Fréttatíminn

Tölublað

Fréttatíminn - 18.03.2016, Blaðsíða 26

Fréttatíminn - 18.03.2016, Blaðsíða 26
Óðalsostur hefur verið á borðum landsmanna frá árinu 1972. Fyrirmynd hans er Jarlsberg, frægasti ostur Norðmanna. Óðalsostur er mildur með örlítinn möndlukeim og skarpa, sæta, grösuga tóna. Frábær á morgunverðarborðið, hádegishlaðborð eða bara einn og sér. www.odalsostar.is ÓÐALSOSTUR TIGNARLEGUR Stefanía María Arnardóttir er 28 ára gömul kona í Reykjavík sem stundar nám við HÍ og HA. Þrátt fyrir heilsubrest, sem má rekja til fátæktar og álags í bernsku, ætlar Stefanía ekki að láta það hafa áhrif á námsárangur sinn. Alda Lóa Leifsdóttir aldaloa@frettatiminn.is Þegar Stefanía María Arnardóttir lýsti leiðinni heim til sín, þá var það einhvern veginn svona: „Þú kemur að tveimur húsum, annað er glæný blokk og hitt er ómerki- legt hús, ég er í ómerkilega hús- inu.“ Í bernsku var Stefanía vanrækt af foreldrum sínum sem gátu ein- faldlega ekki betur. Stefanía bjó við fjárhagslegt óöryggi og veik- indi móður sinnar og þróaði með sér tengslarof, félagsfælni og kvíða en slæmt heilsufar sitt í dag rekur hún til bágra aðstæðna í bernsku. „Ég var bara óheppin,“ segir hún og bætir við; „Foreldrar mínir eru gott fólk, en ég vissi alltaf að mamma væri eitthvað öðruvísi og að ég væri öðruvísi. Hvort það voru veikindin eða fátæktin gat ég ekki greint.“ Stefanía vill meina að þær mæðgur séu báðar á einhverf- urófi, eins og fleiri í fjölskyldunni. Ég veit ekki hvort að ég hafi gert mér vitsmunalega grein fyrir því, en ég vissi bara að ég var eitt- hvað verri. Ekki það að ég sé slæm manneskja, ég vissi bara að ég væri minna virði.“ Stefanía og bræður hennar tveir, en hún er á milli þeirra í aldri, bjuggu hjá móður sinni í út- hverfi borgarinnar. Pabbi þeirra var mikið fjarverandi og skildu foreldrar hennar að lokum þegar hún nálgaðist unglingsárin. Fjöl- skyldan var félagslega einangruð og var á löngu tímabili ofsótt af veikum manni úr föðurfjölskyld- unni sem hafði sín áhrif á heimilis- lífið. Móðir Stefaníu var þunglynd og örugglega með ómeðhöndlaða áfallastreituröskun og fékk enga aðstoð, nema síður væri. Lífið var yfirþyrmandi og heimilishaldið og barnauppeldi óyfirstíganlegt verk- efni. Allt sem hét siðir eða fastir þættir í heimilishaldinu, eins og matmálstímar eða að halda upp á afmæli, gufaði einfaldlega upp. Milli systkinanna og móðurinnar voru lítil samskipti, þau deildu að- eins húsnæði en annars sá Stefanía sjálf um þarfir sínar frá unga aldri. „Ég veit ekki einu sinni hvar allir voru, ég man bara að ég var þarna en hvað aðrir voru að gera, ég veit það ekki. Ég gerði allt sjálf, eldaði og bakaði, lærði heima, þvoði af mér og kom mér í skólann, vissu- lega varð ég þrautseig af þessu. Þegar maður er krakki þá reynir maður að láta hlutina ganga. Mamma var svo þreytt og fjarlæg. Hana vantaði stuðning og hjálp sem hún ekki fékk sem orsakaði að ég gat ekki tengst henni eins og hún og við hefðum viljað.“ Ég skal borga, mamma! Án þess að gera sér nákvæmlega grein fyrir því hvað væri að þá hafði Stefanía áhyggjur af fjár- Fátækt Það er ekki bara skömmin sem vill fela fátæktina í samfélaginu heldur ríkir hagsmunir líka. Við erum sannfærð um að fátæktin sé ekki samfélagslegt mein heldur sök hins fátæka. Fréttatíminn heldur áfram að skoða líf og veröld hinna fátæku. Ég var bara óheppin hagsstöðu móður sinnar. Það fyrsta sem barn hugsar er hvað hef ég gert sem orsakar þetta ástand? Til dæmis þegar hún var átta og níu ára þá velti hún því fyrir sér hvort ástandið myndi batna ef hún borð- aði minna eða kannski ef hún hætti í tómstundum. „Ég ákvað sjálf að hætta í frjálsum, ég sagði „mamma, ég er hætt í frjálsum!“ Og mamma svaraði bara; „ókei.“ Þetta var þegar ég var níu ára og strax þá vildi ég ekki að mamma væri að borga neitt fyrir mig. Ég fékk lánað trompet í skólanum í heilan mánuð og langaði ógeðslega til þess að fara í trompet- tíma í framhaldinu og læra að spila á hljóðfærið. Ég man að þá sagði ég við mömmu að ég skyldi borga hljóðfæranámið sjálf. Mamma fattaði ekki neitt og spurði ekkert frekar út í þetta og auðvitað gat ég ekki borgað, ég átti enga peninga níu ára gömul. Ég vissi bara að Stefanía hefur alltaf átt dýr og segist ekki geta lifað án þeirra. Hún fékk Border Collie hvolpinn Fjólu fyrir hálfu ári, sem er ofurhress og þarf mikla athygli. Myndir | Alda Lóa 26 | fréttatíminn | Helgin 18. mars–20. mars 2016
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Fréttatíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttatíminn
https://timarit.is/publication/944

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.