Ráðunautafundur - 12.02.1983, Qupperneq 52

112
þetta, því dýrin virðast þola mjög mikið prótein. Oftast er það
raunar orkuinnihaldið í fððrinu sem takmarkar prótein innihaldið.
Loðdýrin hafa á vissum tímum talsverða þörf fyrir ákveðnar
fitusýrur í fóðrinu, en að því undanskildu má l£ta á fitu og kol-
vetni fyrst og fremst sem orkugjafa í fóðrinu, en einnig kemur
veruleg orka frá niðurbroti próteins,
Orkugildi hinna einstöku næringarefna handa loðdýrum er:
Meltanlegt hráprótein 4,5 kcal BO/gr
Meltanleg fita 9,3 " "
Meltanleg kolvetni 4,1 " "
Ekki hefur tekist að sýna fram á að loðdýrin hafi neina sérstaka
þörf fyrir kolvetni, en þau geta hins vegar nýtt þau í verulegum
mæli sem orkugjafa. Fitan er hins vegar.eins og sést að ofan
sterkasti orkugjafinn í fóðrinu. Efnægjanlegt prótein er í fóðr-
inu til þess að mæta þörfum, er því ljóst að margir möguleikar
eru til að setja saman fóður til að mæta orkuþörfum dýranna.
Það er þv£ oftast háð verði og gæðum hvaða hráefni eru notuð £
fóðrið. Fullblandað fóður er svo bætt með v£tam£num og stein-
efnum eftir þv£ sem þurfa þykir.
Hráefni
Hér á landi fellur til mikið af hráefnum sem henta mjög vel
£ loðdýrafóður.
Örgangur frá fiskvinnslunni liggur fyrir £ miklum mæli og
getur verið megin uppistaðan £ fóðrinu. Ef loðdýraræktin fær
mjög verulegt umfang má reyndar búast við að nokkur samkeppni
verði milli hennar og fiskimjöls framleiðslunnar um hráefni en
l£klegt er að lengi verði rúm fyrir hvort tveggja.
Sláturúrgangur fellur einnig til £ verulegum mæli og
er aðeins að mjög takmörkuðu leyti nýttur, en að mestu hent.
Þannig er með nýtingu hans verið að breyta úrgangi £ verðmæta
afurð, auk þess sem það er varla nema spurning um nokkur ár að
bannað verði að fleygja honum með þeim hætti sem gert er .nú.
Mjög mikilvægt er að fyllsta hreinlætis sé gætt við hirðingu
og alla meðferð þessara óunnu fóðurefna, þv£ að loðdýrin og þá
einkum minkurinn er mjög veikur fyrir skemmdu fóðri. Auk þessara