Fréttatíminn - 18.03.2016, Blaðsíða 28

HEKLA · Laugavegi 170-174 · Reykjavík · sími 590 5000 · hekla.is · umboðsmenn um land allt:
Höldur Akureyri · Bílasala Selfoss · Bílás Akranesi · HEKLA Reykjanesbæ · Heklusalurinn Ísafirði
www.volkswagen.is
Transporter hefur fylgt kynslóðum af
fólki sem hefur þurft á traustum og
áreiðanlegum vinnuþjarki að halda sem
leysir krefjandi og fjölbreytt verkefni.
Hann er framhjóladrifinn með fullkominni
stöðugleikastýringu og spólvörn en er
einnig í boði með fjórhjóladrifi og sjö
þrepa sjálfskiptingu.

Nýr Volkswagen Transporter
kostar frá
4.590.000 kr.
(3.701.613 kr. án vsk)
Byggir á traustum grunni
www.volkswagen.is
AtvinnubílarHEKLA býður gott úrval atvinnubíla og góða þjónustu.
Nýr Volkswagen Transporter
mamma var í vondri fjárhags-
stöðu og ég vildi gera mitt besta,
bjarga einhverju eins og krakkar
gera og fullvissa hana um að þetta
væri í lagi.“
Ritzkex í kvöldmat
Stefanía veltir fyrir sér hvort
magavandræðin og meltingartrufl-
anirnar sem hún er að kljást við í
dag séu afleiðingar af fæðunni eða
fæðuleysi sínu í bernsku. Stefanía
er með handónýtan maga og þarf
að vera á glúteinlausu sérfæði til
þess að halda kerfinu gangandi.
„Ég var alltaf með magaverk sem
krakki. Svo ágerðist þetta með
aldrinum og það er ekki skrýtið að
maður sé alltaf þreyttur og lúinn
ef maður nærist ekki almennilega.
En það er alveg vitað að mataróör-
yggi hefur áhrif á börn. Það veldur
streitu og fyrir mér er það óþarfa
þjáning í heimi ofgnóttar. Það
vantaði oft mat á mínu bernsku-
heimili og maður bara reddaði sér
og fór inn í skáp og fann ritzkex,
það var kannski dálítið sorglegur
kvöldmatur. Og ef ég fann eitthvað
til þess að elda þá eldaði ég mat
handa mér.“ Móðurafi Stefaníu
kom stundum við hjá þeim og
færði fjölskyldunni frosið súpu-
kjöt sem varð ólseigt hjá Stefaníu
en hún kunni ekki að elda kjöt,
aðeins tólf ára gömul. En Stefaníu
þótti vænt um hugulsemi afans.
Notuð föt
„Ég fékk gefins föt frá öðrum
þegar eitthvað var orðið of lítið,
frá frændum og frænkum eða ein-
hverjum í hverfinu. Var það ekki
svoleiðis hjá öllum, voru ekki allir
í notuðum fötum á þessum tíma?“
spyr Stefanía. „Ég man að ég
keypti mér föt fyrir fermingarpen-
ingana og ég notaði þau föt lengi.“
Án þess að hafa velt því sérstak-
lega fyrir sér hélt Stefanía að fyrir-
komulagið væri svona hjá flestum,
að allir gengju í notuðum fötum af
nágrönnum eða ættingjum sínum
og ekkert væri athugavert við það.
Bróðir Stefaníu fékk gefins notað
bleikt hjól, fór á því um hverfið og
var strítt fyrir, en hann kippti sér
ekki upp við það, hann bara hjól-
aði af öllum sínum kröftum.
Fínna heima hjá öðrum
Stefanía einangraðist félags-
lega og henni fannst heimilið
sitt vera ljótt og fráhrindandi.
Hún reyndi að þrífa heimilið sem
henni fannst alltaf svo skítugt og
frábrugðið öðrum heimilum sem
hún þekkti til þar sem fólk safnaði
í kringum sig munum og mublum.
Þegar unglingsárin tóku við fór
henni að líða verr, bæði félags-
lega og líkamlega. „Fermingin, oj
bara, ég fermdist bara af því að
ég vildi ekki verða fyrir óþæg-
indum. Samfélagsfræðikenn-
arinn spurði hverjir ætluðu að
fermast og allir réttu upp hönd,
nema ég. Og þau spurðu hvort
ég ætlaði ekki að fermast. Og ég
ákvað þá að gera það til þess að
verða ekki fyrir einelti. Það var
reyndar engin myndataka. Sumir
leigja sal, það var ekki hjá mér,
kjóllinn var á „budget“. Mér var
reyndar alveg sama, ég var ekkert
pirruð út í mömmu. Við vorum í
þessu saman. Mér fannst kannski
svolítið leiðinlegt að fara ekki í
myndatöku. Það eiga allir myndir
úr fermingunni sinni.“
Reyrði um sig til að lina bakverki
Upp úr 13 ára aldri byrjaði Stefanía
að finna fyrir miklum verkjum og
svefntruflunum. Hún fór til læknis
þegar hún var 15 ára en það var
ekkert gert. Henni var illt í bakinu
og heima fann hún gamalt teygju-
bindi sem hún reyrði um líkamann
sem hjálpaði til og linaði þjáning-
arnar.
„Ég varð ekki vör við að neinn
væri að spyrja neitt. En þegar ég
var í níunda eða tíunda bekk þá
fréttist að ég var að mæta mjög
illa í skólann og ég var send til
skólasálfræðings sem var þar í ein-
hverju afleysingarstarfi. Það eina
sem ég fékk út úr því viðtali var að
mamma mín væri að brjóta lög ef
ég mætti ekki í skólann og að hún
gæti átt yfir höfði sér fangelsisvist.
Mér fannst þetta virkilega ljótt
og sýna mikla vanþekkingu, það
eru allskonar erfiðleikar sem geta
komið upp. Ég var ekki með neina
unglingaveiki og það var ekki eins
og ég nennti ekki í skólann. Mér
finnst þetta ennþá mjög skrýtið
að það hafi enginn almennilega
boðist til að hjálpa okkur, en hins-
vegar fær maður á sig einhvern
dóm og var hótað. Annaðhvort
mætir þú eða það verður hringt í
barnaverndaryfirvöld! Það breytti
engu að hóta svona, það breytti
ekki mínum aðstæðum, það
breytti ekki álaginu, mér leið ekki
betur, mér leið bara verr.“
Fegin að hafa ekki lent í kerfinu
„Mamma sendi mig til sálfræð-
ings sem spurði mig hvort ég vildi
vera hjá mömmu minni eða fara
í fóstur. Ég svaraði því að ég vildi
vera hjá mömmu minni af því
að ég vildi ekki að hún væri ein í
þessu. Og þegar ég lít til baka þá
er ég rosalega fegin að ég hafi ekki
verið tekin af mömmu minni.“
Stefanía segir að börn sem fóru í
fóstur hafi oft orðið fórnarlömb
ofbeldis. „Núna kemur hvert málið
á fætur öðru fram í dagsljósið þar
Stefanía stundar ekki það
sem hún kallar „socioecono-
mic“ líf. Hún er utanvelta
og finnst hún ekki tilheyra
þegar hún er stödd í hópi
fólks sem ræðir sín á milli
um utanlandsferðir eða
dótið sem það kaupir sér.
Ég flutti að
heiman þegar
ég var 16 ára, af
því að ég vildi
ekki vera byrði
á móður minni
lengur.
28 | fréttatíminn | Helgin 18. mars–20. mars 2016