Morgunblaðið - 08.10.2016, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 08.10.2016, Blaðsíða 30
30 UMRÆÐAN MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 2016 Hinn 14. október 1966 var Raunvísindastofnun Háskóla Íslands form- lega opnuð. Á þessum tímamótum rann Eðl- isfræðistofnun HÍ, sem stofnsett var 1. janúar 1958, inn í hina nýju stofnun og myndaði eðl- isfræðihluta hennar. Þessari nýju deild, sem og forvera hennar, veitti Þorbjörn Sigurgeirsson (1917-1988) eðlisfræðingur forstöðu. Þorbjörn hafði verið skipaður pró- fessor í eðlisfræði við HÍ árið 1957 og vann mikið brautryðjandastarf fyrir eðlisvísindin. Má segja að hann sé faðir þeirra hér á landi. Í þessari grein ætla ég að minnast Þorbjörns með því að fjalla stuttlega um nokkra þætti í lífi hans og rann- sóknum. Danmörk Þorbjörn lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum á Akureyri árið 1937. Þá um haustið hóf hann nám í eðlisfræði við Hafnarháskóla og lauk prófi árið 1943 með meistaragráðu í kjarneðlisfræði frá eðlisfræðistofn- un Nielsar Bohrs. Af bréfum Bohrs má ráða að hann hafði mikið álit á Þorbirni sem vísindamanni. Þor- björn starfaði að loknu námi sem að- stoðarmaður Bohrs, allt þar til pró- fessorinn neyddist til að flýja sjóleiðis til Svíþjóðar í lok sept- ember árið 1943. Í byrjun desember sama ár flúði Þorbjörn sömu leið eft- ir að Þjóðverjar réðust inn í eðlis- fræðistofnunina. Dvaldist hann í Sví- þjóð þar til í byrjun árs 1945. Veirur, kjarnorka og geimgeislar Ísland hafði lítið að bjóða ungum eðlisfræðingi á stríðsárunum. Björn Sigurðsson læknir sá sér leik á borði og ákvað að falast eftir starfskröft- um Þorbjörns. Árið 1945 vann Björn, í samstarfi við Rockefeller- stofnunina, að því að setja á laggirn- ar Tilraunastöð HÍ í meinafræði að Keldum. Hugðist hann ráða Þor- björn til starfa við stofnunina. Af- ráðið var að senda hann, með styrk frá Rockefeller, til Bandaríkjanna til þess að læra eitt og annað um veirur og rafeindasmásjár. Þorbjörn tjáði Bohr um miðjan júní að sér þætti sárt að þurfa að yfirgefa eðlisfræð- ina. Hann hélt utan í júlí 1945 og dvaldist fram í lok ágúst við líf- fræðistofuna í Cold Spring Harbor undir handleiðslu Max Delbrück, fyrr- verandi nemanda Bohrs. Næst lá leið hans til veirufræð- ingsins W.M. Stanley sem stjórnaði rann- sóknastofu í Prince- ton. Í bréfi sem Stanley sendi Þor- birni í lok júlí 1945 var honum boðið að vinna þar í eitt ár og hóf hann störf 4. september. Kjarnorkuspreng- ingar Bandaríkjamanna í Japan 6. og 9. ágúst settu hins vegar strik í reikninginn áður en Þorbjörn byrj- aði hjá Stanley. Þetta kemur skýrt fram í bréfi sem hann sendi Bohr 23. ágúst 1945. Þar segir Þorbjörn að sprengingarnar hafi komið svo miklu róti á huga hans að hann ætli að hætta veiruvinnunni um leið og færi gefist og snúa sér aftur að kjarneðlisfræðinni. Færið gafst í lok desember þegar hann tilkynnti Stanley að hann hygðist hefja eðlisfræðirannsóknir við Princeton-háskóla 1. janúar 1946. Þar dvaldist Þorbjörn við rannsóknir á geimgeislum með stuðningi íslenska ríkisins á rann- sóknastofu Johns Wheelers allt þar til hann kom heim í byrjun sept- ember 1947. Dvölin á rann- sóknastofu Stanleys bar hins vegar ríkulegan ávöxt því árið 1947 birtist vísindagrein eftir þá félaga, skömmu eftir að Stanley hlaut Nób- elsverðlaun í efnafræði fyrir veiru- rannsóknir sínar. Í bréfinu til Bohrs þóttist Þor- björn þess fullviss að nú, þegar farið var að beita kjarnorkunni fyrir utan rannsóknastofurnar, væri það ein- ungis tímaspursmál hvenær Íslend- ingar hefðu not fyrir þekkingu hans. Þetta rættist þó ekki að fullu fyrr en í september 1957 þegar Þorbjörn var skipaður prófessor við Háskóla Íslands. Fram að þeim tíma gegndi Þorbjörn starfi framkvæmdastjóra Rannsóknaráðs ríkisins, allt frá árinu 1949, auk þess að sinna rann- sóknum. Bergsegulmælingar Veturinn 1952-53 vann Þorbjörn í boði Bohrs með fyrsta kennilega hópi Evrópsku rannsóknastöðvar- innar í öreindafræði (CERN), en hann var staðsettur í Kaupmanna- höfn 1952-57. Þaðan sendi hann greinargerð til stjórnar Rannsókna- ráðs ríkisins og bað um fjárstuðning til þess að rannsaka annars vegar segulsviðið yfir Íslandi og hins vegar segulsviðið fyrr á öldum með því að kanna stefnu þess í bergi. Eins og Þorbjörn benti á í greinargerðinni er þetta gerlegt „með því að færa sér í nyt þá staðreynd að segulsviðið frýs fast í steini þegar hann kólnar niður fyrir visst hitastig … Með því að mæla hið innfrosna segulsvið í hraunum má þannig ákveða hvaða stefnu segulsvið jarðarinnar hafði þegar þau runnu.“ Það voru rannsóknir Hollendings- ins Jans Hospers á umpólun segul- sviðsins hér á landi sem kveiktu áhuga Þorbjörns á bergsegulmæl- ingum. Hospers mældi segulstefnu bergsýnanna í sérstöku mælitæki á rannsóknastofu í Cambridge. Vorið 1953 fékk Þorbjörn Ara Brynjólfs- son, sem þá nam eðlisfræði við Hafn- arháskóla, til að smíða hliðstætt tæki fyrir sig. Ari lauk við tækið ári síðar en það virðist ekki hafa verið tekið í notkun hér á landi fyrr en sumarið 1955. Strax árið 1953 byrjaði Þorbjörn að nota áttavita úti í náttúrunni til þess að athuga segulstefnuna á mjög einfaldan hátt. Sama ár kveikti hann áhuga Trausta Einarssonar prófess- ors á bergsegulmælingunum. Síðla sumars árið 1954 fóru félagarnir í rannsóknarleiðangur um landið. Eins og greint var frá í Alþýðu- blaðinu 1. október var niðurstaða leiðangursins sú „að í öllum lands- hlutum finnst öfug segulmögnun í basalti, sem bendir til þess, að seg- ulsvið jarðarinnar hafi snúizt við nokkrum sinnum á því tímabili, sem basaltið var að myndast“. Þorbjörn og Trausti kynntu niður- stöðurnar í bréfi sem birtist í Nature í maí árið 1955. Bréfið vakti mikla athygli. Til marks um þetta barst Trausta m.a. bréf frá eðlisfræðingn- um P.M.S. Blackett, sem var á þess- um tíma leiðandi í rannsóknum á bergsegulmagni. Ári síðar bauð Blackett tvímenningunum á fyrstu alþjóðlegu ráðstefnuna um berg- segulrannsóknir sem haldin var í Lundúnum. Eins og Trausti greindi frá í viðtali við Morgunblaðið í lok nóvember 1956 þá fluttu þeir hvor sitt erindið, sem birt voru ári síðar, og kynntu fyrsta jarðfræðikortið sem byggðist á bergsegulmæl- ingum. Nýja aldurgreiningaraðferðin Eins og ráða má af bréfaskiptum Þorbjörns fór hann strax árið 1954 að kanna hvort hægt væri að aldurs- greina bergið enda mikilvægt að ákvarða tímann sem leið á milli um- pólunar segulsviðsins. Á fyrstu mán- uðum ársins 1962 eyddi Þorbjörn talsverðri orku í að velta tveimur mögulegum aldursgreining- araðferðum fyrir sér. Í bréfi sem hann sendi samstarfmanni sínum 7. júní 1962 kom svo eureka-stundin: „Mér hefur dottið í hug að sameina mætti þessar aðferðir. Geisla basalt- ið með hraðskreiðum nevtrónum og framleiða A[rgon]-39 úr K[alíum]-39 og mæla síðan hlutfallið milli A-39 og A-40 með massaspektrómeter.“ Þorbjörn uppgötvaði þarna nýja aðferð til þess að aldursgreina ungt berg og lýsti henni í lok ársins 1962 í skýrslu sem skrifuð var á íslensku. Fyrir vikið vissu fáir af aðferðinni. Árið 1965 komst bandaríski jarðeðl- isfræðingurinn Craig Merrihue nið- ur á sömu hugmynd og birti grein um efnið ári síðar. Þorbjörn sat þó ekki eftir með sárt ennið því árið 1964 barst skýrslan í hendur banda- ríska jarðeðlisfræðingsins G. Brent Dalrymple. Eins og Dalrymple tjáði mér í tölvupósti nægði skýringar- myndin í skýrslunni til þess að hann áttaði sig á mikilvægi hugmynda Þorbjörns, enda þekkti hann vel til rannsókna Merrihue. Dalrymple sat hins vegar á skýrslunni þar til hann fór sjálfur að beita 40Ar/39Ar-aðferðinni nokkr- um árum síðar. Lét hann þá þýða hana á ensku og í grein sem hann birti ásamt samstarfsmanni árið 1971 er Þorbirni eignaður heiðurinn af því að hafa uppgötvað aðferðina. Í niðurlagi tölvupóstsins segir Dal- rymple það miður að Þorbjörn hafi ekki birt skýrsluna í alþjóðlegu vís- indariti, „en ég gat þó a.m.k. veitt honum smá viðurkenningu fyrir brautryðjandastarf hans“. Lokaorð Eins og Bohr vissi strax árið 1943 þá var Þorbjörn frábær vísinda- maður, en aðstöðuleysi og fjár- skortur komu í veg fyrir að hann næði að blómstra sem skyldi, t.d. með því að sannreyna aldursgrein- ingaraðferðina og uppskera árang- urinn af henni. Bohr tjáði Birni Sig- urðssyni undrun sína á því að Þor- björn skyldi velja skortinn á Íslandi í stað allsnægta við erlenda háskóla. Við Íslendingar stöndum í þakkar- skuld við Þorbjörn fyrir þetta val. Veirur, kjarnorka og eðlisvísindi á Íslandi Eftir Steindór J. Erlingsson » Þorbjörn uppgötvaði þarna nýja aðferð til þess að aldursgreina ungt berg og lýsti henni í lok ársins 1962 í skýrslu sem skrifuð var á íslensku. Steindór J. Erlingsson Höfundur er vísindasagnfræðingur. Félagar Starfsfólk og nemendur eðlisfræðistofnunar Níelsar Bohrs árið 1941. Bohr, sem hlaut Nóbelsverðlaunin í eðlisfræði 1922, er 6. f.v. í fyrstu röð. Þorbjörn er 2. frá vinstri í annarri röð. Á ferðalagi Þorbjörn Sig- urgeirsson. Myndin var tekin á ferðalagi hans og nokkurra vina um Svíþjóð sumarið 1944. Rannsóknamenn Þorbjörn Sig- urgeirsson (t.v.) og jarðeðlisfræð- ingurinn Norman Watkins við rann- sóknir í náttúru Íslands árið 1964.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.