Lystræninginn - 01.04.1978, Side 26

annað skipti hann máli. Hann brúkaði kjaft við
Ragnar, sagðist ekki lengur vera sjálfstæðismaður,
hann væri alkahólisti og stoltur af því hlutskipti
sínu, auk þess hataði hann öll prófkjör sem
bindindismenn stæðu að tilað lífga uppá tilveru
sína. Hann sagðist gefa Ragnarisvefnbekkinnsinn,
vasataflið, frímerkjasafnið, úrið og Mánudags-
blaðið frá upphafi ef hann kæmi með áfengi strax.
Afengi væri lífsins drykkur! Kandídatinn í próf-
kjörinu hrökklaðist útúr kvistherbergi frænda síns í
Þingholtunum og var ekkert að hafa fyrir því að
kveðja.
Ragnar tók að vanrækja vinnuna, hafði ekki
lengur nokkurn minnsta áhuga á sölu varahlutaog
hjólbarða. Ragnar og náinn vinur hans á vinnu-
stað neyttu allra bragða til að sannfæra vinnu-
félagana um nauðsyn þess að styðja framboð
Ragnars. Vinurinn kvað Ragnar vera einn af
hinum útvöldu, ætlað forystuhlutverk meðal þjóð-
arinnar. Ragnar gæti rakið ættir sínar til Jóns
Sigurðssonar forseta og alnafna hans á Tímanum,
ritstjórnarfulltrúans, stolti ungra stjórnmála-
manna. Mjög sterkar líkur væru einnig á að
Ragnar væri skyldur Vilmundi Gylfasyni í móður-
ætt. Ragnar ræddi í síma fyrirtækisins um próf-
kjörið og þátttöku sína. Stúlkurnar á skiptiborð-
inu kvörtuðu mjög undan því að viðskiptavinir
næðu ekki sambandi, það væri stöðugt á tali,
Ragnar notaði símann í eigin þágu. Þar varðengin
breyting á. Ragnar hélt uppteknum hætti uns hann
fékk orðsendingu frá forstjóranum: Ragnari Sig-
urðssyni væri hér með sagt upp störfum sem sölu-
manni með viku fyrirvara. Forstjórinn kallaði á
Ragnar til viðtals á skrifstofu sinni og kvað hann
verða að athuga sinn gang, spurði hvort hann væri
virkilega að klikka, hvort próíkjörið væri að gera
hann endanlega vitlausan, sagði það sitt álit að
Ragnar væri ekki sami maður og áður, bað hann
um að fara varlega að minnstakosti væri hann ekki
orðinn sá maður sem þjóðin fylkti sér um. Ragnar
hló að þessum athugasemdum forstjórans, kvað
þær fíflalæti, sagði forstjórann varla með réttu ráði
að segja sér upp, fyrirtækið kæmist ekki af án hans
til lengdar, kvað það Ijóst að forstjóranum bæri að
skammast sín.
Ragnar var rekinn á dyr með þeim ummælum
að hann væri fífl sem ætti stutt eftir inná Klepp.
Ragnar lét það ekki á sig fá, varð kaldari og
ákveðnari, ekkert skyldi stöðva framavonir hans,
kastaði sér að fullu útí baráttuna, lagði allt undir.
Það skipti hann engu máli þóað hann hefði ekki
atvinnu Iengur. Hvaða máli skipti það? Hann var á
leið uppá tindinn til hinna æðstu metorða.
Fljótlega eftir að Ragnari var sagt upp störfum
sem sölumanni gerði hann heimili sitt að miðstöð
kosningabaráttunnar, pantaði tvo nýja síma, keypti
rándýrt skrifborð og lét innrétta bar í stofunni
þarsem Guðríður sá um veitingar, blandaði í glös.
Hún klæddist sérstökum búningi, stuttu þröngu
pilsi sem náði niður á mið læri og hvítri gegnsærri
skyrtu sem opinberaði vel þrýstin brjóstin. Birgðir
af áfengi, smurðu brauði, öli og tóbaki voru fluttar
á heimilið að Hraunbæ 96 og öllu umturnað á
skömmum tíma. Straumur vina og stuðnings-
manna sótti Ragnar heim og drykkjuskapur fór að
verða áberandi. Ymsir kunnir menn úr samkvæm-
islífi borgarinnar gerðust ákafir stuðningsmenn
Ragnars enda veitti hann áfengi einsog hver gat í
sig látið. Andstæðingar og mótframbjóðendur í
próíkjörinu báru á Ragnar drykkjuskap og svall
um nætur. Ragnar brást þannig við ásökunum að
hann lét girða blettinn fyrir framan húsið. Girðing-
in var engin smásmíði, tæpir tveir metrar á hæð
gerð af sterkum gildum staurum og vírneti. Kostn-
aðinn greiddi hann vitanlega sjálfur en ýmsir
íbúðareigendur í blokkinni voru hreint ekki á-
nægðir með verkið, mótmæltu en aðhöfðust ekkert
frekar. A framboðsfundi rúmri viku fyrir próf-
kjörið kallaði keppinautur Ragnars hann atvinnu-
leysingja og undraðist að slíkur maður væri kominn
í prófkjör til Alþingis, bað viðstadda að hrópa
húrra fyrir Ragnari Sigurðssyni atvinnuleysingja.
Mótframbjóðandinn hafði ekki fyrr lokið máli sínu
en Ragnar stóð upp, gekk að manninum og lamdi
hann utanundir með krepptum hnefa svo blæddi
úr neðri vör mannsins. Atburðurinn var kærður til
lögregluyfirvalda. Sættir tókust síðar þegar Snorri
Þór blandaði sér í málið. Voru uppi raddir um að
hann hefði hreinlega mútað þeim er varð fyrir
höggi Ragnars.
Stress, spenna og óvissa um árangur í próíkjör-
inu varð þess valdandi að Ragnar tók að smakka
áfengi meira eða minna daglega, varð uppstökkur,
skapstirður og kjaftfor. Sakaði bankagjaldkerann
sem veitti kosningaskrifstofunni forstöðu um að
hafa gert tilraun til að nauðga eiginkonu sinni
Guðríði Glúmsdóttur og það oftar en einu sinni og
jafnvel um að hafa komið fram vilja sínum. Sann-
leikurinn var þó sá að Guðríður var oftast drukkin
við heimilisbarinn og hafði ekkert við það að
athuga þótt bankagjaldkerinn gerðist áleitinn við
hana eða aðrir karlmenn úr hópi stuðningsmanna
Ragnars. Sólarhring fyrir prófkjörið var efnt til
mikillar veislu að Hraunbæ 96. Ragnar dró framúr
geymslu stórt jólatré, skreytti það jólaskrauti og
bankagjaldkerinn klæddist jólasveinabúningi. Það
voru jól á heimilinu í nóvembermánuði og við-
staddir fengu gjafir: bækur, hljómplötur, sokka,
skyrtur, nærföt og litmyndir af Ragnari. Vín var
óspart veitt og mikil gleði ríkti. Hávaðinn frá
samkvæminu barst yfirí næstu íbúðir, það var
enginn svefnfriður í hverfinu vegna drykkjuláta á
heimili Ragnars. Plötuspilari á fullu og drykkju-
söngvar röskuðu svefnró manna. Það var hringt til
næstu lögreglustöðvar úr íbúðarblokkunum og
tveir lögreglubílar voru sendir að Hraunbæ 96 til
að stöðva samkvæmið. Lögreglumenn vopnaðir
kylfum hlupu útúr bílunum þegar komið var að
26