Ráðunautafundur - 14.02.1978, Qupperneq 74

368
Ef þessi tafla er skoðuð er það ljóst að í tilraun sem
þessari, þar sem svo oft er breytt beitarþunga í hólfunum, að
nauðsynlegt er að sýna £ töflum, hvert tilraunaár út af fyrir
sig en ekki meðaltal allra meðaltala.
Það er áberandi hvað fallþungi tvílembinga breytist
lítið milli ára, þó einkum á milli áranna 1976 og 1977 þegar
fjárfjöldinn hefur lítið breyst í tilrauninni, nema hvað tví-
lembingum hefur fjölgað en ekki ám. Aðeins í hólfunum 14 og
15 verður veruleg lækkun á fallþunga eða um 1.3 og 1.1 kg
milli áranna 1976 og 1977 en aðal orsökin er mikil sinunynd-
un þarna, eins og áður hefur komið fram.
í einu hólfi af óáborna landinu nr. 13, hefur fall-
þungi laakkaö á tvílembingum og einlembingum milli áranna
1976 og '77 en þar er um ofbeit að ræða og það sýnir einnig
kjötprósenta og flokkun fallanna. 1 rúmsta óáborna hólfinu,
er lítill munur á vænleika tvílembinga, öll árin og er það
góður mælikvarði á, að vænleikamismunur áranna, í öðrum
hólfum orsakast lítið sem ekkert af veðurfarssveiflu milli
þessara þriggja ára.
Tafla 6 sýnir hvað mikið framleitt er af dilkakjöti
'á hvern ha lands í tilrauninni en þá er ekki búið að draga
frá þunga lambanna er þau voru sett í tilraunina.
Einnig sýnir tafla 6 hve mikið beitiland er á hverja á,
hvert lamb og á hverja kind í tilrauninni og einnig hve margar
kindur eru á ha, en þessi tala er einnig í töflu 1. Þessi
tafla sýnir einnig hvernig beitarþunginn hefur verið aukinn
í hólfunum eftir þvx sem reynslan hefur kennt okkur að hinar
upprunalegu hugmyndir um landið og gæði þess, væru rangar og
landið reynist miklu betur en gert var ráð fyrir. Kjötfram-
leiðslan á ha hefur aukist í öllum hólfunum nema nr. 11 en
þar var fækkað fé.