Morgunblaðið - 29.09.2016, Blaðsíða 68

68 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. SEPTEMBER 2016
✝ Björg ÁgústaAndrésdóttir
fæddist í
Stóru-Breiðuvíkur-
hjáleigu 26. mars
1926. Hún andaðist
á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 19. september
2016. Foreldrar
hennar voru Andr-
és Sigfússon, bóndi
á Stóru-Breiðuvík-
urhjáleigu, Suður-Múlasýslu, f.
10. ágúst 1893, d. 9. febrúar
1981, og Jóhanna Valgerður
Kristjánsdóttir, húsfreyja, f. 5.
mars 1901, d. 15. nóvember
1975. Systkini Bjargar voru
Ólöf, f. 1920, d. 1959, Sigríður
Elísabet, f. 1924, d. 2003, og
Sigfús Hallgrímur, f. 1932.
Björg giftist 24. nóvember
1945 Lauritz Edward Karlssyni,
sjómanni, verslunar- og skrif-
stofumanni frá Eskifirði, f. 12.
október 1916, d. 18. febrúar
2001. Fyrstu þrjú árin bjuggu
þau á jörðinni Svínaskála í
f. 1979, og eiga þau tvö börn. c)
Björg Ágústa, f. 1982, gift Frið-
riki Vigfússyni, f. 1976, og eiga
þau þrjú börn. 3) Karl Sigfús, f.
1959, kvæntur Guðbjörgu
Gunnarsdóttur, f. 1959, og eiga
þau eitt barn en fyrir átti Guð-
björg eina dóttur. a) Sunna
Ólafsdóttir Wallevik, f. 1982,
gift Kristjáni Friðriki Alexand-
erssyni, f. 1982, og eiga þau
þrjú börn. b) Lauritz Freyr, f.
1994.
Björg Ágústa hlaut sína
grunnmenntun í þeim sveita-
skólum sem þá voru og fór síð-
an sem ung kona til Reykjavík-
ur og lærði að sníða og sauma
föt. Hún vann alla tíð, á meðan
sjón leyfði, að ýmsum hann-
yrðum. Hún vann öll þau úti-
störf sem konum buðust á þeim
tíma auk þess að sinna heimili.
Fann einnig sköpunargáfu sinni
útrás í skrautgarðyrkju og í
seinni tíð við málun myndverka.
Hafði mikinn áhuga á skógrækt
og kom upp skógræktarreit í
landi Stóru-Breiðuvíkurhjáleigu
ásamt ættingjum. Var ein af
stofnendum Félags eldri borg-
ara á Eskifirði og sat í stjórn
þess félags fyrstu árin.
Útför Bjargar Ágústu fer
fram frá Eskifjarðarkirkju í
dag, 29. september 2016, kl. 14.
Reyðarfirði, fluttu
sig því næst inn á
Eskifjörð þar sem
þau byggðu sér síð-
an einbýlishúsið
Lyngholt þar sem
þau bjuggu alla
sína ævi eftir það.
Börn Bjargar og
Lauritzar eru þrjú:
1) Jóhanna Val-
gerður, f. 1946,
giftist Helga
Björnssyni, f. 1945, d. 2006.
Börn þeirra eru: a) Lára Björg,
f. 1968. b) Björn Þór, f. 1974,
kvæntur Hjördísi Ósk Sig-
tryggsdóttur, f. 1978, og eiga
þau þrjú börn. c) Sigurlaug
Huld, f. 1987, gift Óla Grétari
Skarphéðinssyni, f. 1978, og
eiga þau tvö börn. 2) Björg-
ólfur, f. 1950, kvæntur Sigríði
G. Hermannsdóttur, f. 1953.
Börn þeirra eru: a) Lena Sif, f.
1977, gift Kristni Una Unasyni,
f. 1972, og eiga þau þrjú börn.
b) Hermann Torfi, f. 1981, sam-
býliskona Ingibjörg Skúladóttir,
Sumarið var Björgu, elsku-
legri móðursystur minni, erfitt.
Hún glímdi við alvarleg veikindi
og þegar haustaði hrakaði henni
mjög. Þessi orkumikla kona átti
erfitt með að sætta sig við að
geta ekki gengið að verkum sín-
um eins og áður. Hún var dug-
leg, sívinnandi og heimili hennar
bar vitni um nostursemi og
smekkvísi. Verkin léku í höndum
hennar og var sama hvort hún
matreiddi, saumaði íslenska
þjóðbúninga eða hellulagði utan-
húss, hlúði að gróðrinum í garð-
inum eða málaði málverk.
Að leiðarlokum hrannast upp
minningar. Ég man hvað hún
tók vel á móti okkur systkinun-
um þegar við komum sem börn
með Esjunni eða Heklunni til
Eskifjarðar eftir ferðalag frá
Vestmannaeyjum með Ólöfu
móður okkar. Þær systur voru
samrýndar og báru sterkar til-
finningar til foreldra sinna og
umhverfisins í Stóru-Breiðuvík
þar sem þær fæddust og ólust
upp.
Ég minnist þeirra á hlaðinu í
Breiðuvík þar sem þær voru að
yfirdekkja sófa með efni sem
þær höfðu litað fagurrautt. Þær
unnu saman sem einn maður og
hlátur þeirra hljómaði í blíðunni.
Sólin skein á nýslegin túnin,
hvítu kýrnar sem amma var svo
stolt af röltu út götuna, Fúsi
móðurbróðir minn reri á sétt-
unni að vitja um síldarnetin og
afi sló með orfi og ljá í gilinu við
Kerlingarána. Björg bjó alla tíð
á Eskifirði og skapaði hún Lár-
usi, eiginmanni sínum, og börn-
unum þremur fagurt heimili.
Hún var foreldrum sínum stoð
og stytta og ófá eru handtök
hennar á heimilinu í Breiðuvík.
Fyrir fáeinum árum réðst Björg
í það að gróðursetja trjáplöntur
í móanum fyrir ofan bæinn. Þær
dafna vel og bera dugnaði henn-
ar og áhuga á að fegra og prýða
í kringum sig fagurt vitni.
Þessi fáu orð segja fátt um
frænku mína sem nú er kvödd
en minningarnar lifa. Börnum
hennar sem önnuðust hana af al-
úð votta ég samúð mína.
Gunnhildur Hrólfsdóttir.
Okkur langar til að minnast
Bjargar, móðursystur okkar,
nokkrum orðum. Í æsku minn-
umst við heimilis hennar á Eski-
firði sem fasts viðkomustaðar á
leið í og úr sveitinni eða þegar
skroppið var á Eskifjörð. Þar
var alltaf tekið á móti okkur af
mikilli alúð og gestrisnin mikil.
Seinna breyttust samskiptin og
urðu nánari. Við gistum þá
gjarnan hjá henni og Lárusi og
þau hjá okkur þegar leið þeirra
lá á suðvesturhornið. Það voru
notalegar stundir og mikið
spjallað um gamla tíma og reynt
að átta sig á ættfræðinni, en nú
eru fáir eftir sem hægt er að
fletta upp í þegar forvitnin vakn-
ar um gamla tíma. Björg var
forkur duglegur og var ávallt
með verkefni á prjónunum
heimafyrir. Hún gekk líka í öll
verk hvort sem það var að
smíða, flísaleggja eða mála, enda
var hún ekki bara dugleg heldur
líka ótrúlega útsjónarsöm og
sérlega laghent. Einu sinni eftir
að hún var komin á níræðisaldur
þótti okkur hún vera sein til
svars að svara símanum en það
var þá vegna þess að hún var
uppi á borðstofuborði að mála
stofuloftið. Björgu langaði alltaf
að búa í sveit og því var hugur
hennar mjög bundinn við æsku-
heimilið í Stóru-Breiðuvík. Þau
voru mörg handtökin hennar þar
við heimilið auk þess sem hún
gróðursetti talsvert af trjám.
Það gladdi hana mjög að sjá þar
árangur erfiðis síns. Það var
gaman að ferðast með Björgu.
Hún var ævinlega upptekin af
öllu sem betur mætti fara. Þann-
ig gat hún hannað vegi upp á
nýtt á leið sinni um landið og
fannst það aumt að ekki skyldi
fyrir löngu vera búið að kippa
þessu og hinu í liðinn. Það er
sárt að kveðja frænku okkar eft-
ir öll þessi ár, þó ekki hafi það
komið á óvart eftir erfitt ár hjá
henni. Við vottum Hönnu,
Björgólfi, Kalla og öðrum að-
standendum samúð okkar.
Andri, Ingólfur og Bryndís.
Björg Ágústa
Andrésdóttir
Kæri Maggi, í
vor sló ég á þráðinn
þar sem mig grun-
aði að komið hefði bakslag í þitt
bataferli og fékk þá að vita að
algjörlega ný staða væri komin
upp. Okkur var það báðum ljóst
að þú varst kominn í þann storm
sem þú áttir ekki afturkvæmt
úr. Það var eins og þú tækir
þessu sem hverju öðru verkefni
og nýttir hverja stund til að
ganga frá þínum málum. Það
var aldrei neina sjálfsvorkunn
að finna. Það var aðdáunarvert
að fylgjast með þér í framhald-
inu, alltaf með allar staðreyndir
á hreinu.
Við erum aldagamlir vinir og
höfum átt margar ánægjustund-
irnar saman og oftar en ekki í
Magnús Ólafsson
✝ Magnús Ólafs-son fæddist 12.
mars árið 1950.
Hann lést 11. sept-
ember 2016.
Minningarathöfn
um Magnús fór
fram 19. september
2016.
félagsskap vina
okkar, Klíkunnar.
Við ferðuðumst
mikið saman á
sumrin með börnin
okkar og ekki
gleymir maður
Esterel-klúbbnum,
sem setti mark sitt
á þjóðvegi Íslands
um árabil. Sjálfur
varst þú bifhjóla-
og sportbílaaðdá-
andi auk þess að vera flugvéla-
smiður. Hvernig var það, þorðir
þú nokkurn tíma að fljúga flug-
vélinni?
Mér er einnig minnisstætt op-
ið hús ykkar hjóna á Tjarnar-
götunni á þjóðhátíðardaginn 17
júní ár hvert í fjöldamörg ár.
Á seinni árum söðluðuð þið
hjónin um og selduð ykkar ævi-
starf sem þið höfðuð byggt upp
af mikilli natni og dugnaði, „Fíf-
una“. Við hjónin og reyndar
Klíkan öll nutum gestrisni ykkar
að Skrauthólum í Þýskalandi og
voru það ógleymanlegar stundir.
Þú og Þórey áttuð síðan
óvænta samferð í ykkar aftur-
bata eins og hún tjáir sig best
um.
Já, Maggi minn, við áttum
margar stundir saman í Hreyf-
ingu í gegnum Ljósið, þar sem
við nutum mestmegnis frábærr-
ar handleiðslu Hauks. Þó þú
hefðir á orði að ég þjálfaði bara
talvöðvana.
En í vor ákvað ég nú samt að
það væri kominn tími á okkur
og nú skyldum við fara til einka-
þjálfara og stíga út fyrir þæg-
indarammann.
Ég segi nú ekki að þú hafir
stokkið upp til handa og fóta til
að byrja með en að kvöldi dags
var allt klappað og klárt og við
tilbúin í slaginn eftir helgi. Þá
hafðir þú óvænt samband og
tjáðir mér að þú værir veikur
maður og gætir því miður ekki
mætt. Þetta gerðist allt svo
ótrúlega hratt en framhaldið
þekkjum við.
Elsku Þórunn og börnin
Siggi, Lóa, Katrín og Vala, við
vottum ykkur okkar innilegustu
samúð og skynjum þann missi
sem þið hafið orðið fyrir. Hér
fór drengur góður langt fyrir
aldur fram.
Jens og Þórey.
Kær vinur okkar, Magnús
Ólafsson viðskiptafræðingur, er
látinn, langt um aldur fram, eft-
ir baráttu við illvígan sjúkdóm.
Við höfum notið vináttu hans í
nær hálfa öld.
Á þessum tíma hefur ótal-
margt borið á góma og hefur
þungamiðjan verið „Klíkan“,
sem í upphafi var hópur átta
stráka og síðan eiginkvenna
þeirra og barna. Nú eru tveir
okkar fallnir frá, Páll Hersteins-
son og nú Magnús Ólafsson.
Magnús var einstaklega iðju-
samur og öflugur maður, sem
gerði við járn og timbur og mál-
aði að lokum allt saman. Við fór-
um nokkrir á mótorhjólum í
sumarferðir bæði um Suðurland
og vestur á firði. Í þessum ferð-
um var Magnús hrókur alls
fagnaðar og úrræðagóður.
Hugurinn reikar til fleiri sam-
verustunda, svo sem reiðhjóla-
ferða í Þýskalandi og leikhús-
ferða undanfarna vetur. Alltaf
var Magnús jákvæður og ljúfur
samferðamaður.
Magnús rak um árabil, ásamt
eiginkonu sinni Þórunni og
börnum, Verslunina Fífu, sem
seldi barnavagna, kerrur og
hvaðeina sem barnafjölskyldum
kemur vel. Þar var hann á
heimavelli því mæður og feður
mættu gjarnan í Fífuna ef
skrúfa losnaði eða dekk varð
vindlaust á vagni, þá var því
kippt í lag án tafar. Við dáðumst
að snilli hans þegar kom að
sölumönnum og samningum um
verð. Í eitt skiptið kom sölumað-
ur frá útlöndum og var búinn að
hossast hálfan daginn í rútum
og flugvélum og var kominn
seinni part dags á BSÍ. Þar náði
Magnús í manninn á sendibíl
sem var fullur af rusli og var
fyrst farið með manninn á rusla-
haugana þar sem ruslið var los-
að. Að því loknu var sest niður á
þröngum lager og rætt um verð.
Blessaður maðurinn var svo
feginn að sjá fram á að komast
sem fyrst á gistiheimilið að allt
verð var lækkað og samningar
undirritaðir.
Magnús hafði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum, en
það var alltaf stutt í glettnina og
hann átti auðvelt með að sjá
spaugilegu hliðarnar á tilver-
unni. Hann var tryggur vinur
sem við munum sakna sárt.
Þórunni, börnum, mökum og
barnabörnum færum við einlæg-
ar samúðarkveðjur, þeirra er
sorgin mest.
Inga Sólnes og
Jón Sigurjónsson.
Mágur minn Ólaf-
ur Ólafsson, Óli, var
nýbúinn að halda
veglega upp á 90 ára afmæli sitt
að viðstöddum fjölda vina og ætt-
ingja. Með Ólafi er fallinn frá
óvenju góður og gegn borgari
sem allir eiga eftir að sakna sem
þekktu hann. Ólafur var fæddur
og uppalinn í Reykjavík og sleit
barnskónum við Laugaveg og
Hlíðarenda en bjó lengst af ævi
sinnar við Leifsgötu 19 ásamt
eiginkonu sinni Valgerði Hannes-
dóttur og börnum þeirra þrem.
Hann lauk námi frá Iðnskólanum
í Reykjavík árið 1946. Veggfóðr-
un, dúka, flísa og teppalagnir
urðu hans ævistarf. Ólafur var
óvenjulega duglegur og hæfi-
leikaríkur í iðngrein sinni og
töldu flestir hann hafa eitt besta
verklag, hraða og vandvirkni sem
völ var á í sérgrein hans. Einnig
var hann einstaklega bóngóður,
vinmargur, mannglöggur, heið-
arlegur og samviskusamur með
eindæmum og leysti vandamál
allra eftir sinni bestu getu. Hann
valdist snemma til fjölmargra
trúnaðarstarfa og var m.a. í
Stjórn Stangaveiðifélags Reykja-
víkur og Sjóstangaveiðifélags
Reykjavíkur og formaður í Fé-
lagi veggfóðrarameistara í mörg
ár og var síðar kjörinn heiðurs-
félagi í þeim öllum þrem. Aðal-
áhugamál Ólafs voru veiðar með
stöng bæði á sjó og einnig í ám
sem hann hafði mikið yndi af að
sækja. Hann var frábær veiði-
maður og stundaði íþrótt sína af
mikilli elju og dugnaði en einnig
Ólafur Ólafsson
✝ Ólafur Ólafssonveggfóðrara-
meistari lést að
Droplaugarstöðum
10. júlí 201. Hann
var jarðsunginn frá
Fossvogskapellu 15.
júlí 2016, í kyrrþey
að hans eigin ósk.
af forsjálni og hafði
unun af að leiðbeina
og kenna öðrum
bæði sér ungum
sem eldri. Óhætt er
að segja að Ólafur
hafi verið vinur vina
sinna en vinátta
hans við nánustu
vini stóð í tugi ára
og aldrei féll skuggi
á hana. Óvanalega
sterk vináttubönd
voru milli hans og Halldórs Þórð-
arsonar og Friðleifs Stefánsson-
ar en tryggð þeirra og vinátta
vakti aðdáun allra sem þekktu
þá. Ólafur og Valgerður giftust
árið 1955 og áttu þau fallegt
heimili þar sem ríkti mikil sam-
heldni og gestrisni. Börn þeirra
hjóna eru þrjú þau Hannes,
Björg og Valgerður. Þau eignuð-
ust sjö barnabörn. Valgerður lést
árið 2004 en Ólafur bjó ásamt
dóttur sinni Valgerði áfram á
Leifsgötu nánast fram í andlátið.
Hann hafði áður eignast fyrir
hjónaband hans og Valgerðar
dótturina Rannveigu Trausta-
dóttur sem á eina dóttur og þrjú
barnabörn.
Tengdaforeldrar Ólafs áttu
sumarbústað í Fossvogi með fal-
legum trjágarði en eftir andlát
þeirra lét Ólafur aldrei sitt eft-
irliggja að annast þau störf sem
þurfti að gera í þessum sameig-
inlega fjölskyldugarði systkina
Valgerðar eiginkonu Ólafs. Þar
áttum við í fjölskyldunni ógleym-
anlegar samverustundir á sumri
hverju en það var ekki síst Ólafi
að þakka.
Ég og fjölskylda mín þökkum
Ólafi fyrir ómetanlega samfylgd,
hjálp og tryggð og kveðjum hann
með söknuði um leið og við vott-
um börnum hans, barnabörnum,
systur hans og ættingjum inni-
lega samúð okkar.
Blessuð sé minning hans.
Helga Hannesdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Hítardal,
lést á hjúkrunarheimilinu Brákarhlíð
þriðjudaginn 27. september. Jarðarförin
auglýst síðar.
.
Finnbogi Leifsson,
Sigríður Leifsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær faðir minn, afi okkar og langafi,
JÓN GUÐMUNDSSON,
rafvirkjameistari,
Herjólfsgötu 36, Hafnarfirði,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, 26. september.
.
Guðmundur Geir Jónsson, Ragnheiður Hermannsd.,
Jóhannes Geir Guðmundsson,
Jón Eggert Guðmundsson, Pamela Perez,
Björgvin Guðmundsson
og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HALLDÓR HALLDÓRSSON
skipstjóri,
Ljósulind 10, Kópavogi,
lést 26. september síðastliðinn. Útförin fer
fram í Lindakirkju mánudaginn 3. október klukkan 15.
.
Björg Hafsteinsdóttir,
Hafsteinn, Svava Friðþjófsdóttir,
Halldór Ragnar, Anna Sigríður Magnúsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT ANNA JÓNSDÓTTIR,
Vogatungu 45, Kópavogi,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 27.
september. Jarðarförin verður auglýst
síðar.
.
Gunnsteinn Sigurðsson, Dýrleif Egilsdóttir,
Þorgerður Ester Sigurðardóttir, Einar Ólafsson,
Jón Grétar Sigurðsson, Sveinbjörg Eggertsd.,
Anna Sigríður Sigurðardóttir, Guðni Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.