Lystræninginn - 01.04.1978, Page 22

Olafur Ormsson
PRÓFKJÖR
i
- Fröken, viltu gjöra svo vel að koma með rjóma-
tertu.
Það var Ragnar Sigurðsson sem þannig ávarp-
aði nýja afgreiðslustúlku á Hressingarskálanum í
Reykjavík. Ragnar Sigurðsson sölumaður bifvéla-
varahluta. Hann hafði það fyrir venju að fá sér
kaíFisopa svotil daglega á Hressingarskálanum
ásamt nokkrum kunningjum. Þeir höfðu myndað
umræðuhóp sem ræddi helstu vandamál dagsins
yfir rjúkandi kaffibollum, tertum eða vöfflum.
Einn haustdag sat Ragnar einn við borð í horni
hússins. Kunningjarnir höíðu afeinhverjum ástæð-
um ekki mætt til að tjá sig um það sem efst var á
baugi; prófkjörin og framboð til Alþingis. Ragnar
var nýkominn frá hárskera, klipptur og vel til fara í
dökkbláum röndóttum Kórónafötum frá Herra-
húsinu og með ljóst bindi frá Lexa. Hann hafði
kveikt í London Dock’s vindli.
Afgreiðslustúlkan kom að borðinu með rjóma-
tertu á diski og kaffi í könnu.
- Fröken veistu hver ég er? Veistu hvað ég heiti?
spurði Ragnar.
- Nei, hvernig ætti ég að vita það? svaraði
afgreiðslustúlkan undrandi.
- Nei ekki enn elskan. Eg verð á hvers manns
vörum eftir einsog hálfan mánuð. Eg heiti Ragnar
Sigurðsson og er að fara í prófkjör til Alþingis. Ætla
að verða alþingismaður fyrir Sjálfstæðisflokkinn og
síðar ráðherra. Eg stefni hátt, finnst þér ekki?
Afgreiðslustúlkan horfði með furðusvip á fyrir-
bærið, lagði síðan diskinn með rjómatertunni á
borðið og spurði Ragnar hvort hann vildi borga
strax eða síðar.
- Ekkert liggur á. Eg sendi þér ávísun frá
Alþingishúsinu, svarar Ragnar brosandi.
- Nei fyrirgefðu, ég borga um leið og ég yfirgef
staðinn. Hvað annað? Ragnar hafði breitt úr
sunnudagsblaði Morgunblaðsins fyrir framan sig.
Hann tók upp penna og skrifaði í litla minnisbók
verð á nokkrum fasteignum á Arnarnesi og í Mos-
fellssveit. Fletti, las um nýjasta framhjáhald Doris
Day, las leiðarann og hið margumtala Reykja-
víkurbréf þeirra Matthíasar og Styrmis sem að
þessu sinni íjallaði um lýðræði prófkjörsins. Ragnar
las bréfið einsog spennandi reyfara. Það fjallaði um
málefni sem hafði ekki látið hann í friði undan-
farnar vikur, hvorki í svefni né vöku, ekki síðan
hann las augfýsingu í blaðinu sem hljóðaði þannig:
Auglýst er eftir framboðum til prófkjörs. Próf-
kjör um val frambjóðenda á lista Sjálfstæðis-
flokksins í Reykjavík í næstu Alþingiskosningum
fer fram dagana 19., 20. og 21. nóvember næst-
komandi.
Ragnar hafði klippt auglýsinguna útúr blaðinu
og fest hana uppá vegg við skrifborðið sitt á
vinnustað við hliðina á myndunum af uppáhalds-
hetjum sínum í samtímanum: Jóni Sólnes, Alberti
Guðmundssyni og Aróni Guðbrandssyni.
Ragnar hóf að tjá sig með Parkerpennanum.
Krotaði á servéttu á borðinu: Hér með tilkynnist
formanni prófkjörsnefndar Snorra Þór Guðmunds-
syni, stórkaupmanni, að undirritaður, frcendi jnnn,
Ragnar Sigurðsson, sölumaður bifvélavarahluta,
til heimilis að Hraunbæ 96, er þátttakandi í próf-
kjöri Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík vegna fyrir-
hugaðra alþingiskosninga.
Virðingarfyllst,
þinn frændi Ragnar Sigurðsson.
Lengi hafði Ragnar dreymt um að vera í sviðs-
ljósinu, dreymt um skjótan frama, áhrif og völd.
Hann var orðinn leiður á sölumennskunni, taldi
hana ekki lengur spennandi verkefni og því síður
þroskandi fyrir ungan mann á uppleið, haíði
einmitt bundið vonir sínar við frama í stjórn-
málum. Varla ætti hann að skorta meðmælendur
til prófkjörsins. Hann hafði verið fiokksmaður frá
barnæsku, fengið flokksskírteinið í gjöf frá frænda
sínum á fermingardaginn fyrir umþaðbil tuttugu
árum. Faðir hans sagði einmitt við það tækifæri að
skírteinið væri lykillinn að farsæld í lífinu enda var
gamli maðurinn trúr sínum flokki meðan hann
lifði. Allt hans fólk, frændur og frænkur, móðurætt
sem föðurætt fylgdi flokknum að málum. Sjálfur
haíði Ragnar valist til trúnaðarstarfa fyrir flokk-
inn. Setið í stjórn Heimdallar strax og hann hafði
aldur til og síðar í ýmsum nefndum: gatnamála-
nefnd borgarinnar, húsfriðunarnefnd, sorpeyðing-
arnefnd; hann mundi hreinlega ekki allar þær
nefndir sem hann hafði setið í.
Ragnar sökkti sér niðurí hugleiðingar um frama
sinn. Það slökknaði í London Dock’s vindlinum og
hann kveikti í að nýju og gleymdi stað og stund.
Alltíeinu hrökk hann við. Blaðsölustrákur stóð við
borðið og bauð honum Dagblaðið til kaups.
- Já, já, já, ég skal kaupa af þér Dagblaðið góði
minn, með ánægju.
Ragnar rétti drengnum fimmhundruðkróna-
seðil og bað hann að eiga afganginn. Blaðið kostaði
níutíukrónur.
- Mundu eftir mér þegar þú færð kosningarétt
væni minn. Mundu að ég heiti Ragnar Sigurðsson
þegar þú gengur í fyrsta sinni að kjörborðinu.
Blaðsöludrengurinn sagðist ætla að reyna að
muna nafnið en spurði um leið í hvaða flokki
Ragnar væri.
22