Stjórnmálatímarit - 01.01.1884, Qupperneq 17

Gagnsemi banka.
17.
handa milli í þessari borgunarathöfn. Taki liann víxil
upp 1 skuldina, krefr bankari lians inn pað, er víxill bljóð-
ar uppá, og taki liann móti fölsuðum borgunar-eyri, þá er
það ábyrgð bankara eins.
7.
Hver sem við bauka skiftir, sparar sér alla fyrir-
liöfn fyrir innkröfu þeirra víxla og ávísana, er skifta-
vinir lians liafa gefið lionum uppá sjálfa sig.
Hann leggr bvorttveggja inn lijá bankara sínum, er
síðan sér um innkröfuna. Hann þarf enga ábyggju að
bera fyrir geymslu þessara pappíra, getr verið ugglaus um
að þeim verði stolið frá sér, á ekki í bættu að gleyma
þeim þangað til gjalddagi er liðinn, svo skuldunautr gæti
beitt gjaldbrögðum, ef svo gerðr væri; þarf í engu amstri
að stauda um að senda eftir andvirði þeirra, oft, ef til
vill, langa vegu. Hann þarf ekki eftir öðru að líta en
því, að audvirðið sé rétt innfært í bókum bankara. I þessu
liggr mjög mikill sparnaðr fyrir kaupmenn og aðra, er
mikið bafa um sig og títt verða að hlíta ofannefndum
gjaldmáta.
8.
Loks hefir banki þá miklu þýðingu, að kenna mönn-
um dygðir, breinskiftni og ráðvendni. í viðskiftum við
menn er bann eiginlega sá dómari, sem eigi tjáir að deila
við. Hann gengr fast og beiut eftir um sömdum skilmál-
um. J>etta blýtr að bafa þauáhrif á alla, sem metnaðar
og æru-menn eru, og enda fleiri, að kenna þeirn að temja
sér áreiðanlegleik í peningaviðskiftum. Bankarar líta yfir
höfuð miklu fremr á siðgæði viðskiftamanna sinna en
efnabag. peir láta sér einkum ant um að fá fulla og á-
STJÓRNMÁLA-TÍMARIT, 2