Stjórnmálatímarit - 01.01.1884, Qupperneq 18

18
Eiríkr Magnússon: Gagnsemi-banka.
reiðanlega vissu um lífsliáttu viðskiftamanna, livort þeir
sé ráðvandir eða bragðarefir, iðjumenn eða letingjar, út-
sjónarmenn eða prangarar, sparnaðarmenn eða brutlarar.
Bankarar gera sér |iað að reglu yfir liöfuð, að lána örara
fátækum reglu-, dugnaðar og ráðvendnismanni, enn ríkum,
sem ilt orð fer af. Kemr pað par framm, að gott siðferði
er peningar. Hví varð sá, er berfættr kom í stórborg
fyrir nokkrum árum og átti ekki málungi matar, auðmaðr
á ótrúlega skömmum tíma? Af pví hann var siðferðis
og reglumaðr og par með fór dugr og greind, fyrst og
fremst, enn pessu næst, af pví að hann með pessum kost-
um vann sér traust bankara síns, sem pá veitti honurn fé
til verzlunar eins og hann vildi eða póttist purfa, og par
með fleygði framm auðgengi hans frá ári til árs. Auk
pess, að bankari lætr laust fé sitt eftir pörfum við slíkan
maun, gjörir hann honum annan og ef til vill alt eins
parfan eða enda parfari greiða; liann gjörir að orði kosti
hans og dugnað einmitt meðal peirra, sem slíkum manni
kemr bezt að vera í góðu áliti lijá, og petta eykr og viðk-
ar lánstraust hans.
Bankarar eru pannig verndarar og örvendr verzlunar-
legra siðgæða. J>eirra eiginn hagr býðr peim að örva og
hjálpa áframm eljumanninum, hyggjumanninum, hinum
hreinskiftna, skilsama og ráðvanda, eins og gefr að skilja.