Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.07.1991, Qupperneq 46

» FRÉTTIR «
3. kafli
Almenn ákvæði
7. gr.
Ráðherra er heimilt að setja reglur
um framkvæmd laga þessara, m.a.
um frágang líka að lokinni krufn-
ingu.
8. gr.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
LÍFFÆRAÍGRÆÐSLUR
ÍSLENDINGA
ígræðslur einstakra líffæra í
íslenska sjúklinga til þessa (1989/
1990) eru sem hér segir:
Nýrnaígrœðslur: Allar ígræðslur
úr nýlátnum hafa verið á vegum
Scandiatransplant utan ein. Það var
árið 1970 sem nýra var í fyrsta sinn
grætt í íslending og var nýrað úr lif-
andi gjafa. í árslok 1989 höfðu sam-
tals 50 nýru verið grædd í 46 sjúkl-
inga. Af þeim voru 35 nýru (70%) úr
nýlátnum en 15 (30%) úr lifandi ætt-
ingjum. Af þessum nýrnaþegum
voru 28 enn á lífi.
Hjarta- og lungnaígrœðslur: Tveir
ungir karlmenn hafa þegið hjarta og
hjarta og lunga. Báðir eru á lífi.
Lifrarígræðslur: Þrír íslenskir
sjúklingar hafa þegið lifur og eru
tveir þeirra á lífi.
Hornhimnuígrœðslur: Igræðsla
hornhimna úr nýlátnum einstakl-
ingum hafa verið framkvæmdar hér á
landi um árabil. Eðli þessara líffæra
er slíkt að þær eru ekki eins háðar
vefjasamræmi og dauðastundu og
aðrar ígræðslur.
Árleg þörf íslendinga
á líffærum til ígræðslu.
Miðað við reynslu Norðurlanda-
þjóðanna væri þörfin sem hér segir:
Hjörtu: 2-3, lifur: 3-4, bris: 1-2 (gæti
breyst), nýru: 10-12. Samkvæmt
okkar eigin reynslu er þörf á 8-10
nýrum á ári.
Samningur við Trygg-
ingastofnun ríkisins
Hjúkrunarfélag íslands og Félag
háskólamenntaðra hjúkrunarfræð-
inga hafa endurnýjað samning við
Tryggingastofnun ríkisins á grund-
velli laga nr. 67/1971 43. gr. með
breytingu frá 1986 sem er eftirfar-
andi: „Sjúkrasamlag skal veita þá
hjálp, sem hér er talin. Hjúkrun í
heimahúsum vegna alvarlegra og
langvinnra sjúkdóma og slysa sam-
kvæmt samningum sem Trygginga-
stofnun ríkisins gerir og reglum er
tryggingaráð setur.“
Fyrsti samningur við Trygginga-
stofnun ríkisins var undirritaður í
júní 1989. Hann var eins konar til-
raunasamningur til eins árs. Sam-
kvæmt honum gátu 10 hjúkrunar-
fræðingar starfað sjálfstætt með
eigin rekstur svipað og sjúkraþjálf-
arar og læknar. Samningurinn var
birtur í 2.-3. tbl. Hjúkrunar 1989.
Það sem er nýtt í þessum samningi er
m.a.:
- Fjöldi hjúkrunarfræðinga sem
mega starfa eykst úr 10 í 20.
- Fjöldi hjúkrunarstofa (mið-
stöðva) eykst úr einni í fimm.
- Notað er hugtakið hjúkrunarálag í
stað hjúkrunarþyngdar.
- Miða skal greiðslur samkvæmt
gjaldskrá við 75% launavísitölu og
25% framfærsluvísitölu í stað
launavísitölu áður.
- Hámarksfjöldi vitjana eykst úr 40
á einum mánuði í 60 að meðaltali.
- Tryggingastofnun ríkisins skal
leggja hverjum hjúkrunarfræðingi
(hámark 20) til kr. 10.000.00 til
kaupa á stofnlager einnota hjálp-
artækja og umbúða, þó aldrei
meira en kr. 40.000.00 til hverrar
hjúkrunarstofu. Endurnýjun á
lager fer fram með umsóknum um
hjálpartæki eftir því sem lög og
reglur tryggingaráðs leyfa.
- Bókun: Samningsaðilar eru sam-
mála um að samningur þessi nái
einnig til hjúkrunarfræðinga sem
starfa að heimahlynningu, hvort
heldur er á vegum Heimahlynn-
ingar Krabbameinsfélgas íslands
eð annarra aðila (innifaldir í heild-
artölunni 20).
Samningurinn gildir frá 1. mars
1991 til 29. febrúar 1992.
HJÚKRUNARFRÆÐINGAR
muniö aö tilkynna aösetursskipti
Það er erfitt að vera kona . . .
hún á að hugsa eins og karlmaður
hegða sér eins og dama,
líta út eins og ung stúlka,
og vinna eins og hestur . . .
42 HJÚKRUN 2/9i - 67. árgangur