Ráðunautafundur - 12.02.1983, Qupperneq 12

72
1 fengieldistilraun (Pálsson 1967), endurtekin i fjögur
ar, var leitað svara vió spurningunni hvort fullnægjandi
fengieldisáhrifum mætti ná með fóðrun á heyi eingöngu (frjálst
heyát), eóa hvort mauðsynlegt væri að fóðra einnig með kjarn-
fóóri. Nióurstöður gáfu til kynna aó svo fremi heyið væri
nægjanlega næringarrikt ( 1.9-2.0 kg hey/FE) og ærnar gætu
innbyrt yfir 0.95 FE/dag, væri ekki aó vænta aukinnar frjó-
semi meó viðbótar kjarnfóóurfjöf.
Þessar niðurstður hafa siðar verió staófestar i öórum
tilraunum (Aðalsteinsson o.fl. 1981, Sigurósson 1979, Thor-
steinsson o.fl. 1982) meó samanburði á heygjöf eingöngu við
hey auk kjarnfóóurs yfir innifóörunartímann.
Miðsvetrarfóðrun.
Það er vel þekkt að slæm fóórun á ám sióari hluta með-
göngutímans getur dregið verulega úr fósturvexti, sem veldur
minni fæóingarþunga lamba (Wallace 1948, Treacher 1970, Russel
o.fl.1977).
Einnig hefur verió sýnt fram á aó slæm fóðrun (verulega
undir þörfum) á fyrsta stigi fósturþroska getur valdió tapi
fósturvisa (Edey 1965,1966), og auk þess heft eólilegan fóstur-
þroska. Ein hérlend rannsókn hefur verió gerð með mismikla
fóðrun strax eftir fang (Dýrmundsson 1977) .
Ær í tveimu.r flokkum voru alaar á' fengitíma. Ær
í öórum flokknum (B) voru teknar af fengieldi strax daginn
eftir að þeim var haldið og fengu þá fiflegt vióhaldsfóður.
Hinar ærnar (A-flokkur) voru vel fóðraðar út fengitimann,
en þó dregið af þeim eftir þvi sem á leið frá fangdegi.
Frjósemi (meóaltal 3 ár) var í A-fl. 153 lömb
(á 100 ær) en fyrir B-fl. 156 og var munurinn óraunhæfur
(p< 0.05).
Sýnt hefur verið fram á aó mikil fóðrun (umfram þarfir)
á ám á mióhluta meógöngutímans getur leitt til minni fæðingar-
þunga lamba (Everitt 1966) . Almennt er þó talió að viðhalds-
fóórun sé heppileg á þessu timabili, þó ætla megi að verulegt
fóóur sé hægt að spara án þess aö afuróatap sé umtalsvert.
Hérlendis hafa nokkrar tilraunir verið gerðar meö mis-
mikið fóður á mióhluta meógöngutíma. Birtar voru niðurstöó-