Morgunblaðið - 22.11.2016, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. NÓVEMBER 2016
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Jónína BjörgHalldórsdóttir
fæddist 4. ágúst
1933 í Leifshúsum,
Svalbarðsströnd,
Suður-Þingeyj-
arsýslu. Hún lést 12.
nóvember 2016 á
Dvalar-og hjúkr-
unarheimilinu
Höfða, Akranesi.
Hún ólst upp í
Litla-Hvammi á
Svalbarðsströnd. Foreldrar
hennar voru hjónin Halldór
Kristinn Valdimarsson, f. 31.
október 1893, d. 5. nóvember
1963, og Katrín Guðmundsdóttir,
f. 8. apríl 1907, d. 1. ágúst 1992.
Jónína var elst fimm systkina
sinna. Næstur henni var Ásgeir,
börn þeirra eru Snjólaugur Ingi,
Jónína Björg og Sonja Ósk. Þau
eru búsett á Fáskrúðsfirði. 2)
Ástþór Auðunn húsasmiður, f.
19. apríl 1961. Hann á tvo syni,
Ásberg og Auðun, og eru þeir bú-
settir í Hafnarfirði. 3) Katrín
Edda hjúkrunarfræðingur, f. 2.
júlí 1969, gift Jóni Guðmundssyni
garðyrkjufræðingi. Börn þeirra
eru Ívar Hrafn, Ásta Sóley og Ír-
is Petra. Þau eru búsett á Akra-
nesi.
Jónína fór ung að heiman til
að vinna fyrir sér, var m.a. hjá
prestinum í Laufási og fékk þar
tilsögn í dönsku. Hún var við nám
í Héraðsskólanum á Laugum,
Þingeyjarsýslu. Hún lauk námi
við Hjúkrunarskóla Íslands í
mars 1958. Hún hóf þá störf sem
hjúkrunarfræðingur við Sjúkra-
hús Akraness og starfaði þar allt
til ársins 2000.
Jónína verður jarðsungin frá
Akraneskirkju í dag, 22. nóv-
ember 2016, og hefst athöfnin kl.
13.
f. 1934, d. 2016.
Helga, f. 1937,
Svava, f. 1938, d.
2016, og Valdimar,
f. 1944, d. 2014.
Hún giftist Snjó-
laugi Þorkelssyni, f.
23. maí 1932, d. 11.
janúar 2016, 29.
ágúst 1959. Þau
bjuggu mestallan
sinn búskap á
Hjarðarholti 1,
Akranesi. Snjólaugur var sonur
Þorkels Guðmundssonar á Jörva,
Akranesi og Ástu Jónsdóttur í
Lindarbrekku, Akranesi. Þau
eignuðust þrjú börn: 1) Halldór
Unnar skrifstofustjóri, f. 17. júní
1959, í sambúð með Jónínu G.
Óskarsdóttir hjúkrunarfræðingi,
Þú gafst mér lífið
varst mér ljós og líf
mín líkn og hlíf.
Mig studdir þú í stormum
varst minn styrkur.
Og aldrei var það myrkur
að þar ei lýstir þú.
Mér gafstu ást og trú
og allt sem er kærast
best og blíðast
það ert þú.
(María Skagan)
Elsku mamma mín, nú ertu
búin að fá hvíldina. Það er létt-
ir eftir 14 ár í klóm Alzheimer
þar sem þú smám saman
hvarfst frá okkur. Fyrstu árin
varstu svo dugleg, lést ekki
þennan sjúkdóm stoppa þig
heldur hélst ótrauð áfram. Mig
langar að þakka þér fyrir allt
sem þú varst mér. Þú varst
mér góð mamma og studdir
mig vel út í lífið. Þú vart ung
ákveðin að mennta þig og hafð-
ir alla tíð gaman af að læra. Þú
lærðir hjúkrun sem varð þitti
ævistarf og leystir það vel af
hendi.
Nýútskrifuð ákvaðst þú að
fara að vinna á sjúkrahúsinu á
Akranesi og þá voru örlög þín
ráðin. Þar kynnist þú pabba
sem varð eiginmaður þinn í 56
ár en hann kvaddi okkur fyrir
10 mánuðum. Þið pabbi ferð-
uðust mikið innan lands og ut-
an. Þið áttuð góða tíma í sum-
arbústaðnum ykkar á Þingvöll-
um. Meðan þú hafðir heilsu
varstu boðin og búin að hlaupa
undir bagga með okkur. Þú
varst dugleg að sinna barna-
börnunum sem minnast þín
sem ömmu sem vildi alltaf vera
að gefa þeim ís að borða. Þú
varst glaðvær og hafðir gaman
af lestri bóka og ljóða. Þú varst
rík að vinkonum sem reyndust
þér vel í veikindunum.
Síðustu árin varst þú á
hjúkrunarheimilinu Höfða þar
sem þú fékkst frábæra umönn-
un. Þú fékkst friðsælt andlát og
ég er þakklát að hafa verið hjá
þér. Hláturinn þinn er hljóðn-
aður. Hvíldu í friði, elsku
mamma, ég veit að pabbi mun
taka vel á móti þér.
Katrín Edda
Snjólaugsdóttir.
Hún Ninna skólasystir mín
er dáin og fram í hugann
streyma fyrst minningar frá
löngu liðnum samverustundum.
Við sáumst fyrst 1. febrúar
1955 þegar við 17 ungar stúlkur
hófum nám í Hjúkrunarskóla
Íslands. Þá var skylda að búa í
heimavist skólans sem var á
þriðju hæð Landspítalans og
líka tvö herbergi í risinu. Dvöl í
heimavist er dýrmæt og
skemmtileg reynsla. Það var
ekki auðvelt fyrir okkur, ungar
að árum, að takast á við erfiðar
aðstæður í vinnunni og því
nauðsynlegt að geta leitað
styrks hjá hinum í hópnum og
rætt saman í lok vinnudags. Við
Ninna vorum líka samtíða þeg-
ar við vorum í verklegu námi á
Sjúkrahúsi Akureyrar veturinn
1956-57 og þá kynntumst við
ennþá betur því hópurinn var
fámennur þar. Mér er minn-
isstætt hvað það var mikið um
slys í umdæmi sjúkrahússins
þennan vetur og því mæddi
mikið á Ninnu því hún var eini
hjúkrunarneminn á skurðstof-
unni. Það var því mjög oft að
Ninna var kölluð út að kvöld-
lagi eða um helgar þegar hún
var að vinna þar.
En gleðistundirnar voru líka
margar og hópurinn samrýnd-
ur. Á árshátíð Sjúkrahúss Ak-
ureyrar lék Ninna á móti Guð-
nýju starfsstúlku í
smáleikþætti sem skemmti-
nefndin samdi sjálf. Guðný lék
groddalegan lækni, stóran og
feitan og Ninna óframfærna
sveitakonu.
Læknirinn skipaði henni að
afklæðast en konan var alltaf
að reyna að segja eitthvað, en
hann sagði henni bara að fara
úr fleiri flíkum. Að lokum stóð
hún í hallærislegum ullarnær-
fötum og gat loks stunið því
upp að hún væri ekkert veik
heldur hefði hún átt að færa
lækninum skilaboð. Þá varð
hann fokvondur og spurði af
hverju í ósköpunum hún hefði
ekki sagt sér það strax, en
hann hafði alltaf þaggað niður í
henni þegar hún opnaði munn-
inn. Leikþátturinn vakti mikla
lukku og svo var dansað af
hjartans lyst þó að herrarnir
væru alltof fáir. Ein af starfs-
stúlkunum, Norðlendingurinn
Jóhanna Hólmgeirsdóttir, spil-
aði fyrir dansinum og gerði það
ljómandi vel á harmonikku, en
Gissur Pétursson læknanemi
spilaði með henni á píanó. Allir
skemmtu sér vel.
Allar mínar minningar um
Ninnu eru góðar. Hún hafði
skemmtilega nærveru, var
glaðlynd og kjarkmikil að eðl-
isfari og mér fannst alltaf
skemmtilegt í návist hennar því
hún var alltaf svo hressileg í
framkomu.
Þessi vetur sem við vorum
nemar á Akureyri var afar
snjóþungur svo við gátum ekk-
ert farið út fyrir bæinn nema
fyrst eftir að við komum norður
um haustið.
Þá bauð Ninna okkur að
koma með sér í heimsókn til
foreldra sinna út á Svalbarðs-
strönd.
Það voru gæðaleg eldri hjón
sem tóku vel á móti okkur, þau
Halldór og Katrín, og þótti
gaman að fá okkur í heimsókn.
Eftir útskrift úr skólanum
tvístraðist hópurinn okkar.
Sumar fóru út á land að vinna
og aðrar í frekara nám, t.d. á
skurðstofu Landspítalans, en í
fjölda ára höfum við hist einu
sinni í mánuði á veitingahúsi og
borðað saman og nú eru makar
okkar alltaf með í hópnum.
Ninna fór að vinna á Sjúkra-
húsinu á Akranesi og þar
kynntist hún honum Snjólaugi
sínum og settist þar að til fram-
búðar. Ég kveð hana með þakk-
læti fyrir samveruna og sendi
fjölskyldunni samúðarkveðjur.
Fyrir hönd skólasystra úr
Hjúkrunarskóla Íslands,
Ragnheiður Ragnarsdóttir.
Jónína Björg
Halldórsdóttir
✝ Margrét Þor-valdsdóttir
fæddist í Hrísey 1.
október 1922. Hún
andaðist á Landa-
koti 13. nóvember
2016. Foreldar
hennar voru Þor-
valdur Baldvinsson
skipstjóri, f. 24.
ágúst 1895, d. 25.
ágúst 1965, og Sig-
fúsína Jónína Guð-
ný Sigfúsdóttir, húsfreyja, f. 20.
júní 1899, d. 7. nóvember 1990.
Bróðir Margrétar var Þorsteinn
útvarpsvirki, f. 29. ágúst 1927,
d. 19. febrúar 2007.
Hinn 18. september 1948 gift-
ist Margrét Sveinbirni Egilson,
f. 14. maí 1920, d. 21. ágúst
1988. Foreldar hans voru Svein-
björn Ásgeir Þorsteinsson Eg-
ilson ritstjóri, f. 21. ágúst 1863,
d. 25. október 1946, og Elín
Svanhvít Vigfúsdóttir Egilson
húsfreyja, f. 13. maí 1892, d. 5.
júní 1965.
Börn Margrétar og
Sveinbjarnar eru: 1) Elín Lovísa
Egilson, f. 10. janúar 1950, gift
kvæntur Guðrúnu Kristínu
Kristjánsdóttur. Börn Smára og
Guðrúnar eru Katrín Eir, f.
1994, og Melkorka Sif, f. 2000.
Atli Már, f. 1980.
4) Guðríður Egilson, f. 31.
desember 1954. Dóttir hennar
og Felix Valssonar er Þórunn
Helga, f. 1982.
5) Þorsteinn Egilson, f. 8. apr-
íl 1957, kvæntur Eygló Ólafs-
dóttur, f. 29. janúar 1957. Börn
þeirra eru Bára, f. 1981. Dóttir
Báru er Ástrós Thelma Davíðs-
dóttir, f. 2006. Grétar Sveinn, f.
1986, d. 2014, og Brynja, f. 1994.
Margrét fæddist og ólst upp í
Hrísey. Eftir fermingu flutti
hún með fjölskyldu sinni á Siglu-
fjörð þaðan sem hún lauk gagn-
fræðaprófi. Eftir það starfaði
hún sem talsímakona hjá Lands-
símanum á Siglufirði. Þaðan lá
leiðin suður til Reykjavíkur í
húsmæðraskóla og þar kynntist
hún manni sínum, Sveinbirni
Egilson. Þau bjuggu allan sinn
búskap að Barðavogi 34. 1995
flutti hún í Sjávargrund í Garða-
bæ þar sem hún bjó þar til hún
andaðist.
Margrét var virk í starfi
Thorvaldsensfélagins og lagði
sitt af mörkum til þess að að-
stoða og létta undir með öðrum.
Útför Margrétar fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 22. nóv-
ember 2016, kl. 13.
Holger Torp, f. 21.
júlí 1950. Dætur
þeirra eru Margrét
Sjöfn Torp, f. 1973,
gift Andra Snæ
Magnasyni. Börn
Margrétar og
Andra eru Hlynur
Snær, f. 1997,
Kristín Lovísa, f.
2002, Elín Freyja, f.
2005, og Hulda Fil-
ippía, f. 2008.
Hanna Björgheim Torp, f. 1980,
gift Jóhannesi Árnasyni. Börn
Hönnu og Jóhannesar eru Ásta
Margrét, f. 2006, Embla Guð-
laug, f. 2006, og Lilja Ragnhild-
ur, f. 2011. Sunneva Torp, f.
1982, maki Snæbjörn Konráðs-
son. Börn Sunnevu eru Telma
Þórunn Árnadóttir, f. 2006, og
Sölvi Hrafn Imsland, f. 2008.
2) Sveinbjörn Ásgeir Egilson,
f. 29. desember 1950.
3) Þorvaldur Sigfús Egilson,
f. 26. mars 1952, kvæntur Að-
alheiði Rúnarsdóttur, f. 4. des-
ember 1967. Synir Þorvaldar og
Fríðu Aðalheiðar Sæmundsdótt-
ur eru Smári Rúnar, f. 1973,
Fallin er frá mágkona mín og
vinkona, Margrét Þorvaldsdóttir.
Við kynntumst fyrir 66 árum er
ég kynntist Þorsteini, bróður
hennar. Fyrstu árin í búskap
okkar bjuggum við á sama stað
að Barðavogi 34, þar sem hún bjó
síðan ásamt manni sínum, Svein-
birni Egilssyni, og fimm börnum
um langa tíð. Við Steini fluttum
síðan á Langholtsveg þannig að
stutt var á milli okkar. Börn okk-
ar ólust upp eins og systkini, slík-
ur var samgangurinn.
Við vorum samrýndar og unn-
um mikið saman að ýmsum verk-
um. Í seinni tíð reyndum við að
hittast sem oftast en varla leið sá
dagur sem við vorum ekki í síma-
sambandi.
Að leiðarlokum vil ég þakka
þér, kæra vinkona, langa og góða
vináttu sem aldrei bar skugga á.
Elsku Ella, Svenni, Valdi,
Gauja og Steini. Megi Guð gefa
ykkur og fjölskyldum ykkar
styrk og huggun í sorginni.
Margrét Ágústa Þorvalds-
dóttir og fjölskylda.
Margrét Þorvaldsdóttir gerð-
ist félagskona í Thorvaldsens-
félaginu fyrir 24 árum. Hún var
alla tíð virk í góðgerðarstörfum
félagsins og tók að sér margvís-
leg trúnaðarstörf. Málefni barna
voru henni hugleikin og sat hún í
stjórn Barnauppeldissjóðs í fjög-
ur kjörtímabil, samtals 12 ár.
Margrét var góð sölukona og
gekk henni vel að selja jólamerk-
in. Þá prjónaði hún afar fallegar
alpahúfur sem voru til sölu á
Thorvaldsensbazar þar sem hún
stóð iðulega vaktina í sjálfboða-
vinnu. Hún var dugleg að sækja
fundi alla tíð og bauð hún gjarnan
með sér mákonu sinni, dætrum
og tengdadóttur, ekki síst á jóla-
fundina. Margrét var glæsileg
kona svo eftir var tekið með ein-
staklega prúða og hlýja fram-
komu. Thorvaldsenskonur kveðja
hana með söknuði og votta að-
standendum samúð.
Anna Birna Jensdóttir,
formaður Thorvaldsens-
félagsins.
Margrét
Þorvaldsdóttir
Fallinn er frá
sveitungi, fjöl-
skylduvinur og
drengur góður, Hörður Guð-
mannsson frá Skálabrekku, Þing-
vallasveit.
Það var ávallt gaman að hitta
þennan spaugsama granna á
hlaðinu á Skálabrekku, við fjöru-
borð Þingvallavatns sem víðar.
Sveitirnar eystra með öllum
sínum síbreytileika breytast
einnig við fráfall hvers sveitunga
sem þar hefur átt svo mörg spor-
in og sett sterkan svip á mannlífið
við Þingvallavatn.
Mikil og góð samskipti voru á
milli Skálabrekku- og Nesjavalla-
fjölskyldunnar sem og annarra
íbúa á svæðinu.
Fjölskyldan átti því margar og
góðar samverustundir með
Hadda, eins og hann var oftast
kallaður í daglegu tali, þ.e. ýmist
við veiðar, heyskap, réttir, smíð-
ar, siglingar eða annað sem til-
heyrði samskiptagóðu sveitalífi
umhverfis vatnið.
Oft komu þeir feðgar, Haddi
og Guðmann, við á Nesjavöllum
ásamt fjölskyldu í kaffispjall og
þá var oft glatt á hjalla, t.d. þegar
pabbi var búinn að taka fram
vindla fyrir þá kappa og/eða þeg-
ar þurfti að útfæra hin ýmsu
smíðaverkefni.
Einnig var nokkuð um að farið
væri í heimsóknir að Skála-
brekku og víðar í Þingvallasveit
til að taka í spil og tefla á veturna
þegar lagnaðarís var á Þingvalla-
vatni, en vegir ófærir vegna
snjóa.
Stundum voru varhugaverðar
sprungur í ísnum við Skála-
brekkugrunn, Heiðarbæjardjúp
og Klumbu sem aka þurfti greitt
yfir svo ekkert færi úrskeiðis,
reyndar nokkuð glæfralegt
stundum.
Síðan fóru sumir um vatnið í
heimsóknir á milli bæja á skaut-
um og margar sögur til af þeim
Hörður
Guðmannsson
✝ Hörður Guð-mannsson
fæddist 23. nóv-
ember 1941. Hann
lést 24. október
2016.
Útför Harðar fór
fram í kyrrþey 2.
nóvember 2016.
ferðum, sumar
nokkuð djarfar, t.d.
þegar Guðmundur í
Króki var á leið að
Skálabrekku að
sækja fé og ísinn var
svo þunnur á kafla
norðan við eyjarnar
(vatnið hafði brotið
af sér og frosið aft-
ur) að þegar hann
spyrnti fast í þá
komu brestir í ísinn,
en áfram hélt Guðmundur með
léttri skautasveiflu að Skála-
brekkuvör.
Skemmtilegir tímar eystra,
þótt verkefnin væru oft erfið og
krefjandi.
Búskap aflagði Haddi fyrir all-
mörgum árum ásamt móður
sinni, en þau héldu búskap um
tíma á Skálabrekku eftir að Guð-
mann lést 1993.
Haddi vann einnig við ýmis
verkefni í þjóðgarðinum á Þing-
völlum ásamt Jóhanni í Mjóanesi,
samhentir heiðursmenn.
Haddi dvaldi hin síðari ár hér í
borginni (einnig Regína sem lést
2006) og vann hjá Sægreifanum
þar sem hann undi sér vel allt til
dánardags.
Sveitirnar eystra voru honum
kærar sem fyrr, þ.e. mannlífið,
litadýrðin, spegilslétt Þingvalla-
vatnið, fuglalífið með sínum vor-
og vatnasöng, tignarleg Þing-
valla- og Grafningsfjöllin, tungls-
birtan á veturna og fannhvít jörð
og/eða til að kasta neti fyrir
bleikju og urriða.
Hann fór því reglulega austur
til að rækta vinabönd við sveit-
unga sína og sumarhúsaeigendur
og nú síðast nokkru áður en hann
lést og þá hress að vanda.
Hadda mun fjölskyldan minn-
ast með virðingu og þökk sem og
þeirra heiðurshjóna Guðmanns
og Regínu sem og Hilmars (son-
ur/bróðir) sem fórst ungur af
slysförum ytra.
Blessuð sé minning þeirra.
Guð verndi minningu Hadda
með þökk fyrir afar góð kynni og
samskipti gegnum árin.
Samúðarkveðjur sendum við
fjölskyldu og vinum Harðar Guð-
mannssonar frá Skálabrekku.
Fyrir hönd fjölskyldunnar frá
Nesjavöllum,
Ómar G. Jónsson.
Svo viðkvæmt er lífið
sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim
lögum
að beygja sig undir þann alls-
herjardóm
Jón B. Sæmundsson
✝ Jón B. Sæ-mundsson
fæddist 17. mars
1954. Hann lést 8.
nóvember 2016.
Útför Jóns fór
fram 17. nóvember
2016.
sem ævina telur í
dögum.
Við áttum hér saman
svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur
úr minni.
Og nú ertu genginn á
guðanna fund
það geislar af
minningu þinni.
(Friðrik
Steingrímsson.)
Þín mamma.