Ráðunautafundur - 12.02.1983, Qupperneq 66

126
RAÐUNAUTAFUNDUR 1983.
VÖKVUN TÚNA.
Árni Snæbjörnsson
Bændaskólanum á Hvanneyri
Vorið 1982 var gerð athugun með að vökva melatún að Hóli
£ Lundarreykjadal. Að athugun þessari stóð Bændaskólinn á
Hvanneyri í samvinnu við Búnaðarsamband Borgarfjarðar og ólaf
Jóhannesson bónda á Hóli.
Aðeins var um frumathugun að ræða, til þess að fá v£s-
bendingu um hugsanlegan árangur vökvunar.
Hér á eftir fer hugleiðing um vökvunarþörf almennt,
ásamt niðurstöðunum frá Hóli.
Hugleiðingar um vökvunarþörf.
Það er alþekkt £ flestum landshlutum, að sanda- og mela-
tún spretta illa eða ekki £ þurrum árum. Víðast eru ma£ og
jún£ þurrustu mánuðirnir og má þá l£tið út af bregða með
úrkomu, ef gróðurinn á að fá nægjanlegt vatn. Melar og sandar
eru svo grófur jarðvegur að vatnsbirgðir frá vetrinum eru
litlar og tapast fljótt eftir að klaki fer úr jörðu. Vart
er ráðlegt að reikna með að svo grófur jarðvegur geymi nema
sem svarar 35-50 mm úrkomu frá vetrinum áður £ efstu 50 cm
jarðvegsins. Gnóttargufun £ ma£-jún£ er v£ðast hvar 160-180
mm, þv£ gæti vantað um 110-160 mm með úrkomu £ ma£-jún£ til
þess að jafna þennan mun, en mikið vantar v£ða á að þessi úr-
koma náist. Þarna er um gnóttargufun að ræða, raunveruleg
vatnsnotkun plantna er trúlega eitthvað minni. Á móti kemur
að birgðir jarðvegs eru l£ka reiknaðar £ hámarki, með þv£ að
reikna með að ræturnar nýti vatn niður á 50 cm dýpi. Svona
útreikningar ættu þv£ að geta gefið góða visbendingu, enda
kemur það £ ljós við athugun, að jafnvægi milli gnóttarguf-
unar og úrkomu næst ekki nema £ þeim landshlutum þar sem mest
rignir Chár er átt við sanda og mela).