Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1992, Qupperneq 7

» FAGMÁL «
sjúkdóma, en sjúkdómur getur
umbreytt lífi fólks, kennt því hvað
skiptir máli í þessu lífi og hvað ekki.
Bandarískur hjúkrunarnemi sem
lá fyrir dauðanum skrifaði til starfs-
fólksins á deildinni: „Ég veit þið
eruð öryggislaus, vitið ekki hvað þið
eigið að segja eða gera. En reynið að
trúa mér, efþið berið umhyggju fyrir
sjúklingunum, þá getið þið ekki farið
rangtað. Viðurkenniðbaraaðykkur
sé ekki sama um þá. Það er í rauninni
það sem við sækjumst eftir. Við
spyrjum kannski: Af hverju? og
hvers vegna? en við væntum í raun-
inni ekki neinna svara. Hlaupið ekki
burt . . . bíðið. Pað eina sem mig
langar að vita er að það sé einhver til
að halda í höndina á mér þegar ég.
þarf þess með. Ég er hrædd . . . það
er svo margt sem ég vildi óska að við
gastum taiað um. Það mundi alls ekki
tefja ykkur mjög lengi. Ef við gætum
bara verið einlæg, ef við gætum öll
viðurkennt að við erum hrædd og
snert hvert annað. Ef þið berið í
rauninni umhyggju fyrir sjúklingun-
um, munduð þið þá glata svo miklu
af ykkar dýrmæta starfsheiðri þótt
eitthvert ykkar gréti jafnvel með
mér? Bara eins og tvær manneskjur.
Þá yrði kannski ekki jafn erfitt að
deyja . . . á sjúkrahúsi . . . meðal
vina.“ (Bernie Siegel).
Hver sá sem hjúkrað hefur dauð-
vona sjúklingi hlýtur að hafa spurt
sjálfan sig: Hvernig myndi ég bregð-
ast við í hans sporum? Er ég sjálfur
undir það búinn að sætta mig við
dauðann, þegar sú stund kemur?
Svari hver fyrir sig.
Mín skoðun er sú að sé maður
sjálfur vel undirbúinn og hafi hug-
leitt sína dauðastund, staðfastur í
þeirri trú að líf sé að loknu þessu lífi,
þá geti maður haft nokkurn styrk að
gefa hinum deyjandi og aðstand-
endum hans.
Lokaorð
Mér verður æ betur ljóst að eftir
því sem við reynum að þroska okkur
sjálf, mennta okkur í hinum víðasta
skilningi, þeim mun betur gengur
okkur að hjúkra, lækna og lina þján-
ingar meðbræðra okkar. Takmark
okkar ætti að vera að tileinka okkur
kærleikann, sem aldrei fellur úr
gildi.
Boðskapurinn um kærleikann er
ekki nýr af nálinni, en veröldin ber
því vitni, dag hvern, hversu grátlega
seint okkur mönnum gengur að
tileinka okkur þann kærleika, sem
breiðir yfir allt, vonar allt og umber
allt.
Höfundur er hjúkrunarfrceðingur á
krabbameinslcekningadeild (11-E) Land-
spítala.
HEIMILDIR
Benner, P. og Wrubel, J. (1989): The
Primacy of Caring: Stress and coping in
health and illness. Menlo Park, CA:
Addison - Wesley.
Gordon, Thomas (1987): Samskipti for-
eldra og barna. Almenna bókafélagið.
Siegel, Bernie (ísl. 1990): Kœrleikur,
lœkningar, kraftaverk. Forlagið.
Siegel, Bernie (ísl. 1990): Friður, kcer-
leikur, lcekning. Forlagið.
Sigríður Halldórsdóttir: Gefandi ogskað-
andi samskipti. Uppeldi, 3. tbl. 4. árg.
1991.
Simonton og Creighton (1982): At blive
rask igen. Borgen, Kóbenhavn.
EGGJABAKKADÝNAN
- HIN EINA OG SANNA
Eggjabakka
dýnur eru yfirdýn
ur sem baeta til muna
eiginleika flestra rúma séu
þær rétt notaðar. Þær eru notað-
ar á heilbrigðisstofnunum og fjölmörg
um heimilum um land allt með frábærum
árangri. Eggjabakkadýnurnar frá Lystadún
Snæland loftræsta, verma og mýkja og hafa einstak-
lega góða fjöðrunareiginleika. í þeim er 35 kg/m3 svampur
(hvítur), sem er opinn og heldur vel fjöðrun sinni.
Notkun: Til að eggjabakkadýnur þjóni tilgangi sínum þurfa þær að
uppfylla ákveðnar kröfur um stífleika, þykkt og endingu. Dýnan frá
Lystadún - Snæland gerir einmitt það - og gott betur. Lítið við og
kynnið ykkur kosti hennar - eða fáið lánsdýnu með heim. Framleiðum
auk þess svampdýnur og latexdýnur í mörgum stífleikum og skv. máli.
- Stuðningspúði skv. sniði. - Æfingadýnur. - Pullur og púða.
- Lagfærum og klæðum gamlar dýnur og púða.
LYSTADUN-SNÆLAND hf
Skútuvogill 124 Reykjavík Sími 91-814655
Sendum í póstkröfu um land allt
HJÚKRUN '/92 - 68. árgangur 7