. 1. mars 2006.
Lýdía og Valgard eignuðust
fimm börn: Hönnu Kristínu, f.
22. ágúst 1960. Hennar maður
er Björn Þórisson og eiga þau
tvo syni en fyrir átti Hanna einn
son. Hanna er búsett á Blöndu-
ósi og þar bjuggu Lýdía og Val-
gard um 10 ára skeið. Kolbrún
Ósk, f. 22. ágúst 1960, og á hún
fjögur börn. Kolbrún er búsett í
Reykjavík. Sólveig María, f. 14.
ágúst 1962. Hennar maður er
Þegar sólin braust fram úr
skýjunum og þjóðin sameinaðist
á gleðistundu, þá fór móðir mín í
sína hinstu för.
Örlögin höguðu því þannig að
ég ólst ekki upp hjá móður minni,
heldur móðurforeldrum svo að
tengsl okkar mömmu voru tak-
mörkuð framan af. Hún bjó
lengst af úti á landi en ég í
Reykjavík, svo að það gerði okk-
ur líka erfitt um vik. Um 1988
flutti hún aftur til Reykjavíkur og
þá fóru tengsl að myndast sem
urðu sterkari eftir því sem árin
liðu sem ég er þakklát fyrir, sér-
staklega eftir að hún veiktist og
þurfti meira á okkur börnunum
sínum að halda.
Mamma var glæsileg kona, há,
dökk á brún og brá og bar sig allt-
af vel fram á síðasta dag.
Hún var létt í lund sem hjálp-
aði henni yfir erfiðleika sem hún
þurfti oft að glíma við, suma sjálf-
skapaða eins og gengur. Hún
vann alltaf úti frá stóru heimili og
hafa dagarnir oft verið langir.
Hún var mikil matmóðir og
fannst gaman að elda og hafa alla
fjölskylduna í mat.
Hún var listræn, prjónaði mik-
ið, sérstaklega lopapeysur sem
hún hannaði oft eftir sínu höfði.
Hún málaði myndir, naut tón-
listar og ballet var í uppáhaldi.
En ekkert jafnaðist á við kvik-
myndir, það að fara í bíó var
hennar helsta yndi þó að það yrði
strjálla eftir því sem heilsu henn-
ar hrakaði en þá undi hún sér við
sjónvarpið.
Hún hafði mikið yndi af blóm-
um. Þar fundum við sameiginlega
fjöl, hún hafði gaman af að heim-
sækja mig og skoða trén og blóm-
in sem ég var að rækta í Elliðaár-
dalnum og sagði mér sögurnar af
því þegar hún og pabbi minn voru
að rækta gulrætur, rófur og kart-
öflur á Lambavatni.
Mamma var aðeins þriggja ára
þegar afi missti vinnuna í Sápu-
gerðinni Frigg þegar kreppan
var farin að herða að hér á Ís-
landi. Systkini hans í Þýskalandi
hvöttu hann til að koma heim til
Þýskalands og útveguðu honum
vinnu þar, og fjölskyldan flutti.
Þau uggðu ekki að sér eða vildu
ekki sjá óveðursskýin sem hrönn-
uðust upp í Evrópu á þessum
tíma. Stríðið skall á nokkrum
mánuðum síðar og móðir mín og
eldri systir hennar upplifðu
hörmungar sem fylgdu síðari
heimsstyrjöldinni í Þýskalandi,
hungur, vannæringu, skelfingu,
sprengjuárásir og endalausa
hræðslu. Í stríðslok komust þau
við illan leik á flótta um ýmis Evr-
ópulönd og til Danmerkur, en þar
tók ekki betra við. Íslendingar
höfðu lýst yfir sjálfstæði og Danir
voru ekkert hrifnir af að sitja
kannski uppi með íslenska, þýska
fjölskyldu. Afi var hnepptur í
fangabúðir og það átti að senda
mæðgurnar aftur til Þýskalands.
En þau voru íslenskir ríkisborg-
arar svo að lokum komust þau öll
heim til Íslands. Undanfarið hef-
ur okkur orðið tíðrætt um að sag-
an væri að endurtaka sig, mæður
og börn á flótta sem enginn vill
taka við.
Síðustu árin bjó hún við gott
atlæti á hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ og meðan hún hafði
krafta til las hún fyrir heimilis-
fólkið til að stytta sér og þeim
stundirnar. Hún var alltaf að og
viljinn var sterkur þó að líkaminn
væri orðinn veikburða.
Hvíl í friði, mamma mín, dill-
andi hláturinn þinn mun fylgja
mér um ókomna tíð.
Guðrún Barbara
Tryggvadóttir.
Elsku móðir mín.
Það er svo óraunverulegt að þú
sért farin. Svo erfitt að hugsa til
þess að geta ekki séð fallega bros-
ið þitt aftur, að geta ekki leitað í
faðm þinn þegar mér líður illa,
því faðmlag þitt gerði allt betra.
Ég veit að ég er eigingjörn að
vilja hafa þig alltaf hjá mér, því
þú varst kletturinn minn og ljósið
mitt í myrkrinu.
En núna þarftu ekki að berjast
lengur eins og þú gerðir eins og
hetja í átta ár án þess svo mikið
að kveinka þér, gafst aldrei upp
og lifðir lífinu til fullnustu til sein-
asta dags.
Þú áttir alltaf til nóga samúð
og ást handa öllum í kringum þig
alveg sama hvað þú varst að
ganga í gegnum, elsku mamma.
Ég get ekki hugsað mér betri
fyrirmynd í lífinu, enda varstu
hetjan mín og konan sem var allt-
af hægt að leita til, því að þú
hlustaðir og allt varð alltaf svo
miklu betra.
Ég veit að hvíldin var þér kær-
komin, elsku mamma, og núna
ertu komin til pabba, og það er
huggun í því, og ég veit að þið
pabbi vakið yfir okkur og leið-
beinið okkur áfram í lífinu.
Þú varst fyrirmynd allra, elsk-
uð og virt af öllum sem voru svo
heppnir að hafa þig í lífi sínu.
Ég elska þig og sakna þín,
elsku móðir mín, og ljósið þitt og
minningin þín mun lifa í hjarta
mínu að eilífu.
Þín ástkæra dóttir,
Margrét Sigurfljóð.
Amma Lýdía var stríðshrjáð
kona á margan hátt. Eins og hún
sagði sjálf frá í útvarpsþætti um
æsku sína komst hún aldrei yfir
að hafa verið ungt barn í Þýska-
landi annarrar heimsstyrjaldar
innan um sprengingar og dauða.
Hún sótti í spennu alla tíð síðan.
Hún kynntist fyrri manninum
sínum, afa mínum, þegar hún var
að hjúkra honum á spítala eftir
að hann hlaut skotsár. Þetta var
upphaf mömmu sem átti sitt
fyrsta ár í þeirri fögru sveit á
Rauðasandi, rétt við vestasta
odda Íslands. Seinna taldi amma
stórborgina Reykjavík betri kost
fyrir framhaldið.
Amma var hress kona. Við átt-
um góðar stundir við prjónaskap
þar sem hún sagði mér sögur.
Hún hló hátt og óheflað og mér
þótti það gott. Hláturinn er eitt af
því fáa sem ég man frá systur
hennar Sigrúnu sem dó þegar ég
var aðeins smákrakki, svipaður
hjá báðum.
Það var nú kannski langt í hlát-
urinn þegar fjölskyldan náði til
Íslands eftir stríð, allslaus og í
áfalli. En sama hversu mikil áföll
við upplifum tekst okkur mann-
eskjunum oftast að halda áfram,
og það gerðu þau. Það er virðing-
arvert. Samt var ekki langt í
skömmina, amma sagði mér að
þær systur hefðu aldrei mátt tala
um stríðið, hvorki heima fyrir né
utan veggja heimilisins. Stríðið
átti að gleymast eins og gærdag-
urinn. Það gerði það aldrei.
Spurningin er bara hvaða form
upplifanirnar taka á yfirborðinu.
Elsku amma, góða ferð og takk
fyrir allt.
Dóra Björt Guðjónsdóttir.
Ég hitti þau hjónin Lydíu
Bertu Jörgensen og Valgard
mann hennar fyrst síðla árs 1998.
Þau tóku mér af varfærinni kurt-
eisi, eins og títt er um tilvonandi
tengdasyni. En í næstu heim-
sóknum og fjölskylduboðum lyft-
ist mikið á henni brúnin og var
hún jafnan hrókur alls fagnaðar.
Ég var boðinn velkominn í fjöl-
skylduna og á næstu 18 árum átt-
um við margar skemmtilegar
stundir. Ekki síst hafði hún gam-
an af bíltúrum út á land.
Lydía átti sannarlega ekki
dæmigerða ævi. Hún fæddist hér
á landi, en fluttist þriggja ára
gömul með foreldrum sínum til
Þýskalands á því óheppilega ári
1939 og kom ekki aftur heim fyrr
en að stríði loknu 1946. Í Þýska-
landi komst hún í kynni við hörm-
ungar seinni heimstyrjaldar og
var með fjölskyldu sinni á flótta
við og eftir stríðslok. Aðlögunin
eftir heimkomuna hlýtur að hafa
verið erfið og vafalaust hafa þessi
ár haft mjög mótandi áhrif á ævi
hennar. Hún varð sterk og bein-
skeytt alþýðukona og gat stund-
um runnið í skap þætti henni
ástæða til.
Lydía var ávallt hamhleypa til
allra verka. Jafnvel eftir að hún
missti eiginmann sinn og heilsu
hennar sjálfrar tók mjög að
hraka síðustu árin, dró hún lítið af
sér. Stundum óþarflega lítið þótti
mér og mörgum ættingjum. Hún
hélt ótrauð áfram í prjónaskap,
eldamennsku þegar hún fékk
tækifæri til og einnig varð hún
vinsæl meðal annars vistfólks á
hjúkrunarheimilinu fyrir skýran
upplestur sinn á ýmsum góðum
bókum.
Ég mun ávallt sakna þessarar
góðu konu og minnast hennar af
miklum hlýhug og virðingu.
Mágfólki mínu og þeirra mök-
um, barnabörnum og þeirra
börnum, og öllum öðrum vinum
Lydíu, votta ég mína innilegustu
samúð.
Eysteinn Kristjánsson.
Lýdía Berta
Jörgensen
Fyrir nærri hálfri
öld kynntist ég mági
mínum, honum
Magga, eins og
hann var kallaður af upprunafjöl-
skyldunni. Þá sá ég sérlega
myndarlegan og fríðan mann,
Sveinn Magni
Daníelsson
✝ Sveinn MagniDaníelsson
fæddist 1. júní
1934. Hann and-
aðist 3. júlí 2016.
Jarðarför Sveins
fór fram 11. júlí
2016.
vasklegan og glað-
legan. Hann var sjó-
maður á aflaskipum,
stýrimaður. Seinna
flutti hann sig á far-
skip og sigldi á er-
lendar hafnir en
kom svo í land og fór
að vinna í Fiskkaup-
um hjá Jóni mági
sínum. Hann var
vinnusamur og
verkhagur, ábyrgur
með það sem honum var trúað
fyrir.
Þegar fjölskyldan kom saman
var hann hæglátur og lét ekki
margt uppi en ávallt vinsamlegur
og glettinn. Systrum sínum fagn-
aði hann notalega og þar var
gagnkvæm velvild auðsæ. Börnin
og fjölskyldan voru honum allt og
innilega gladdist hann yfir fram-
förum þeirra.
Hann hélt sér afar vel fram á
efri ár og bjó að sterkum líkama
og traustu atgervi. Hann var klár
og skynsamur og því svo átak-
anleg þversögn að uppgötva það
að hann fór að villast á fleiru og
meiru og mundi loks ekki nokk-
urn skapaðan hlut. Þessi and-
styggilegi sjúkdómur, Alzheim-
er, étur upp persónuleikann og
skilur aðeins eftir skelina af
manni fyrir rest.
Hún Fanney hans stóð með
honum eins og klettur í þessum
erfiðleikum og hafði hann heima
hjá sér þar til í vor. Honum vildi
það til happs að hún kunni til
verka, hafði enda stundað umsjá
aldraðra árum saman og hún
kunni á hann. Það var líka fallegt
að sjá það traust sem hann hafði
á henni í þessum kringumstæð-
um.
Þau systkinin, Maggi, Halla og
Auður hittust seinast saman
heima hjá Rósu dóttur Magga og
fór þá vel á með þeim sem jafnan.
Ég veit ekki hvort það dagaði að
sjálfráðu fyrir því hjá honum að
þau væru þarna saman öll þetta
skiptið en hann var jafn glaður
hvert sinn sem hann var á þetta
minntur.
Ég þakka samleiðarsporin og
bið Guð að blessa minningu þessa
góða drengs og varðveita Fann-
eyju og fjölskyldu þeirra alla.
Jakob Ágúst Hjálmarsson.