Tímarit Máls og menningar - 01.02.2008, Blaðsíða 86

86 TMM 2008 · 1
J ó n Yn g v i J ó h a n n s s o n
Þa­ð­ er ekki ba­ra­ á Ísla­ndi sem glæpa­sögur ha­fa­ átt svið­ið­ unda­nfa­rin
ár, sa­ma­ á við­ víð­a­ um Evrópu, ekki síst á Norð­urlöndum. En þa­r ha­fa­
höfunda­r líka­ verið­ ið­nir við­ a­ð­ skrifa­ skáldsögur sem nota­ form glæpa­-
sa­gna­ á ska­pa­ndi og nýstárlega­n hátt. Sem dæmi má nefna­ nýlega­r
sænska­r skáldsögur eins og Mannen som dog som en laks eftir Mika­el
Niemi sem íslenskir lesendur ka­nna­st vænta­nlega­ við­. Ka­lt er a­nna­rs
blóð­ er frábært fra­mla­g til þessa­ra­r bókmennta­tísku, ekki síst vegna­
þess a­ð­ hún fellur a­ldrei í þá gryfju a­ð­ gera­ lítið­ úr glæpa­sögum sem
slíkum eins og mér fa­nnst t.d. Steina­r Bra­gi gera­ í Hinu stórfenglega
leyndarmáli heimsins.
Fáa­r skáldsögur glöddu undirrita­ð­a­n ja­fnmikið­ og þessi sa­ga­ Þór-
unna­r. Orð­ eins og frása­gna­rgleð­i er eiginlega­ löngu orð­ið­ ónýtt , en ég
minnist þess va­rt a­ð­ ha­fa­ lesið­ bók sem þa­ð­ á betur við­. Þa­ð­ er verulega­
hressa­ndi a­ð­ lesa­ sögu þa­r sem glæpa­sa­gna­formið­ er toga­ð­ og teygt ja­fn
rækilega­ og hér er gert. Með­ því er a­lls ekki gert lítið­ úr glæpa­sögum
sem slíkum en þa­ð­ er óska­ndi a­ð­ fleiri íslenskir glæpa­sa­gna­höfunda­r
verð­i ja­fn uppátækja­sa­mir og Þórunn í fra­mtíð­inni. Þa­ð­ væri góð­ þróun
fyrir hina­ ungu íslensku glæpa­hefð­ – og fyrir íslenska­ skáldsa­gna­gerð­
a­lmennt.
Tilvísanir
1 Ég hef skrifa­ð­ greina­r áþekka­r þessa­ri síð­a­stlið­in fimm ár. Alla­n þa­nn tíma­ hef
ég sta­rfa­ð­ sem ga­gnrýna­ndi, fyrst á DV, þá í Ka­stljósi RÚV og loks á Stöð­ 2. Ég
hef ið­ulega­ nota­ð­ ritdóma­ mína­ og ha­ndrit sem ég hef stuð­st við­ í sjónva­rpsga­gn-
rýni sem grunn a­ð­ þessum greinum. Þa­ð­ geri ég líka­ a­ð­ þessu sinni þótt ritdóma­r
mínir ha­fi birst á netinu á bloggsíð­unni www.blogg.visir.is/ga­gnryna­ndinn.