Morgunblaðið - 23.07.2016, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2016
✝ SnæbjörnHörgsnes
Kristjánsson fædd-
ist í Reykjavík 23.
júlí 1939. Hann
lést á heimili sínu
16. mars 2016.
Hann var sonur
hjónanna Krist-
jáns Guðmundar
Sigurmundssonar
forstjóra, f. 3.
september 1905,
d. 17. október 1997, og Guð-
nýjar Jóhannsdóttur hús-
móður, f. 15. júní 1916, d. 17.
mars 1993.
Eftirlifandi eiginkona Snæ-
björns er Hulda Ingibjörg
Scheving Kristinsdóttir, fædd
í Reykjavík 15. nóvember
1940. Hún er dóttir hjónanna
Sigurlínu Scheving Hallgríms-
dóttur húsmóður, f. 7. apríl
bróður, Smára Arnfjörð Krist-
jánsson, f. 26. maí 1946, og tvo
hálfbræður, Grétar Svan, f.
17. júní 1938, og Kristján
Steinar, f. 26. mars 1937.
Snæbjörn ólst upp í Vestur-
bæ Reykjavíkur og gekk í
Melaskóla og síðar Núp í
Dýrafirði árin 1952-1954, eft-
ir það lá leiðin til Bretlands í
skóla. Eftir heimkomu frá
Bretlandi fór hann í Versl-
unarskóla Íslands þaðan sem
hann lauk verslunarprófi.
Snæbjörn starfaði megnið af
sinni starfsævi við eigin
verslunarrekstur, Laugarnes-
kjör við Laugarnesveg og
Myndberg sf. í Nethyl sem
margir kannast við. Snæbjörn
var þekktur laxveiðimaður.
Kristján faðir hans var um
tíma leigutaki Laxár í Leir-
ársveit, Svartár í Svartárdal
og Laxár í Dölum og end-
urleigði hann þær útlend-
ingum. Þar voru Snæbjörn og
Smári bróðir hans öll sumur
að leiðbeina útlendingum við
laxveiði.
Snæbjörn var jarðsettur 13.
maí 2016 í Fossvogskirkju-
garði. Útförin fór fram 7. apr-
íl 2016 frá Neskirkju.
1911, d. 18. júní
1976, og Kristins
Maríusar Þorkels-
sonar bifreiðar-
stjóra, f. 17. ágúst
1904, d. 10. mars
1980. Börn Snæ-
björns og Huldu
eru: 1) Guðný
Kristín, f. 7. júlí
1963, sonur henn-
ar er Þórður
Kristján, og 2)
Kristján Guðmundur, f. 18. júlí
1968, dætur hans eru Krist-
jana Ósk og Snædís Yrja.
Barnabarnabörnin eru tvö.
Fyrir hjónaband átti Hulda
Ellert Sigurð Markússon, f. 1.
desember 1960, kvæntur Rósu
Ólafsdóttur, f. 26. apríl 1963
og eru dætur þeirra Guðrún
Björg og Anna Karen. Snæ-
björn lætur eftir sig einn al-
Þann 13. maí síðastliðinn
jarðsettum við elsku pabba
minn sem lést skyndilega úr
heilablæðingu þann 16. mars.
Hann var jarðsettur hjá for-
eldrum sínum sem ég veit að
taka vel á móti honum.
Margt flýgur um hugann,
söknuður og eftirsjá. En pabbi
lenti í slysi í ágúst 2013 og varð
hann aldrei sami maður eftir
það. Við fallið uppgötvaðist
æðagúlpur sem stækkaði eftir
því sem tíminn leið og ekkert
var hægt að gera. Daginn áður
en hann lést keyrði ég þau
mömmu og pabba til Stykkis-
hólms þar sem mamma átti
tíma hjá Jósep Blöndal og vildi
pabbi fylgja henni í skoðun hjá
honum. Í þessari ferð varstu
hrókur alls fagnaðar og þakka
ég mikið fyrir að hafa átt þenn-
an dag með þér, pabbi minn.
Pabbi var glaðvær og góður
maður sem vildi allt fyrir alla
gera, alls staðar sem hann fór
skildi hann við fólk með bros á
vör og fór það ekki fram hjá
neinum þegar hann mætti á
svæðið. Aldrei man ég eftir að
hann segði styggðaryrði um
nokkurn mann.
Laxveiði var honum í blóð
borin og naut hann þess að
vera úti við laxveiðar á sumrin
enda var hann þekktur sem
mikill aflamaður í laxveiði.
Hann veiddi mikið á maðk, en
var einnig góður með fluguna.
Allir fjölskyldumeðlimir fengu
hálfan dag í Elliðaánum í af-
mælisgjöf á hverju ári. Þetta
var mjög skemmtileg hefð þar
sem við nutum þess að vera
saman úti við veiðar. Ég man
mjög vel eftir leiðbeiningum frá
honum varðandi sjónrennsli, en
ég sá auðvitað ekki neitt nema
steina, þóttist stundum sjá lax-
inn sem hann benti mér á, en
hann vissi að ég sá ekki það
sama og hann. Pabbi var hins
vegar mjög góður í sjónrennsli
og gat nánast matað laxinn á
maðkinum.
Pabbi starfaði nánast alla
sína starfsævi við eigin fyrir-
tæki, Laugarneskjör er það
fyrsta sem ég man eftir, hann
var þó ekki alltaf til staðar þá
því laxveiðin kom þá í fyrsta
sæti á sumrin og man ég að
mamma kvartaði stundum yfir
því þegar hann hvarf heilu
sumrin að „gæta“ útlending-
anna í Laxá í Leirársveit,
Svartá í Svartárdal og Laxá í
Dölum, en Kristján faðir hans
var um tíma leigutaki að þess-
um laxveiðiám sem hann svo
endurleigði útlendingum. Hann
gaf einnig út Sportveiðiblaðið í
mörg ár ásamt Gunnari Ben-
der. Myndberg myndbanda-
leigu keyptu þau mamma og
pabbi í maí 1986, og störfuðu
þar saman þar til þau lokuðu
árið 2001. Ég get aldrei þakkað
ykkur mömmu nægilega mikið
fyrir allt sem þið gerðuð fyrir
okkur Dodda minn, en þau voru
honum nánast eins og annað
par af foreldrum fyrstu árin
hans. Pabbi talaði nánast dag-
lega við Dodda minn eftir að
hann flutti til Bretlands í nám í
National Film and Television
School og fylgdist náið með
framgöngu hans þar. Hann var
svo stoltur þegar hann útskrif-
aðist sem kvikmyndaleikstjóri
og af öllum þeim myndum sem
hann gerði og öllum þeim verð-
launum sem hann vann og
þreyttist aldrei á að tala um
hversu duglegur hann væri og
hve hreykinn hann væri af hon-
um.
Elsku mamma sem missir
eiginmann sinn og vin til 55
ára, hennar missir er mestur.
Ég passa hana fyrir þig, elsku
pabbi minn, ekki hafa áhyggjur
af því.
Þín dóttir,
Guðný Kristín.
Elsku pabbi minn, ég kveð
þig með söknuð í hjarta. Þú
varst alltaf til staðar fyrir mig
og vildir alltaf allt fyrir mig
gera. Ég er ekki alveg búinn að
átta mig á því ennþá að þú sért
farinn frá okkur. Ég passa
mömmu að sjálfsögðu, eins og
þú hefðir viljað. Þú varst ótrú-
lega þolinmóður alltaf við mig
þegar ég var yngri og leyfðir
mér alltaf að koma með í allar
veiðiferðir, þó svo að það væri
nú ekki alltaf vel séð af öðrum
veiðimönnum. Þessar minning-
ar geymi ég og rifja upp þegar
söknuðurinn er sem mestur. Þú
varst einnig góður afi við dætur
mínar og gerðir allt sem þú
gast fyrir Snædísi Yrju þegar
hún var lítil og var hjá ykkur
mömmu alltaf aðra hvora helgi.
Endalaust skutl fram og til
baka í skólann og heim til
hennar er ekki eitthvað sem
allir hefðu nennt að gera. En
þér fannst það ekkert mál,
gerðir það með glöðu geði.
Þinn sonur,
Kristján
Guðmundur.
Elsku afi minn, mér finnst
ennþá hálfskrítið að þú sért
farinn frá okkur. Þetta gerðist
svo snöggt og án nokkurs að-
draganda. Ég reyni bara að
hugga mig við það hversu
heppinn ég var að eiga ömmu
og afa eins og ykkur. Samband
okkar var mun nánara en getur
talist vanalegt hjá afa og
barnabarni. Þú hafðir svo ótrú-
lega mikil áhrif á líf mitt og ég
veit að ég væri ekki að gera
það sem ég er að gera í dag ef
það væri ekki fyrir þig. Í dag
er ég leikstjóri og mun ég alltaf
hugsa til þín þegar ég stíg fæti
á kvikmyndasett eða skrifa
handrit.
Ég get huggað mig við þær
minningar sem ég á um ykkur
ömmu í myndbandaleigunni
ykkar, öll sumrin og allar þær
helgar sem ég var hjá ykkur.
Þegar ég hugsa núna til baka
þá finnst mér það svo einstak-
lega fallegt hversu óeigingjörn
þið voruð á tíma ykkar sem
amma og afi. Að dyrnar ykkar
voru alltaf opnar og að þið vor-
uð alltaf tilbúin að hjálpa mér
og mömmu. Ég á satt að segja
erfitt með að velja einstakar
minningar um okkur saman af
því ég var svo mikið með ykkur
og er öll mín æska yfirfull af
fallegum minningum um okkur
fjölskylduna saman.
Það er svo skrítið að ég átt-
aði mig ekki á því hvað ég var
heppinn að eiga svona náið og
fallegt samband við þig, afi
minn. Þú varst satt að segja
meira en afi minn, þú varst líka
vinur minn. Það var ekki fyrr
en ég missti þig að ég fór að
vona að það væri til himnaríki,
því ég vil ímynda mér þig á
góðum stað þar sem þér líður
vel. Því þú átt það svo innilega
skilið.
Ég mun elska þig að eilífu og
hugsa um þig daglega.
Þitt barnabarn,
Þórður
Kristján.
Snæbjörn, fyrrverandi mág-
ur minn, er horfinn af sjón-
arsviðinu. Hann hefði orðið 77
ára í dag og því tilefni til að
minnast hans á þessum degi.
Hljóðlega lagði hann upp í
þá ferð sem bíður okkar allra
án þess hann eða nokkuð annað
gæfi það til kynna að hann væri
á förum. Eftir standa hans nán-
ustu, eiginkona, börn, barna-
börn og bróðir og velta fyrir
sér hve dauðinn er oft í hróp-
legu ósamræmi við lífið sjálft.
Snæbjörn Kristjánsson var
ekki maður þeirrar gerðar sem
læðist um og hverfur á brott
hljóðlega. Þvert á móti var æv-
inlega líf og fjör þar sem hann
fór um og það fór ekki fram hjá
neinum að Snæbjörn væri í
nánd. Lífsgleði hans og kátína
smitaði alla sem á vegi hans
urðu frá fyrsta degi og allar
götur til enda.
Ég kunni strax vel við
Snæja, létta lund hans og
áhyggjuleysi af amstri hvers-
dagsins. Hann var atorkumikill
og hafði gaman af að tala og
það fylgdi honum ferskur gust-
ur. Hann var snillingur í því
sem hann tók sér fyrir hendur,
einkum því sem hann hafði
gaman af. Fáir höfðu roð við
honum þegar kom að laxveiði.
Það var í blóði hans og uppeldi
hæfnin og þekkingin á hegðun
laxins. Eins tamt og það er
okkur öllum að takast á við
hversdaginn, var það fyrir
Snæja að renna fyrir lax og
landa.
Smári, yngri bróðirinn, gaf
þeim eldri lítt eftir og þeir
bræður öttu kappi hvor við
annan sem og aðra, enda ólíkir
veiðimenn, en frábærir hvor á
sinn hátt. Kunnáttuna öðluðust
þeir frá föður sínum Kristjáni
Sigurmundssyni sem kenndur
var við fyrirtæki sitt. Snæi hóf
ungur að fylgja föður sínum í
veiði og nam af reynslu hans
allt frá barnsaldri.
Flest sumur á hátindi lífsins
eyddi Snæi við laxveiði en hans
aðalstarf var kaupmennska og
síðar útgáfa og auglýsingasöfn-
un í blöð og tímarit um lax-
veiði. Þar var hann umfangs-
mikill og góða skapið og
lífsgleðin var honum drjúg við
það verk. Hann var aufúsgest-
ur þar sem hann bar niður við
að afla auglýsinga og ekki síst
fyrir góðar móttökur var það
honum létt.
Síðustu árin var Snæi sestur
í helgan stein með eiginkonu
sinni Huldu og lét ekki eins
mikið að sér kveða.
Mennirnir áætla en almættið
ræður og tók við taumunum og
stýrði Snæja í þá ferð sem bíð-
ur okkar allra og enginn kemst
hjá að fara í.
Nokkrum stundum fyrir and-
látið fór Snæbjörn í sína hinstu
ferð um landið sem fóstraði
hann með dóttur og eiginkonu
og naut þess mjög. Síðustu
kornin voru að renna niður úr
stundaglasi Snæbjörns án þess
að þau þrjú hefðu hugmynd
um. Almættið gefur og tekur
án þess að við fáum við neitt
ráðið.
Heimkominn um kvöldið
settist hann niður og horfði á
sólarlagið í hinsta sinn, á með-
an hann beið eftir kaffibolla, og
stóð ekki upp aftur. Það var
ekki í neinum takti við líf mágs
míns og tilveru að kveðja á
þann hátt. Mæðgurnar ylja sér
við minninguna um gleðina sem
þær nutu svo óvænt með þeim
manni sem skipti þær svo
miklu og hafði fylgt þeim svo
lengi.
Huldu, Guðnýju, Kristjáni og
Smára bróður hans votta ég
mína dýpstu samúð.
Meira: mbl.is/minningar
Bergljót
Davíðsdóttir.
Snæbjörn
Hörgsnes
Kristjánsson
Þau eru ófá lýs-
ingarorðin sem
eiga við Stellu.
Hún var skemmti-
leg, fyndin, orðheppin, dugleg,
skapandi, listræn, bjartsýn og
þrautseig. Þrautseigjan kom
sér vel í baráttunni við krabba-
meinið því það hefðu örugglega
margir verið búnir að gefast
upp fyrir löngu, en ekki Stella.
Hún kom vel fram við alla,
hvort sem það voru menn eða
málleysingjar og þeir sem
minna máttu sín löðuðust að
henni. Þegar ég var að alast
upp bjuggum við fjölskyldan í
sömu götu og Haukur og Stella.
Stella Björk
Georgsdóttir
✝ Stella BjörkGeorgsdóttir
fæddist 8. maí
1937. Hún lést 13.
júlí 2016.
Útför Stellu
Bjarkar var gerð
22. júlí 2016.
Það var alltaf gam-
an að koma til
þeirra. Þau voru
með alls konar dýr
heima hjá sér, svo
sem naggrís, hund,
hænur og kálf, en
samt var alltaf allt
hreint og snyrti-
legt. Seinna settu
þau nánast upp
húsdýragarð í
Hallstúni þar sem
þau byggðu upp dásamlega
paradís sem stórfjölskyldan
hefur fengið að njóta á hverju
sumri.
Hugmyndaauðgi og gestrisni
Stellu var engu lík.
Gamlárskvöldsveislurnar sem
þau Haukur héldu í mörg ár í
Heiðvanginum eru ógleyman-
legar. Einnig var aðdáunarvert
hvað hún varðveitti barnið í
sér. Þrátt fyrir erfið veikindi
lék hún við börn eins og hún
væri ein af þeim og gaf sér allt-
af tíma til að tala við þau en
ekki bara þá fullorðnu.
Elsku Haukur og allir af-
komendur ykkar Stellu, við
Fúsi og stelpurnar sendum
ykkur innilegar samúðarkveðj-
ur. Minningin um einstaka
konu lifir.
Hafdís
Garðarsdóttir.
Í dag kveðjum við Stellu
okkar, yndislega konu sem
verður sárt saknað.
Stella var alltaf svo
skemmtileg og dugleg kona og
alveg einstaklega barngóð. Öll
börn dáðu hana og dýrkuðu.
Hún var svo hugmyndarík og
það var alltaf líf og fjör í kring-
um hana. Þegar ég var barn
sótti ég mikið í að fá að vera í
pössun hjá Hauki og Stellu og
ef ég þurfti ekki pössun var ég
samt mikið hjá þeim. Það var
alltaf svo gaman og gott að
vera hjá þeim. Dýr áttu hug
minn og hjarta og alltaf var
nóg af þeim hjá Stellu og
Hauki. Hestar voru í sérstöku
uppáhaldi hjá mér og fékk ég
að taka þátt í hestamennskunni
með þeim eins og ég væri
þeirra eigið barn. Mig minnir
að ég hafi farið nær daglega
með þeim í hesthúsið að sinna
dýrunum. Ég tók svo alvarlega
hlutverk mitt sem aðstoðar-
kona í hesthúsinu að eitt skipti
þegar við fjölskyldan þurftum
að fara til Reykjavíkur bað ég
um að það yrði stoppað við
Heiðvang 15 til að ég gæti at-
hugað hvort ég fengi frí í hest-
húsinu.
Þeir voru ófáir reiðtúrarnir
sem ég fékk að fara með þeim
og margar voru ferðirnar í
Hallstún sem var og er algjört
ævintýraland fyrir börn.
Stella var ekki bara góð og
skemmtileg, hún var líka alveg
einstaklega hæfileikarík.
Hvort sem það var matargerð,
garðrækt eða listaverkafram-
leiðsla, allt lék þetta í hönd-
unum á henni. Fallegir gler-
munir frá henni prýða heimili
mitt og eru þeir í sérstöku
uppáhaldi.
Elsku Haukur og öll fjöl-
skyldan, innilegar samúðar-
kveðjur frá mér, Antoni og
börnunum. Minningin um alveg
einstaka konu lifir í hjörtum
okkar.
Hanna Valdís.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð
vegna fráfalls elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HILDAR EINARSDÓTTUR,
Bolungarvík,
sem jarðsungin var frá Hólskirkju í
Bolungarvík 9. júlí.
.
Einar Benediktsson, María Guðmundsdóttir,
Halldóra Benediktsdóttir, Sören Pedersen,
Bjarni Benediktsson, Bjarnveig Eiríksdóttir,
Ómar Benediktsson, Guðrún Þorvaldsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
Elsku hjartkæra móðir okkar,
GUÐRÚN BENEDIKTSDÓTTIR,
Grímsstöðum í Mývatnssveit,
lést þriðjudaginn 19. júlí. Jarðarför fer fram
frá Reykjahlíðarkirkju 2. ágúst klukkan 14.
.
Erlingur, Þórunn, Sigga
og stórfjölskyldan á Grímsstöðum.