Lystræninginn - 01.04.1978, Qupperneq 27

húsinu en um leið var hraðsuðukatli grýtt gegnum
stofugluggann og lenti hann á framrúðu annars
lögreglubílsins. Bankagjaldkerinn hrópaði innúr
húsinu.
- Mikið helvíti var ég hittinn krakkar, hikk, ég
skaut niður bílinn hans Olafs Jóhannessonar.
Lögreglumenn gengu að húsinu og knúðu dyra
hjá Ragnari Sigurðssyni. Ragnar kom til dyra
allsnakinn, með stórt dökkblátt glóðarauga og hóf
að syngja.
- Jólasveinar einn og átta, ofan komu af fjöll-
unum. I fyrrakvöld þeir fóru að hátta og fundu
hann Ragnar Sigurðsson og fóru með hann á
Alþingi. Velkomnir jólasveinar! Hvað er að frétta
affjöllunum, eruð þið með nafnskírteini, hingaðfer
enginn inn án þess að sýna nafnskírteini, er grýla
ekki dauð, gafst hún ekki upp greyið?
- Komdu þér innfyrir góði og farðu í einhver föt,
svaraði fyrirliði hópsins.
- Ekki fyrren þið lofið að greiða mér atkvæði í
prófkjörinu á morgun.
- Það verður varla mikið úr þátttöku þinni í
prófkjöri í þessu ástandi, svaraði flokkstjóri lög-
reglunnar.
Ragnar slagaði inní stofuna með lögregluna á
eftir sér. Að skömmum tíma liðnum hafði lögregl-
an með sér úr húsinu eina tíu veislugesti, fáklædd-
ar konur og karla illa til reika vegna drykkju og
slagsmála. Nokkrir veislugesta flúðu inní eldhúsið
og hófu þaðan varnaraðgerðir, settu ískapinn og
eldavélina fyrir dyrnar. Lögreglan greip þá til þess
ráðs að henda táragassprengju gegnum eldhús-
gluggann en um leið og þeir brutu rúðuna fengu
þeir eldhúsborðið í fangið og fylgdu stólar á eftir.
Þrír lögreglumenn lágu slasaðir í valnum en einn
hljóp að öðrum bílnum og bað um liðsauka, lét þess
getið að þeir réðu ekkert við veislugesti próf-
kjörskandídatsins Ragnars Sigurðssonar. Lögreglu-
maðurinn hafði varla fyrr lokið máli sínu en
Ragnar greip af honum hljóðnemann og bað þá
niðri á stöð að sýna stillingu, þeir ættu að vita að
Ragnar Sigurðsson væri að skemmta sjálfum sér og
stuðningsfólki sínu. Það væri komið að lokum
erfiðrar baráttu og hann hefði fullan rétt tilþessað
lyfta sér svolítið upp, kvað heimsókn lögreglunnar
minna sig á ástandið í Austur-Evrópu undir oki
kommúnismans. Ragnar hótaði því gegnum tal-
stöðina að kæra þessa heimsókn ef liðið hyrfl ekki á
brott þegar í stað. Eitt af grundvallaratriðum lýð-
ræðisþjóðfélagsins væri frelsi einstaklingsins, fagn-
aðurinn væri einstaklingsframtakið í sinni ágæt-
ustu mynd.
En Ragnar talaði fyrir daufum eyrum og meðan
hann hélt á hljóðnemanum kom þriðji bíllinn að
húsinu. Hann flúði inní húsið og læsti útidyrunum.
Nýr flokkur lögreglumanna braut upp dyrnar en
mætti um leið ölóðum hópi veislugesta. Senn logaði
allt í slagsmálum, tveir veislugesta hlupu að ösku-
tunnunum og tíndu uppúr þeim sorp, mjólkur-
hyrnur og áfengisflöskur og fleygðu að lögreglu-
mönnunum. Það var við ofurefli að etja, lögreglan
gekk hart fram með kylfur á lofti og rotuðu allflesta
sem eftir voru úr hópi veislugesta Ragnars.
Það var komið undir morgun prófkjörsdagsins.
Ragnar stóð við glugga í íbúð sinni og horfði á
viðureign lögreglu og þeirra sem eftir stóðu af
veislugestum. Hann opnaði gluggann og kallaði til
lögreglunnar hásri drykkjuröddu.
- Jæja piltar, til hamingju með prófkjörsdaginn
sem runninn er upp. Að kvöldi þessa dags munu
örlög þjóðarinnar verða ráðin og ég, Ragnar
Napóleon Bónaparte Sigurðsson, mun segja upp
öllu lögregluliði og stofna her, koma á herskyldu í
landinu. Má ekki bjóða ykkur innfyrir í dreggj-
arnar piltar?
- Hættu þessu bölvaða kjaftæði og komdu með
okkur niður á stöð, sagði flokksstjórinn.
- Ekki fyrren þið lofið að styðja mig drengir
mínir.
- Alltílagi, við skulum styðja þig, svaraði flokks-
stjórinn.
- Og ég mun leysa ykkur undan því oki að starfa í
lögreglunni, kallaði Ragnar úr glugganum.
Ragnar var leiddur útí lögreglubíl og ekið niður
á stöð. Þar var tekin af honum skýrsla og hann
látinn sofa úr sér vímuna í klefa 202. Hann var
ræstur skömmu eftir miðnætti og færð þau tíðindi
af eiginkonu sinni sem einnig hafði setið inni
einhverntíma nóttina áður að hann heíði hlotið
öruggt sæti á framboðslista Sjálfstæðisflokksins í
komandi alþingiskosningum. Ragnar lét segja sér
tíðindin tvisvar. Þegar hann hafði áttað sig stóð
hann upp af bekknum í klefa 202 og faðmaði
Guðríði Glúmsdóttur að sér. Síðan bað hann um að
mega hringja í frænda sinn Snorra Þór Guðmunds-
son formann prófkjörsnefndar. Hann kvaðst verða
að þakka honum sigurinn sem væri hans verk ekki
síður en Ragnars Sigurðssonar.
Margt breyttist í lífi Ragnars og Guðríðar. Þau
festu kaup á einbýlishúsi á Arnarnesinu. Ragnar
fékk atvinnu sem skrifstofumaður hjá frænda sínum
Snorra Þór. Þau hjónin fóru vestur til Bandaríkj-
anna til meðferðar á Freeport vegna drykkju
vikurnar á undan prófkjörinu og töldu sig hafa
fengið umtalsveðan bata er þau komu að nýju
heim.
Bankagjaldkerinn er veitti kosningaskrifstofu
Ragnars forstöðu ruglaðist, hélt áfram að vera
jólasveinn á Kleppsspítalanum árum saman og
vegna þrálátrar beiðni hans keypti Ragnar handa
honum fullkominn jólasveinabúning og afhenti
honum á fertugsafmæli hans.
L